De eerste lustrumeditie van het Fèrs Folk Festival in Raamsdonksveer had een sterk programma, en dat was een mooie aanleiding om een heel weekeinde een bezoek te brengen aan dit kleinschalige festivalletje. Onze zuiderburen waren ruim vertegenwoordigd met maar liefst vier van de vijf optredende groepen. Dat betekende veel dansbaar repertoire, met als hoogtepunten een fijne jamsessie van Follia! op zaterdag en een dynamisch Lebocha op zondag.
Fèrs Folk Festival wordt georganiseerd door een groep enthousiaste vrijwilligers die hun festivalletje koesteren. Ze houden van folk, en dragen dat uit. En dus worden artiesten en publiek warm onthaald, al vijf jaar lang, telkens door vrijwel dezelfde mensen. Het is dan ook niet de bedoeling om heel groot te worden, zo'n 150 betalende bezoekers zou mooi zijn, vertelt bestuursvoorzitter Johan Beerens, voor wie op zaterdag het goede optreden van KV Express een openbaring was. Het concept van Fèrs Folk bestaat uit een dansbare zaterdagavond en een gevarieerde zondagmiddag, die ook voor kinderen goed toegankelijk is. De sponsors betalen het grootste deel van de kosten, en waren dit jaar opnieuw vrijgevig, waardoor een wat minder aantal bezoekers deze keer opgevangen kan worden. Met name de zondag is het rustig, waarschijnlijk door het mooie nazomerweer dat meer uitnodigt om naar buiten te trekken dan een hele middag binnen naar muziek te gaan luisteren. Het begon ooit met een verjaardag en een aardappelschuur, daarna ging Fèrs Folk naar de Koninck van Raems. Dit jaar was er helaas een misverstand ontstaan en moesten ze uitwijken naar dorpshuis De Haven, dat wat minder sfeervol is, maar met wat opgehangen doeken (ook om de akoestiek te verbeteren) en feestverlichting was het er toch aangenaam toeven. De muzikanten maakten er al meteen op zaterdag een mooi feest van.
Zaterdag: En Follia! ging nog door...
Eerder op de avond had KV Express al een heerlijk optreden gegeven, met zwierige accordeonklanken van Sophie Cavez en prachtig spannend basspel van Cédric Waterschoot, zo blijft bijvoorbeeld een relatief eenvoudige dans als de an dro ook voor de luisteraar boeiend. Hier en daar lekker opzwepende percussie of juist subtiel drumwerk van Fred Malempré maakt het helemaal af, en de dansers vonden direct de vloer.
Daarna mag Follia! (op veler verzoek opnieuw te zien op Fèrs Folk) het volk in beweging brengen, en dat doen de heren met verve, in hun eigen stijl, waarbij ze proberen om te improviseren zonder over de grens te gaan, zodat het nog dansbaar blijft. Rock, jazz en popklassiekers hoor je terug in de gevarieerde folk van deze groep. Ik hoorde een grappig intermezzo met Whatever You Want (zijn ze eigenlijk niet te jong om deze klassieker van Status Quo nog te kennen?) en ook het titeldeuntje van de tv-serie Blackadder komt voorbij. Na een kleine twee uur was het concert afgelopen, en ging het merendeel van het publiek tevreden naar huis.
Een klein groepje (vooral vrijwilligers van het festival) bleef nog even nagenieten bij de bar. Dat werd opeens nog veraangenaamd: jazzy rockklanken kwamen van de gitaar van Hongaar Gabor (Vörös) Humble op het podium, subtiele drumpartijen van Jonathan Callens en fijn baswerk van de Fin Youni Isoherranen voegden zich daar nog bij. Follia! had het naar de zin gehad, en samen jammen is zo de muzikantenmanier van nagenieten. En het werd later en later... De organisatie probeerde wel om de mensen naar buiten te dirigeren, maar dat wilde niet echt lukken. Eigenlijk was het ruim na sluitingstijd, maar Mango Ma Non Tango (tijdens het reguliere optreden nog niet gespeeld) werd als verzoeknummer geroepen, en ook Johan Decanq pakte zijn accordeon maar weer uit en speelde mee met een heerlijk ontspannen versie van dit nummer. Uiteindelijk werden toch maar wat minder subtiel de lichten uitgedraaid en met tegenzin werd er een eind gemaakt aan het gezellige samenzijn.
Organisatie en vrijwilligers waren de hele avond door zelf ook te zien op de dansvloer. Gezellig, gastvrij en gemoedelijk, dat was het in Raamsdonksveer, en toen moest de zondag nog komen...
Zondag: Lebocha verrast zowel dansers als luisteraars
De opwarming is van Moragh, geen balgroep, al zit er redelijk veel dansbaar repertoire tussen. De groep bestaat nog maar kort, en dat betekent dat er nog wel wat geschaafd mag worden aan het een en ander, maar het gebruik van een nyckelharpa in Keltisch georiënteerde muziek getuigt al van originaliteit, en ook de samenzang mag er zijn.
De dames van Dirom Darom doen hun programma De Wasvrouw, en daarbij mogen ook de kinderen meedoen met de zelfverzonnen dansen. Omdat ze ooit omschreven werden als een stel muziekjuffen hebben ze een lied gemaakt om hun imago wat op te poetsen, en daarop volgt de aanstekelijke rap met aloude bekende kinderliedjes die het duo vorig jaar ook op Folkwoods ten gehore bracht. Dat ontlokt aankondigster Viola dan weer de uitroep "Ali B eat your heart out!"
De topper op zondag was wat mij betreft Lebocha, waarvoor in de loop van de middag toch nog wat meer bezoekers binnendruppelden. De groep met drie multi-instrumentalisten begon met een romantische wals en vervolgens zonder noemenswaardige overgang een stomende cercle, waar veel dansers toch even van moesten bijkomen. Daarmee werd de toon gezet voor een bijzonder energiek optreden, met verrassende elementen. Zo was er de Tricky Tricot, waarbij de overgangen van an dro naar hanter dro en andersom niet altijd voor de hand liggen, of de tarantella waarbij het polkadeel plotseling heel langzaam gespeeld wordt om vervolgens weer voluit gas te geven. En wie had gedacht dat je op het James Bond thema een bourrée kon dansen? Lebocha bewijst deze middag dat het kan. Didgeridoo en klarinet zorgen samen voor een heerlijk psychedelisch effect, de percussie is dynamisch en de elektrische viool laat prettig overstuurde effecten horen. Deze vierkoppige balgroep doet invloeden op van over de hele wereld, maar er zijn vooral veel mooie klezmerklanken te horen in het Vlaams/Franse dansrepertoire. Af en toe wordt ter afwisseling wat gezongen, waardoor dit optreden boeit van begin tot eind.
Zoals gebruikelijk zorgen organisatie en vrijwilligers overal voor (zelfs een slaapplek werd gemakkelijk geregeld, waarvoor dank!), ook de bestuursleden pakken aan waar dat nodig is. Eten en drinken (met Belgische biertjes voor de liefhebber) zijn schappelijk geprijsd, op zondagmiddag worden er heerlijke wafels gebakken, dus ook de inwendige mens wordt prima verzorgd.
De muziek was over het hele weekend genomen de moeite meer dan waard met maar liefst drie toppers die de pan uit swingden. Daarmee mag de eerste lustrumeditie gerust geslaagd genoemd worden, en bij het weggaan belooft Johan Beerens al wat bijzonders voor het volgend jaar. Fèrs Folk Festival is een aanrader voor elke liefhebber van folk, of je nou wil dansen of luisteren, of allebei.