Tri a Tolia - Zumurrude - homerecords.be
November 2008 is er een nieuw juweeltje van het Belgische label homerecords uitgekomen.
Het gaat hier om de debuut cd van het trio Tri a Tolia. De groep is een afsplitsing van de groep Melike, bestaande uit Melike Tarhan (zang) afkomstig uit Turkije, Osama Abdulrasol (qanun) uit Irak en Lode Vercampt (cello) uit België. Deze drie-eenheid zorgt voor een prachtige samensmelting van Arabische en Turkse muziek met een vleugje West Europese invloed.
De meeste teksten en muziek zijn geschreven door zangeres Melike of een combinatie van Melike en Osama, op enkele traditionele nummers. De arrangementen zijn veelal van de hand van Osama en Lode.
Wat mij meteen opviel toen ik de cd in de brievenbus vond was het prachtige artwork, hierna heb ik het schijfje in mijn cd-speler gestopt om een eerste algemene indruk te krijgen. Tijdens het luisteren was ik wat andere bezigheden aan het doen dus de muziek fungeerde wat als achtergrond muziek, met resultaat dat de eerste indruk niet echt positief was. Ik vond het soms iets te vaag en ach er zaten wel leuke dingen in maar het waren wat flarden en ik kon er geen wijs uit worden. Wat ging er hier mis? Het is geen achtergrond cd! Het is een cd waar je als je er met aandacht naar luistert, je als beloning er prachtige klanken voor terug krijgt.
Het is een verhalende cd en hij neemt je dan ook mee op een prachtige reis, volgends het boekje: een reis langs de verhalen van de mooie prinses Zumurrude (1001 nacht) die op haar sofa ligt in afwachting van een magische nacht vol dromen over de liefde.
De teksten op de cd zijn zeer poëtisch van aard en de begeleiding/arrangementen onder deze teksten kan je grofweg in drie verschillende typen onderscheiden. Er staan op de cd nummers waarbij de tekst centraal staat en de instrumentale arrangementen een sferische ondersteuning tot gevolg hebben, zonder de tekst zou dan ook het stuk weg vallen. Daarnaast staan er op de cd nummers met een zekere liedstructuur, coupletten en refreinen met een soort van bridge er tussen door of op het eind. Deze nummers liggen het gemakkelijkst in het gehoor en zul je dan ook af en toe misschien mee neuriën op de fiets bijvoorbeeld. De derde categorie is het instrumentale nummer op de cd, dat wat klassiek aandoet, wat resulteert in prachtige twee stemmige melodieën van de qanun en cello.
Verspreidt over de cd wordt er de ruimte genomen om te soleren/improviseren, wat resulteert in mooie gesprekken tussen de cello en de qanun.
Het mooie aan deze cd vind ik de diversiteit die erop terug te vinden is. Dit is zowel in het gebruik van de instrumenten (de cello word soms als percussie/ pizzicato bas instrument gebruik, om daarna weer prachtige gestreken partijen te spelen) als in de stukken onderling en toch ondanks deze diversiteit is het als geheel een eenheid.
Verder vind ik de dynamiek in tempo en volume een groot pluspunt, het maakt de muziek levendig. Het enige negatieve aan deze cd zou kunnen zijn dat je er de tijd voor moet nemen om hem te luisteren maar ja, is dat echt negatief?
Jan de Raaf - 8