Alela Diane - To Be Still - Fargo Records (distributie Munich)
Op uitnodiging van Joanna Newsom deed ze haar eerste solo-optredens. In 2004 bracht ze The Pirate's Gospel in eigen beheer uit, de eerste exemplaren in handgenaaide hoesjes deelde ze uit aan vrienden. De plaat werd in 2006 opgepikt door een platenlabel en sindsdien heeft de carrière van Alela Diane een flinke vlucht genomen. Ze wordt ingedeeld bij freak, psych of weird folk, en dat doet een heel wat avontuurlijker muzieksoort vermoeden dan de prettige luisterfolk die Diane laat horen op haar nieuwe cd To Be Still, Die klinkt namelijk vrij traditioneel en heeft een beetje de neiging tot voortkabbelen. Dat laatste is jammer, want Alela Diane is op zich de moeite van het luisteren waard. Ze heeft een mooie stem, zachtbruin met een kleine scherpe twist, en de akoestische begeleiding (gitaar, banjo, viool, percussie) ligt heel lekker in het gehoor.
Een lome pedal steel vormt de intro van openingsnummer Dry Grass & Shadows, de toon wordt gezet, de weidse vlakte strekt zich uit, er klinkt heimwee door in haar stem. Familie en thuis (willen) zijn komen telkens terug in de teksten, maar huiselijk wordt het niet, mijn favoriet Age Old Blue krijgt een doorleefd randje met de knauwende mannenstem van Michael Hurley (ook op knee fiddle te horen), terwijl dwingende percussie en een wat spokende achtergrondzang een romantisch melancholieke sfeer geven aan The Ocean, met een treffende tekst over de scheiding van haar ouders, haar vader kwam uit de bergen, haar moeder van de zee, die twee gingen uiteindelijk niet samen: "in spirits she drifted to the ocean / all those years of waiting for the water."
Inspiratie voor haar vorige plaat haalde ze uit een reis door Europa, bij To Be Still kregen de liedjes vorm in de stilte en rust die ze o.a. vond in een huisje in Nevada City (haar geboorteplaats) en een flat verder naar het noorden. Wie dan verwacht dat ze dan ook stille, naakte liedjes zou schrijven heeft het mis, ze heeft bewust gekozen voor rijkere arrangementen, meer instrumenten met de gitaar in een vaak ondergeschikte rol. En dus klinken de liedjes voller en wat meer voor de hand liggend dan op The Pirate's Gospel. Dat levert een ongedwongen, wat mij betreft af en toe zelfs te vrijblijvende sfeer op, waardoor To Be Still dreigt te verzanden in de middelmaat. Dat weet Alela Diane gelukkig nog te voorkomen, met name door de kracht van haar stem die centraal blijft staan en een constante kwaliteit van haar songs.
Mirjam Adriaans, waardering 8-
In maart begint de Europese tour van Alela Diane, op de volgende data is ze in de Lage Landen te zien:
07 april 2009 AB Brussel (B)
08 april 2009 Paradiso Amsterdam
Luister zelf op: www.myspace.com/alelamusic.