Accordéon Mélancolique - Les Invités / De Genodigden - eigen beheer (www.acmel.nl)
Op het album Les Invités / De Genodigden uit augustus 2008 gaan Jean-Pierre Guiran en Cherie de Boer verder op de reeds ingeslagen weg, met warme, dromerige en soms melancholieke accordeonmuziek. Er zijn veel overeenkomsten met het vorige album van Accordéon Mélancolique, Le Nid Aimé. Er zijn namelijk weer alleen chromatische klavier-accordeons te horen, de Guerrini Classic (1990), een Hohner Lucia III (1970) en een Serenelli Olymphonic (1960). De meeste composities zijn ook nu van Guiran, het centraal thema van de plaat wordt uitgewerkt in 15 nummers, we vinden opnieuw een begeleidend verhaaltje (dit keer de Griekse mythe van Philemon en Baucis) en een aquarel van De Boer siert het hoesje.
De composities van Guiran worden aangevuld met Gånglåt uit de Zweedse traditie, melodieën uit de film The Godfather, klassieke muziek (Le Cygne van Saint-Saëns) en Gut Morgn van Kostakovsky en Klezmer komen uit de joodse traditie. De stijlen die het duo speelt zijn divers, zo valt ook in de inlay te lezen; dat gaat van Franse musette tot Antilliaanse walsen, Indonesische krontjong of Mediterrane folk. Niet alle genres komen terug op deze ene plaat, ik kan me zo voorstellen dat dat de luisteraar erg zou vermoeien in plaats van uitnodigen. En dat laatste is juist de bedoeling van Accordéon Mélancolique. De eigen kleur die ze aan de verschillende stijlen geven maakt van de cd een samenhangend geheel.
Ook nu weer geven ze in de inlay korte uitleg bij alle nummers, in het Nederlands, Engels en Frans. Ma Chérie borduurt voort op eerder werk, het is namelijk de rondere en vrouwelijkere tegenhanger van Mon Chéri op Le Nid Aimé. Met het hart op de juiste plaats wordt het melancholieke Clandestin opgedragen aan alle mensen die wel geboren zijn maar geen papieren hebben. Er schijnt daadwerkelijk een dansende schildpad geweest te zijn (en wel in Enschede) die de inspiratie leverde voor het vrolijke The Dancing Tortoise en met de twee klezmernummers breit het tweetal een eind aan het feestje dat definitief afgesloten wordt met een sober afscheid in Requiem Pour Une Rose.
Liefhebbers van pure accordeonmuziek, d.w.z. zonder technische snufjes of gebruik van andere instrumenten, zullen bij het degelijke, goed gespeelde vakwerk van Accordéon Mélancolique zeker aan hun trekken komen. Het duo nodigt, net als op de vorige plaat, op sobere wijze uit tot wegdromen in afwisselende sferen. Met Les Invités lijkt het erop dat Jean-Pierre Guiran en Cherie de Boer hun nestje binnen de accordeonmuziek nog maar eens verstevigd hebben.
Mirjam Adriaans, waardering 8