-door Assie Aukes-
Het was maar goed dat we van te voren de routeplanner even zijn werk
hebben laten doen, want anders waren we nooit op tijd geweest. Zelfs de
Tom-Tom liet het afweten, wat betreft het Groningse gehucht Oostum,
twee boerderijen, een huis en een 13de eeuws kerkje op een terp.
Herfstig was het zeker, koud, hagelbuien onderweg, harde windvlagen
gierden door de bomen op het kerkhof, maar zo nu en dan ook een waterig
zonnetje die tussen de donkere luchten doorpiepte. Een ideale entourage
voor een zeer kleinschalig folkfestivalletje, georganiseerd door de
‘Stichting ter bevordering van dingen die anders niet gebeuren'.
Vier groepen stonden er op het programma en het aardige was dat iedere groep hapjes had gemaakt voor het publiek in het uitverkochte kerkje. We werden verwelkomd door de zeer spraakzame koster die blij was dat er weer eens zoveel volk in zijn kerk zat. Dat gebeurt inderdaad niet zo vaak meer.
De stichting had gekozen voor een viertal, relatief onbekende, bands. Het mes snijdt dan aan twee kanten: het publiek kan kennis maken met nieuwe groepen en de bands doen podiumervaring op. Drie van de vier groepen speelden akoestisch, wat in het kerkje uitstekend kon.
Opener Klezmer & Co put, zoals de naam al aangeeft, vooral uit de klezmermuziek uit Oost-Europa en doet dit niet onverdienstelijk. De groep heeft voor een klezmerband een wat ongewoon geluid, met een hoofdrol voor de tuba. Tuba-speler Albert Bleker liet dit instrument van liefdevol tot schreeuwerig klinken. De overige twee instrumentalisten staken wat schrilletjes af tegen deze grote man. Muzikaal klonk Klezmer & Co nog erg bescheiden, iets meer expressie en enthousiasme zou de muziek meer kunnen laten sprankelen.
Sidaro is al een stuk verder met haar muziek en presentatie. Naast de klezmer laat dit Groningse trio zich vooral inspireren door de muziek uit de Balkan. Drie prima muzikanten, met glansrollen voor violiste Jantien Schaap en klarinettist Martijn Versteegh. Met als basis accordeonist Auke Eringa bepalen zij de mooie klankkleur van de groep. In de medleys werden soms bekende melodieën verstopt, zoals in de eerste The house of the rising sun, al verliepen de overgangen niet altijd vlekkeloos.
Ook Van Verre, afkomstig uit Deventer, liet de Jiddische muziek niet onberoerd, zodat het klezmer-aandeel deze middag wel erg hoog was. Van Verre wilde eigenlijk versterkt spelen, maar de haperende pick-up van de viool deed de groep besluiten om ook maar akoestisch op te treden, een besluit dat met enthousiasme van het publiek werd ontvangen.
Van Verre put haar volksmuziek uit verschillende Europese landen en doet dit met rommelig aandoend enthousiasme. De Nederlandstalige volksmuziek wordt daarbij niet vergeten, maar in dit opzicht mag het repertoire wel eens in de revisie. Drie nummers van het eerste album van Laïs is toch wel te veel van het goede, vooral ook omdat Van Verre de zangkwaliteiten van dit Vlaamse trio niet eens benadert. Daartegenover staan leuke uitvoeringen van Jan de Mulder (o.a. Wargaren 1975) en Kaap'ren varen (klassieker van Fungus uit 1974) met een prachtige saxofoonpartij van Haimo Tonnaer en een mooi nummer over de Oranjes waarvan ik de titel mis. Uit Ierland kwam The lark in the morning en het is toch wel heel lang geleden dat we dat nummer live zijn tegengekomen.
Lister besloot het succesvolle 2de Oostumer herfstfolkfestival met haar eigengereide muziek. Of dit volgens het publiek een goede keuze was, weet ik niet zeker. De dochtertjes van bassist Henk Klijn Hesselink stonden in ieder geval wel vanaf het begin pal achter de muziek van papa's bandje...
Feit is dat Lister de meest originele groep van de middag was met stemmige melodieën van gitarist Dick Toering. De groep speelde vooral nummers van de nieuwe cd Elektrisch vuur , de eerste in deze nieuwe bezetting, waarin de klank van de elektrische viool van Hans Battenberg een bepalende rol speelt. Het duurde even voor de muziek van Lister mij te pakken had, maar toen dat eenmaal gebeurde kon ik genieten van deze grillige, impressionistische muziekflarden met suggestieve titels als Rooibos, Anna Sophia, Buiswater en Bart de houtman.
De stichting ter bevordering van dingen die anders niet gebeuren kan terugkijken op een sfeervol tweede Oostumer herfstfolkfestival. Wanneer de organisatie voor een volgende keer deze sfeer weet vast te houden en wat meer variatie in het programma weet aan te brengen, dan staat niets een succesvolle derde editie in de weg.