Cardamone Trio - Calligraphie - Homerecords.be
Het Cardamome Trio bestaat uit Chikako Hosoda (viool), Sébastien Walnier (cello) en Harold Noben (piano en composities). Dit jeugdige trio levert met deze cd, Calligraphie, een zeer waardig debuut af. De combinatie van strijkers, viool en cello aan de ene zijde en het klavier aan de andere zijde creëert een sfeer van rust en dromerigheid, maar ook een zeker duister element wordt op zeer subtiele wijze naar voren gebracht. Dit duistere element is met name afkomstig door de instrumentele bezetting, waarin het donkere geluid van de cello dominant is. Het is een cd met een episch element, de stukken zijn allemaal van een relatief lange duur (slechts een nummer duurt korter dan zes minuten) en vertellen je verhalen aan de hand van prachtige meerstemmige melodieën.
Het is een cd met invloeden uit verschillende stijlen, maar dominant is toch de invloed van de klassieke muziek uit de 20ste eeuw. Een aantal nummers hebben sterk raakvlakken met de muziek van Satie en Debussy, om daarna dan weer te vervallen in een piano-intermezzo met rakelings jazzy eigenschappen die zich uiten in de vorm van een vrijer, minder statig spel met een lichtvoetig speelse piano-improvisatie/solo. Het doet dan ook vermoeden dat de muzikanten een overwegend klassieke achtergrond hebben en dat de componist (de pianist op de plaat) een interesse heeft voor improvisatie, wat zich zo af en toe uit in een vrijere interpretatie van het ritme. Dit geeft de overwegend serieuze harmonieën een wat speelsere "touch" mee.
Verder zijn er elementen uit de tango in terug te vinden en doet de cd me af en toe denken aan een cd gemaakt door de cellist Yo-Yo Ma, soul of the tango. Vooral in het eerste nummer op de cd speelt de pianobegeleiding een statige ritmiek waarover een afwisselende melodie gespeeld wordt. Deze bestaat uit een melodie gespeeld door de cello die zeer melodieus, gebonden gespeeld wordt, afgewisseld door een melodie met een puntiger karakter waarin de hoofdrol is weg gelegd voor de viool.
Het tweede nummer op de cd begint met een zwaar cello-intro, dat daarna overgenomen wordt door een "sjokkende" pianopartij, die wat stijl betreft lijkt op de drie Gymnopedien van de klassiek componist Erik Satie. Aan de pianobasis word langzamerhand een viool toegevoegd die een sobere melodie speelt en uiteindelijk voegt de cello zich tussen de piano en de viool in, waarna een heftiger "rennend" stuk volgt met een prachtige, bijna catchy melodie om daarna weer sober te eindigen met het "sjokkende" deel.
De derder track, het titelnummer, is een heel open en energiek stuk, met een vrolijk, warm karakter. Het heeft afwisselende ritmes van sterk groovend tot sfeervol en sober. Bovenop de ritmes worden er gesprekken gevoerd van verschillend allure met daartussen in een prachtig melodieus thema dat een ware ontlading geeft.
Track 5 en 7 zijn sterk beneveld door jazz. Track 5 heeft een zeer mooi "feel good" thema met mooie speelse versieringen, die de swing ten goede komen, met een intermezzo dat een klassiek karakter heeft.
Het stempel van de 20ste eeuwse klassieke muziek gecomponeerd door Satie en Debussy vind ik erg groot en het zit de originaliteit van de composities in de weg. Er zitten te veel elementen in die mij doen denken aan iets wat ik al eerder heb gehoord. Dit neemt echter niet weg dat er zeer interessante pogingen worden ondernomen om iets nieuws te creëren. Met name de tracks 5 en 7 vind ik heel sterk en hebben het meeste karakter naar mijn idee.
Ik vind het dan ook een zeer sterk debuut, een heerlijke plaat om naar te luisteren en het is een trio dat ik zeer zeker blijf volgen!
Jan de Raaf, waardering: 8.0