-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
De vergunning viel op de mat net voordat organisatoren Paul en Fietje Baten op vakantie gingen. Hij nam direct contact op met bevriende muzikanten en ze zetten in een paar weken tijd met hulp van Cultuurwerkplaats Zeezicht in Heerlen een prima comeback van het Triskell Zomer Folkfestival op poten met optredens van Naomi Vercauteren Trio, Terry Clarke-Coyne & Philip Masure, Folkcorn, de Helen Flaherty Band en AIOL.
Bij aankomst op het terrein begint de zon al voorzichtig door de wolken te komen en lachen de vrolijke kleuren van vlaggetjes, houten tafels, banken en vriendelijke vrijwilligers de bezoeker al toe. Paul Baten vertelt dat ze verhuisd zijn van Merkelbeek naar Heerlen, de grote achtertuin waar ze twaalf jaar geleden voor het laatst het Triskell Zomer Folkfestival hadden hebben ze niet meer, maar ze hebben deze dag wel een primeur. Er is nog nooit eerder iets georganiseerd in dit kleine intieme parkje naast het Nederlands Mijnmuseum en tussen de voormalige gebouwen van het CBS, waar een jaar of 35 lang vanalles berekend werd en die nu na herontwikkeling tientallen bedrijven, workshops, ateliers en andere creatieve initiatieven huisvesten.
Nu staat er in dat parkje een beschilderde bus als decor voor het hoofdpodium, een tent voor de artiesten, een danstent, er is ruimte voor kindervermaak en uiteraard wordt ook de inwendige mens niet vergeten met een goedgevulde bar, waar de dranken in stevige kunststof glazen worden geschonken, voor speciaalbier zijn er zelfs passende kelken, bij de koffiecaravan kun je ook Keltisch gebak bestellen en er is een foodtruck met klein terras waar je lekkere hotdogs, pitabroodjes of cassoulets kunt eten. Voor de bezoekers is ook een overkapping geregeld, handig voor het geval het regent, maar ook in de felle zon die deze middag doorbreekt een fijne schaduwplek.
Baten ziet veel oude bekenden deze zondag, maar er is ook heel wat gebeurd de afgelopen tien jaar, de emotie klinkt door in zijn stem als hij het heeft over de mensen die weggevallen zijn, een neef die accordeon speelde, bevriende muzikanten, waaronder Peter Smits van Get Paraat die altijd de aankondigingen deed, of vaste bezoekers van toen, hij mist ze nu, maar het is tegelijk een prikkel om door te gaan, juist voor hen die er niet meer zijn. Hij is de mensen van Cultuurwerkplaats Zeezicht dan ook dankbaar voor alle hulp die broodnodig was om in een paar weken tijd toch een mooi festivalletje op poten te zetten.
Het muzikale hoogtepunt is er al gelijk aan het begin van de middag, met het Naomi Vercauteren Trio. Er zijn nu iets meer Ierse invloeden hoorbaar dan op hun album, maar het is puur genieten van het vakmanschap van deze jonge Belgen, die in de Britse pers al vergeleken worden met topformaties Lau en Spiro. De liedjes krijgen zelfs wat meer zeggingskracht als je de achtergrond ervan hoort, zo komt Ruby uit een project over de Eerste Wereldoorlog van Dranouter Muziekcentrum. In Only Remembered worden de verhalen verteld van enkele militairen die op het kerkhof daar vlakbij liggen, Ruby gaat over een weduwe die het graf van haar man nooit kon bezoeken. Er is geen album van dat project, maar het doel om de militairen even tot leven te brengen in een lied is in dit geval zonder meer bereikt. Arthur McAuley is geschreven naar aanleiding van een documentaire over een Australiër (even naspeuren leert dat de man Andrew heette) die in zijn eentje met een kayak van Australië naar Nieuw-Zeeland wilde peddelen, tijdens die tocht is hij verdwenen op zee.
Een van de bevriende muzikanten met wie Baten contact opnam is de Belg Philip Masure, die twee keer te zien is deze dag: eerst als duo met fluitist Terry Clarke-Coyne en als afsluiter met de Helen Flaherty Band. Zowel Masure als Flaherty zijn oude bekenden op het festivalpodium van Triskell en in beide optredens komen flink wat reels voorbij.
De Ier Terry Clarke-Coyne heeft al flink wat prijzen gewonnen en al luisterend naar zijn fluitspel en warme stem weet je al snel waarom. Ook a capella staan de twee heren hun mannetje. Masure kennen we vooral als sterke sideman op gitaar, maar hij heeft ook nog een mooie zangstem, zo blijkt zowel in dit duo-optreden, waar hij onder meer een krachtige versie ten gehore brengt van The Town I Loved So Well, als later in de toegift van de Helen Flaherty Band, waar hij een duet aangaat met zangeres Flaherty.
In de danstent speelt AIOL tussen de concerten door twee keer ten bal, vader en zoon Herbert en Kay Habets op diatonische accordeon en draailier voelen elkaar goed aan. Er zijn helaas niet heel veel danslustigen, maar het duo trekt wel een stel nieuwsgierige kijkers. Later is er een dj met door gothic en fantasy geïnspireerde folkdeunen, die trekt in de pauze amper bezoekers en had waarschijnlijk beter gepast enkel als afsluiting van het festival.
Liefhebbers van de Limburgse groep Get Paraat worden attent gemaakt op het optreden van Folkcorn, dat ongetwijfeld heel wat bekend repertoire ten gehore zal brengen. De groep uit Wageningen bestaat al 45 jaar en het lijkt wel alsof het gezelschap, net als goede wijn, beter wordt met het verstrijken van de tijd. Ze zetten een prima set neer met oude Nederlandse volksliederen, een a capella stuk komt zelfs heel goed uit de verf.
En tenslotte is er de Helen Flaherty Band die net een nieuw album heeft uitgebracht met de titel Gazing At the Moon. Daarvan horen we onder meer The Outlandish Knight en Pretty Flowers Of The Valley (meezingen mag, al is Flaherty wel even kwijt hoe de regels ook al weer gingen, tijdens het lied heeft ze daar gelukkig geen enkele moeite meer mee). Siard de Jong zorgt voor heerlijk vioolspel en Ies Muller ondersteunt met fijne klanken uit zijn houten dwarsfluit. Het geluid is niet optimaal hier, met name in de zang en bodhrán (die wat teveel doordreunt), maar tijdens de snelle reels weet de band zonder meer te overtuigen en de gevraagde toegift wordt graag gegeven.
Deze editie was in korte tijd in elkaar geflanst, maar voelde toch vertrouwd, dankzij de inzet van vriendelijke vrijwilligers en het vakmanschap van de muzikanten. Ondanks de late bekendmaking bleven de bezoekers binnendruppelen en werd het gedurende de middag nog lekker gezellig op het terrein. Paul Baten zit alvast vol plannen voor volgend jaar, opnieuw de derde zondag van augustus en dan met wat meer voorbereidingstijd, dus noteer 18 augustus 2019 maar vast in de agenda voor een nieuwe editie van Triskell Zomer Folkfestival.
Op de site van onze fotograaf staan meer foto's van dit festival.