-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
Gisteren nam Pater Moeskroen in Natuurtheater De Kersouwe in Heeswijk-Dinther groots afscheid van hun drummer Thomas Gerretsen en stelde gelijk zijn vervanger Coen Blokx voor. Dat deden de paters op gepaste wijze, door niet alleen zelf een feestje te bouwen, maar daaromheen ook nog eens een festival te organiseren: Het Land van Lieverlee.
Het is de eerste editie van Het Land van Lieverlee, dat is altijd spannend, maar het weer zit mee, lekker zonnetje, aangename temperatuur en er is een aardige opkomst voor een ontspannen festivaldag met twee podia waar om en om gespeeld wordt, eentje met hangtafels en eetgelegenheid in de buurt, het andere in een mooi amfitheater met banken om te zitten. Vanaf het begin zit de stemming er goed in, met wat goedgemutste grappen en grollen worden de bands aangekondigd, te beginnen met de Mannen van Naam, die zelf betrokken waren bij de oprichting van Pater Moeskroen maar de band inmiddels verlaten hebben. Was ik vorig jaar al positief over hun cd Verder die ze toen uitbrachten, live laten ze hun liedjes nog meer leven door de vermakelijke (en soms zelfs hilarische) verhalen die ze erbij vertellen. Over de brilletjes, midlife crisis en wat een 50-plusser verder zoal bezighoudt. Vanaf september gaan ze de theaters in, ga ze zien zou ik zeggen.
De programmering is divers, How About Eve en Démira gaan meer richting pop, Zazi doet aan een soort internationale Andrews Sisters denken met hun meertalige samenzang, Kakofonix met pater Bart Swerts als frontman heeft leuke teksten in een stevig rockend jasje gestoken met een vleugje blues. De meest folky bijdragen komen van de Wëreldbänd, Pater Moeskroen en Rapalje. Alledrie staan ze erom bekend dat ze een feestje kunnen bouwen en dat is dan ook wat ze het publiek voorschotelen.
Rapalje sluit het festival af met onder meer een paar ballads (o.a. Caledonia van Dougie MacLean) en een wat geroutineerde uitvoering van Fairytale Of New York van The Pogues & Kirsty MacColl (onder het motto niks mis met een kerstnummer in de midzomernacht). Uiteraard hebben ze wat vuurpotten en als spektakelstuk een doedelzak met brandende pijpen meegenomen, toch lijkt de set voor hun doen rustig. Wellicht heeft het te maken met een gezellig festival in Duitsland waar de mannen eerder deze dag al een paar keer gespeeld hebben of het ligt aan de wel heel bruisende optredens die ons al werden geserveerd door de Wëreldbänd en Pater Moeskroen.
De Wëreldbänd doet zijn naam eer aan door de bezoekers mee te nemen op een heerlijk uitbundige wereldreis in de muziek, van Balkan tot een mix tussen tzatziki en Bob Marley, van dubbelzinnig Nederlandstalig repertoire over een kanariepietje tot een humoristisch Texaans familieverhaal met bijbehorend accent (dat mij overigens meer aan New Orleans doet denken, hetgeen de veelzijdigheid enkel benadrukt). Daar hoort een heel arsenaal aan instrumenten bij, naast de gebruikelijke gitaar, drums en contrabas ook heel wat koper, banjo, cimbalom, violen, wasbord en wat al niet meer. In theaters schijnt er nog een heel decor bij te horen, Natuurtheater De Kersouwe vormt deze avond een mooie achtergrond terwijl de band hier en daar zelf wat attributen toevoegt. Een pruik, een banaan, een enorme roze beha, gecombineerd met de expressieve capriolen van de bandleden is lachen gegarandeerd.
Bij het optreden van Pater Moeskroen komen in rap tempo zo'n beetje alle hits en klassiekers voorbij. Zodra ze Nessie inzetten komt het publiek (er zijn veel fans, vandaag was ook de fanclubdag) massaal van de banken af om de rest van de set niet meer te gaan zitten. Natuurlijk horen we ook Hela Hola Tuthola, Roodkapje, Dansen en noem ze maar op, naast wat recenter werk, waaronder He He uit hun theaterprogramma Karavaan, waarvan de ep gepresenteerd wordt. Ruiterlijk geven de paters toe dat de organisatie grotendeels in handen lag van hun manager Hugo Berends, die overigens snel weer van het podium de achtergrond induikt. Drummer Thomas Gerretsen verhuist naar Brazilië en hij wordt feestelijk uitgezwaaid met een indrukwekkende partij sambapercussie, waarin onder meer ook wat Mannen van Naam meedoen. Met de kreet "De koning is dood, lang leve de koning" wordt Coen Blokx onder luid applaus verwelkomd als nieuw bandlid en gaat het feestje weer volop bruisend door. Blokx mag blijven, Het Land van Lieverlee ook, zo besluiten de enkele honderden bezoekers.
