Het aantal verrassende nieuwe ontdekkingen - van oudsher een van de sterke kanten van Sfinks - viel dit jaar enigszins tegen, aldus Ton Maas in zijn Volkskrant-recensie over het Sfinks Festival afgelopen weekeinde in het Vlaamse Boechout. Maar echt vernieuwend vond hij dan toch de avantgardistische folk van het Belgische trio Aurélia met viloliste Aurelie Dorzée, gitarist/zanger Tom Theuns en percussionist Stephan Pougin.
Ton Maas over Aurélia: ...het schept een eigenzinnige en consistente nieuwe klankwereld op het snijvlak van folk, jazz en klassiek. Met achteloos raffinement, speels en toch bezwerend. Een groot zanger zal Tom Theuns nooit worden, maar beter dan bij Ambrozijn weet hij in Aurélia die beperking om te smeden tot aanwinst....
En over het Boombal met AedO en Balbrozijn: ...Nieuw op Sfinks was een heus folk-bal, geheel in de geest van de rage die enkele jaren geleden spontaan ontstond in de Gentse Boomstraat. Begeleid door gelegenheidscombinaties van doorgewinterde folkmuzikanten brachten honderden mensen ruim vijf uur lang zwierend door op de dansvloer van de clubtent, na eerst vakkundig te zijn bijgeschoold in de beginselen van de bourree...
Anoushka Shankar
Opvallend is het verschil van beoordeling tssuen de Volkskrant en het Vlaamse dagblad De Standaard van de afsluiter op Sfinks, Anoushka Shankar. Waar Ton Maas in de Volkskrant het heeft over een gênante vertoning, heeft de Standaard het over een ingetogen slot.
Ton Maas in De Volkskrant: ...Anoushka Shankar mag dan een dochter zijn zijn van de grote Ravi en bovendien een appetijtelijke verschijning muzikaal heeft ze absoluut niets te melden. Haar spel op de sitar is ronduit amateuristisch en hoewel ze zich omringd heeft met uitstekende begeleiders op zowel traditionele als elektronische instrumenten, komt haar poging tot crossover niet verder dan een beschamend slap aftreksel van wat pioniers als Talvin Singh al jaren geleden als canon hebben neergelegd. Voor de liefhebbers van Indiaase muziek - oude én moderne - was het een ondraaaglijke ervaring...
Peter Vantyghem en Al De Boeck in de Standaard: ...Anoushka Shankar verkende de Zuid-Indische traditie die ze van haar vader Ravi meekreeg. Shankar bespeelt de sitar virtuoos en is een goede leerling in het traditionele werk, wat ze overvloedig illustreerde. Maar ze zoekt ook nieuwe wegen voor haar traditie en haar instrument. De hele tijd veranderde de groep van opstelling: soms spon Shankar haar sensueel buigende noten boven op elektronische zoemtonen uit een laptop, dan weer ging ze de strijd aan met twee tabla-spelers voor een veel sneller stuk met mondpercussie. Af en toe kwam er een zanger bij en meestal speelde Shankar in harmonie met een fluitspeler. Het was kortom een concert waarin Shankar zocht naar allerlei nieuwe vormen, een beetje zoals de flamenco dat de voorbije decennia deed...