Zurstrassen, Wiernik & Pirotton - PiWiZ Trio - Homerecords.be
Altijd sta ik weer versteld van het mooie artwork van de cd's uit de stal van het Belgische label homerecords. Dit keer heb ik cd's van het PiWiZ trio en het Cardamome trio mogen ontvangen. Het artwork is zeer verschillend bij beide cd's, maar heel stijlvol: hier zouden veel bands een voorbeeld aan kunnen (misschien zelfs moeten?) nemen.
Hier zou ik de cd van het PiWiZ trio bespreken, om later in een vervolg de cd van het Cardamome trio te behandelen.
Het PiWiZ trio bestaat uit Barbara Wiernik (zang), Jacques Pirotton (akoestisch gitaar) en Pirly Zurstrassen (Piano). De teksten op de cd zijn van de hand van Barbara Wiernik en de composities staan op de rekening van Pirly Zurstrassen. Het is een gezelschap dat elkaar afzonderlijk al langer kent, maar in de huidige bezetting maken ze met deze cd, PiWiZ trio, hun debuut.
Meteen bij het eerste nummer doet de muziek me denken aan de soundtrack van Gladiator, dus een beetje filmische muziek. Het is een eerste impressie die al snel verandert, want daar waar filmmuziek meestal een sfeerondersteunende functie heeft, is dit zeer zeker geen ondersteunende muziek. Het is een lichtvoetige cd met lyrische melodieën om daarna weer te vervalen in spanningsopbouwende tussenstukken. Het dynamische geheel in de muziek komt goed tot zijn recht. Er is een mooi evenwicht in elk nummer wat betreft spanningsopbouw in compositionele zin. Extra kracht in deze spanning is het effect van de dynamiek in het tempo en volume.
Ik vind de benadering van de zang op de cd verrassend en afwisselend, het gebruik van scat vocal op het ene nummer om het volgende nummer weer met een tekstuele benadering te zingen spreekt mij aan. Ik vind het bewonderenswaardig wanneer een zanger of zangeres zich probeert te verdiepen in de kunst van het scat vocal (in het kort, zingen op betekenisloze lettergrepen), omdat het een moeilijke techniek is en eigenlijk maar weinig zangers en zangeressen zich eraan wagen. Het klinkt op deze cd niet als een Ella Fitzgerald, maar ik vind dat het mooi is gebruikt, meer met een klassieke benadering.
De pianosolo's geven het geheel een jazzy karakter, soms doet het vaag denken aan de jazz cd van Jan Johansson, getiteld folkvisor. Het pianospel doet denken aan een naar poppy neigende begeleiding afgewisseld met dromerige "waterval" stukjes die doen denken aan de klassieke werken van Debussy en het pianospel van de, helaas overleden, jazz pianist en componist Esbjörn Svensson. Een goed voorbeeld is track 2, Incincta. Hierin komen deze twee elementen erg mooi naar voren.
De gitaar heeft zijn grootste invloed op de kleur van de klank van het trio, het geeft aan het af en toe mellow overkomende piano geluid een extra bite. De gitarist maakt met zijn geluid de sound van de groep af, door af en toe een soort percussief element toe te voegen zoals op het nummer Danse D'or, of de zanglijn van extra helderheid te voorzien door deze mee te spelen, maar ook door de verrijkende harmonieën te spelen die een toevoeging zijn aan de pianobegeleiding.
Wat ik jammer vind, is dat de cd veel van hetzelfde bevat. Afzonderlijk vind ik de composities mooi, maar gezamenlijk op de cd merk ik dat mijn aandacht afdwaalt naar mate ik verder kom op de cd en het meer een achtergrond cd wordt. Een ander minpuntje vind ik de gitaarsolo's, ze kunnen mij niet echt bekoren. Ze klinken mij een beetje te "gelikt" in de oren, en ik vind ze ook niet echt passen in het geheel omdat ze contrasteren met de pianosolo's, wat resulteert in een "verkitchering" van het geluid.
Kortom ik vind het een mooie cd met mooie muzikale ideeën en benaderingen, maar de afwisseling tussen de nummers mag wat groter. Daar waar de piano en de zang vier handen op een buik zijn, moet de gitaar de twee handen toevoegen, en niet maar één. Ik denk dat dit laatste alleen maar een kwestie van tijd is om het te verbeteren, dus ik raad aan om de groep om in de gaten te houden!
Jan de Raaf, waardering: 7.5