Festival Pastorale Nisse, voorheen Pastorale au Parvis, had tijdens haar elfde editie een opmerkelijke primeur: het eerste optreden van het Avalanche Quartet. Deze groep is geformeerd door Henk Hofstede (zanger/gitarist van The Nits). Het repertoire bestaat uit louter nummers van de befaamde - inmiddels 72-jarige - Canadese singer/songwriter Leonard Cohen. Het werd gisteren (zaterdag 8/7) een momorabel uur in de sfeervolle zonnige ambiance rondom de kiosk op het dorpsplein van het authentieke Zeeuwse piepkleine dorpje Nisse in de ‘Zak van Zuid-Beveland'.
Voor Hofstede cs was het alsof ze in een ‘tijdscapsule waren gestapt' toen ze vanuit de Randstad in deze weldadige natuurrijke rustige omgeving terechtkwamen. Een ambiance die naadloos aansloot bij het poëtische werk van Cohen, waarvan hij een groot deel schreef in zijn tweede huis op het al even rustige Griekse eiland Hydra. Nisse lustte er pap van. Laaiend enthousiast werd het Avalanche Quartet bedankt met een staande ovatie.
Hofstede is al lang fan van Cohen. Ze lunchten al eens samen in een Brusselse studio. Begin jaren 90 maakt hij samen met de Finse cineast Seppo Pietikaãnen een korte film over Cohen's huis op Hydra. Gekoppeld aan het boek 'Yesterday's Tomorrow' van de Vlaamse auteur Marc Hendriks over Leonard Cohen maakte Hofstede begin dit jaar een cd met Cohen-songs. Daarbij werd hij geassisteerd door Marjolein van der Klaauw (zangeres/gitariste van Powderblue) en Pim Kops (toetsenist/snarenman van De Dijk).
Samen met hen brengt Hofstede deze muziek vanaf nu live in het Avalanche Quartet waarbij de vierde plek wordt ingevuld door Arwen Linnemann, de oud-contrabassiste van The Nits. Ze gaan uitgebreid de Nederlandse podia langs, maar trekken ook de grens over. Zo volgt in februari een tournee door Zwitserland.
Het werd in Nisse een set van elf nummers. Van bekend en oud als het ontroerende ‘Bird on a Wire' tot het relatief nieuwe ‘Here it is'. Het raakte dicht aan de oude pure Cohen-sfeer, mede door het hoog ‘meehuilende' vrouwenkoortje op de achtergrond en de klein gehouden arrangementen. Soms klonk Hofstede echt als Cohen. Toch probeerde hij allerminst enkel een kopie neer te zetten. In het verlengde daarvan was het niet vreemd dat Marjolein van der Klaauw enkele keren de leadzang voor haar rekening nam, liefdevol én sterk!.
Naast de akoestische gitaar, greep Hofstede af en toe naar de banjo. Van der Klaauw bespeelde ook gitaar, nam vaak de tweede stem voor haar rekening en trok Linnemann en Kops mee in bezielde koortjes. Kops kleurde de muziek folky op accordeon of keyboard en voegde details toe op gitaar. Soms versterkte hij de dynamiek op cachon. Bassiste Linnemann had lol in de eenvoudige rootsy huppelloopjes.
Gelukkig bleef het kwartet ver van het meer zwijmelachtige idioom waarvan Cohen zich de laatste jaren bedient. Meestal klonk het heerlijk ingetogen in een smaakvolle kleine bezetting van een of twee gitaren, contrabas en accordeon. Maar soms pakken ze steviger uit met drie gitaren, keyboard, cachon.
Het gros van het publiek was grijs genoeg om Cohen's ‘greatest hits' te kennen. Toch vermeed Hofstede een overkill aan klassiekers. Zo wachtte het publiek tevergeefs op ‘Suzanne', ‘So long, Marianne' ‘The Partisan', ‘Chelsea Hotel' of (van de elpee ‘Songs Of Love And Hate') ‘Love calls you by your name' en ‘Joan of Arc'. Wel bijvoorbeeld van dat mooiste Cohen-album: het dynamisch deinende en van een country-koortje voorziene ‘Diamonds in the Mine'.
We genoten van de volgende nummers: ‘Who by Fire' (kijk en luister eens op www.avalanchequartet.nl naar live vpro-tv-registratie), ‘Tonight will be fine', ‘Here it is', ‘Like a Bird on a Wire', ‘I am your man' (zang Van der Klaauw...), ‘Take this Waltz' (naar een gedicht van de door Cohen bewonderde Lorca), ‘The Guests', ‘Lover' ‘The Window' (zang Van der Klaauw), ‘Dance me to the end of Love', Diamonds in the mine' en ‘Sisters of Mercy'.
Avalanche Quartet
Op het festival in Nisse speelden verder ondermeer Helen Flaherty, Eaden, James van de Water, Zonko, flink wat jeugdig Zeeuws (vaak klassiek geschoold) talent en de Slowaakse groep Gailard. Dit akoestische kwintet (twee dwars- of blokfluiten, gitaar, cello en zang) trad vrijdagavond al eens op in de intieme dorpskerk van Nisse. Veel eigen Slowaaks werk en enkele traditionals waarvan een enkele geënt was op Franse traditionele muziek. Stuk voor stuk goede jonge muzikanten met uitstekende stemmen. Maar hun weemoedige ‘renaissancefolk' klonk al met al wat braafjes en qua arrangementen op d'n duur té voorspelbaar.
Zie ook www.pastorale.nl en www.avalanchequartet.nl.