De organisatie van het Amsterdam Roots Festival toont zich tevreden,
met een bezoekersaantal van 65.000, 1000 meer dan vorig jaar. Van 16
t/m 23 juni speelden in vijf locaties in Amsterdam bands vanuit de hele
wereld. Zo'n 50 bands en daarnaast dj's, dansacts, workshops, films en
een foto-expositie lieten het thema Rhythms of The World zien en horen.
Het slotweekend in Paradiso en De Melkweg werd bezocht door Frank van
Herk en Ton Maas van de Volkskrant, die veel bands zagen die uit waren
op gemakkelijk scoren.
Uit hun verslag de volgende citaten:
...Eigentijds gemaakte Balkan-muziek is in, en de regio werd in de Melkweg vertegenwoordigd door twee groepen die het niet zo nauw nemen met de traditie. De Mahala Raï Banda vermengt de stadse en plattelandse roma-muziek van Roemenië met blazers uit Moldavië en Bulgarije. Bovendien was de hand van producer en DJ Shantel te horen in de montage-aanpak, met vaak een abrupte ‘knip' naar een totaal ander stuk. De overtreffende trap van de hoekige maatwisselingen waarin de band toch al gepokt en gemazeld was - puur effectbejag maar o zo opwindend.
Ook het Hongaarse Besh O Drom bestreek de hele Balkan, en zag er ook geen been in de West-Afrikaanse djembé in te zetten als voornaamste slagwerk. Opnieuw hecht en swingend ensemblespel, schatplichtig aan het Bulgaarse bruiloftsorkest van Ivo Papasov, maar behaagziek en met een bij vlagen vals zingende zangeres...
...Vrijdagavond overheerste in de Melkweg het Latijns-Amerikaanse vuur met wat Afrikaanse brandstof, maar helaas ook een euvel dat het festival wel vaker kenmerkt: loeihard en beschamend slecht geluid. Vooral in The Max, de grootste zaal van het complex, zat kennelijk iemand achter de knoppen die alleen kaas had gegeten van popconcerten. Met name Manolito y su Trabuco had hier onder te lijden...
...Dat het anders kan, bleek zaterdagavond. De muziek was intiemer, de technici hadden nu wel oren aan hun hoofd, en het eerste hoogtepunt kon worden opgetekend. De Ivoriaanse zangeres Dobet Gnahoré bracht haar hartverwarmende songs, in talen en stijlen uit het hele continent, met zijdezachte zangharmonieën rond haar bronzen alt, en ragfijn gitaarspel van haar echtgenoot Colin Laroche de Féline...
...De afsluiter, Manu Dibango uit Kameroen, deed waar hij al decennia sterk in is: je alle ergernissen en bedenkingen van de afgelopen dagen doen vergeten met ongecompliceerde maar zonnige, funky en nooit vervelende afro-beat...