-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
Het begon nog erg warm en zonnig, maar in de avond deed een flinke wolkbreuk een groot deel van het publiek vluchten. Daarvoor was de folkzaterdag van Brosella een lekker ontspannen aangelegenheid met virtuoze muziek en fijne samenzang van Derroll's Dream en Ialma.
Graag had ik ook de afsluitende twee optredens nog gezien, ik was benieuwd naar Amorroma met Les Tisserands en Orion met gasten. De wolkbreuk die losbarstte tijdens het optreden van Ialma zorgde er echter voor dat mijn lief en ik besloten ons hotelletje wat eerder op te zoeken. Desondanks heb ik kunnen genieten van een fijne editie van Brosella. Echte uitschieters heb ik niet gezien, maar er werd wel kwaliteit geboden.
Allereerst was er het project Derroll's Dream, met vrouwenstemmen en veel violen. Volgens initiatiefnemer Wiet Van de Leest was dat een droom van de tien jaar geleden gestorven Derroll Adams, vandaar de naam.
Ik hoor fijne samenzang maar ook mooie solo's, van onder meer Vera Coomans, Maggie Holland en Soetkin Baptist. Een heerlijk melodieuze versie van Columbus Stockade, een nieuwe ode geschreven door Vera's zoon, maar ook een oude, van Tucker Zimmermann, Oregon. Eigen werk van Adams komt voorbij, waaronder Sky en natuurlijk Portland Town, waarbij we de zanger zelf ook te horen krijgen. De begeleiding is vaak ingetogen, met banjo en gitaar, af en toe wordt het hele orkest met strijkers ingezet.
Het optreden verloopt niet geheel vlekkeloos, maar is wat mij betreft beslist een aanrader voor wie de Gentse Feesten of Dranouter nog gaat bezoeken deze zomer.
Er staat dit jaar een optreden minder geprogrammeerd, zal ongetwijfeld te maken hebben met bezuinigingen waar elk evenement mee te maken krijgt, maar dat heeft als voordeel dat er wat ruimte wordt gecreëerd tussen de optredens, zodat je rustig van het ene naar het andere podium kunt wandelen zonder iets te hoeven missen. Renato Borghetti zag ik al in 2007 in de Paradox in Tilburg. Net als toen zet hij met zijn kompanen (op piano, gitaar en fluit) een sterk optreden neer met virtuoos accordeonspel. Lekkere muziek om naar te luisteren.
Dat Georgië ooit een verzamelpunt is geweest van culturen is terug te horen in de muziek van het trio The Shin. Grieks, Aziatisch, de dynamiek van de Balkan, het zit er allemaal in en het waaiert regelmatig lekker jazzy uit.
De band zou ook prima op de jazz-zondag passen (net als voorganger Borghetti trouwens) maar herbergt gelijk heel wat traditie met liederen van langs de Zwarte Zee. Bovendien zorgen dansers voor een mooi schouwspel en zijn er gastmuzikanten, waaronder Theodosii Spassov, die met zijn kaval vorig jaar al indruk maakte op het Gipsyfestival en violist Zoltan Lantos.
Dan is het de beurt aan de Gaelic zang van Julie Fowlis, een dame met een heel fijne heldere stem. Voor het podium zit het publiek aandachtig te luisteren naar haar liedjes, aan de zijkant past een lieve fotografe op haar dochtertje Aoibhe.
Blacbird van The Beatles en een Bretons liedje vertaalde ze in het Gaelic, en krijgen daardoor een heel ander karakter. Als ze ze niet vantevoren had aangekondigd zou je zo geloven dat ze van Schotse herkomst waren. De regen tegen het einde van het optreden wordt verwelkomd, slechts weinigen steken een paraplu op.
Als Ialma begint is het Groentheater nog goed gevuld met een kleine 8000 bezoekers, en de groep begint lekker vrolijk met karakteristieke zang, percussie en bijbehorende choreografie. Zij vieren hun 10-jarig bestaan, de cd verschijnt in september maar we krijgen er nu vast een voorproefje van. Al snel begint het echter harder te regenen en als er een flinke wolkbreuk losbarst vlucht een groot deel van het publiek weg. Zij zien weinig of niets van de gasten, enkele dansers en een hiphopper die een extra dynamisch tintje geeft aan het toch al energieke geluid van Ialma.
Er volgt voor de diehards onder de paraplu's en regenjassen nog een lekkere Galicische uitvoering van Walk Like An Egyptian van The Bangles, een donkere mannenstem doet de titel: Dance Like A Galician.
Vooraan staat een jongen zijn doorweekte t-shirt uit te wringen, even lijkt het nog op te drogen maar als er een nieuwe plensbui komt houden we het toch voor gezien.
In het hotel zien we op het late Belgische journaal nog enkele beelden van de ontspannen sfeer van overdag en de vluchtende mensen bij de wolkbreuk. Het blijkt dat de brandweer zijn handen vol heeft door de wateroverlast deze avond in Brussel. Wij zitten dan gelukkig lekker droog na te genieten van een fijne folkdag.