Albert Niland - The Hungry Ghost - www.albertniland.com
Het publiek op Naked Song in Eindhoven vorig jaar was laaiend enthousiast over zijn optreden. Op mij maakte hij toen vooral indruk met een prachtige akoestische versie van Wuthering Heights van Kate Bush. Inmiddels is de Ierse singer-songwriter Albert Niland weer in Nederland aan het toeren ter promotie van zijn nieuwe cd, The Hungry Ghost, met mooie, poëtisch verhalende eigen liedjes, heerlijk virtuoos en afwisselend gitaarspel en fijn in het gehoorliggende stem.
The Hungry Ghost bevat slechts 7 nummers. Titelsong Hungry Ghost is een goede opener die beklijft, het lijkt een soort mini-rockopera, met flamenco-achtige intro, zijn stem wordt donker en in het refrein klinkt een koor(tje), heeft hij zijn eigen zang opnieuw opgenomen? Niland's uitstekende gitaarspel wordt begeleid door de Brit Paul Floss op Hammond. Met Roswell (over een plaats in New Mexico die bekend is vanwege UFO-waarnemingen en een al dan niet vermeende doofpot-affaire) zoekt hij een atmosferische klank op, versterkt door een helder tinkelende piano (Floss), het nummer gaat vloeiend over in Talkin Dirty With The Whores, en daar hoor ik weer het beatje, dat mijn aandacht bij zijn optreden vorig jaar ook al afleidde. De oplossing ligt (heel simpel) in het terugdraaien van de bassen, dan is het nauwelijks nog storend en kan ik me richten op de kwaliteit die hij levert. In Poland In A 3 Piece Suit verhaalt hij met die kenmerkende Ierse romantische weemoedigheid over de reis, waarschijnlijk per trein, het sneeuwlandschap en dan geniet ik met volle teugen van een mooi staaltje schrijverskunst. Teksten zijn (in elk geval voor ondergetekende) bij singer-songwriters minstens zo belangrijk als de muziek en gemakkelijker te vatten als je ze erbij kunt lezen, jammer dat ze nergens terug te vinden zijn. Hermit On The Hill met een jazzy nachtclubsfeer is niet mijn ding, ik zap door naar The Core... The Heart... The Glow, poppy maar niet te zoetig met aaibare bekkens en tenslotte Boneshaker, waar de woorden opnieuw mijn nieuwsgierigheid wekken. Niland heeft het over een opiumkit en Manfred Mann in één liedje, intrigerend...
De informatie bij de cd is summier, en van internet word ik niet veel wijzer, zelfs de namen van Paul Floss en Freddy Couche (klarinet, die ik overigens ondanks herhaald luisteren niet terughoor op de plaat) leveren weinig bruikbaars op. The Hungry Ghost is al Niland's vijfde album (waarvan twee live), maar toch vind ik eigenlijk alleen maar concertaankondigingen, die telkens dezelfde persquotes bevatten, en een paar plekken waar cd's te bestellen zijn. Het komt er meestal op neer dat Albert Niland uit Galway ooit in Riverdance speelde, maar koos voor een eigen weg met zang en zijn beroemde landgenoot Christy Moore beveelt de man van harte aan. Op zijn Myspace kom ik bekende invloeden tegen als Richard Thompson, Freddie White en Randy Newman. Een interview bij een Iers TV-station (te zien op zijn website) geeft wat meer duidelijkheid. Zijn leermeester was Freddie White, die hem zei nergens bang voor te zijn en als hij vertelt over hoe hij in San Francisco kennis maakte met flamenco hoor je de liefde voor deze muziek in zijn stem. Zijn fans zijn belangrijk voor hem, hij houdt van reizen en op straat spelen en niet van liefdesliedjes. Mooi. Het geeft een hart en inhoud aan zijn muziek. De man mag als persoon verder een raadsel vormen, als singer-songwriter overtuigt Albert Niland op The Hungry Ghost gemakkelijk met uitstekend gitaarspel en prachtige teksten.
Mirjam Adriaans, waardering 8,5
Albert Niland heeft al enkele concerten in ons land achter de rug, maar morgen, woensdag 1 april 2009, zal hij The Hungry Ghost officieel presenteren bij KHL in Amsterdam, voor de overige tourdata zie hier.
PS In de recensie staat de naam Paul Floss, dit blijkt fout op de cd-hoes vermeld te staan. De Hammond- en pianospeler heet Paul Flush. Deze jazzmuzikant is op internet wel terug te vinden.