-door Mirjam Adriaans, foto's Ronald Rietman-
Het werd een lange avond bij Meneer Frits in Eindhoven. Siso City is de jaarlijkse afsluiter van het seizoen van De Maandag van Van Meurs en niet alleen zijn er een flink stel singer-songwriters te horen, maar sinds vorig jaar is er ook nog de uitreiking van de Ad van Meursprijs voor het Mooiste Liedje. Die ging deze keer naar Darling, een liedje van Alexandra Alden. De jury prijst haar slimme zanglijnen, sterke tekst en sfeervolle gitaarspel, tijd om deze jonge dame eens wat nader voor het voetlicht te brengen.
Het zal een jaar of zo geleden zijn dat Bart de Win (naast muzikant ook docent aan de conservatoria van Utrecht en Rotterdam) me een link doorstuurde naar het album Wild Honey van Alexandra Alden, toen nog een van zijn studenten in Rotterdam, inmiddels is ze afgestudeerd. Ik begon te luisteren en raakte overtuigd van de kwaliteit die deze jonge dame uit Malta te bieden heeft. In haar bio worden invloeden van Joni Mitchell en Nick Drake vermeld, maar zo af en toe denk ik ook een vleugje Lou Reed te horen in de arrangementen. Daarnaast heeft ze een mooie stem, helder bruin maar tegen het zwoele aan, en teksten die me aanspreken, persoonlijk, gevoelig en liefdevol gemaakt.
In maart zag ik haar live bij Aidan's Songwriter Night in café De Rozenknop in Eindhoven, waar elke laatste donderdag van de maand jonge talenten hun kunnen mogen laten horen en door gastheer Diederik van den Brandt (oftewel Aidan) uitgenodigd worden om een liedje in te sturen voor de Ad van Meursprijs. Na afloop van die avond besloot iemand ter plekke dat Malta de volgende vakantiebestemming moest worden, want ze wilde zelf wel eens ervaren hoe die Wild Honey & Thyme (titelnummer van de plaat) daar groeit en bloeit.
Voorafgaand aan de prijsuitreiking is er even tijd voor een gesprekje met deze pas 25-jarige singer-songwriter, waarin ik haar vraag naar haar muzikale achtergronden. We beginnen uiteraard bij het begin, en dan blijkt dat ze als kind al graag zong en gedichten schreef en pas later, als jonge tiener, gitaar leerde spelen.
"Het was altijd een natuurlijk iets om te doen, ik denk dat de meeste kinderen heel muzikaal zijn, maar het kan zijn dat sommigen er wat meer mee hebben, misschien doordat er thuis muziek gespeeld wordt. Ik groeide op met veel muziek in huis, mijn vader speelde gitaar en ik herinner me dat ik elke dag naar hem keek en helemaal verbaasd was over wat hij deed met dit instrument en het zag er ook uit als iets leuks om te doen."
"Ik schreef wel gedichten vanaf mijn vijfde of zesde maar het kwam nooit bij me op om zelf te spelen, ik dacht altijd dat je bij een band moest horen." Dus ging ze op zoek naar rockbands en dat waren allemaal oudere mannen die haar vertelden dat ze een prachtige stem had, maar "we kunnen niet het podium op met iemand van 13! Dat werkt gewoon niet!"
De teleurstelling daarover leidt tot het besluit dat ze niet kan blijven wachten op de juiste mensen, ze gaat dus zelf gitaar spelen. Als ze vijftien is heeft ze al wat ervaring opgedaan, ze heeft met haar vader in een band gezeten, voert haar eerste eigen lied live voor publiek uit, en heeft wat theater en klassieke zang gedaan. Dat zingen heeft ze vooral zichzelf eigen gemaakt, zonder lessen in theorie of techniek, dat komt pas als ze op een conservatorium terechtkomt, ze heeft eerst een jaar in Utrecht gedaan en vervolgens in Rotterdam haar bachelor gehaald.
Op haar achttiende brengt ze een eerste ep uit, muziek is haar grote droom, al dacht ze ooit dat dat nooit mogelijk zou zijn, want de muziekindustrie is een harde wereld en ze had er geen opleiding voor. Schilderen was een andere droom en het lijkt erop dat ze de twee nu combineert:
"Ik probeer altijd heel visueel te zijn, omdat ik altijd een beetje droom als ik schrijf en ik wil die dromen graag overbrengen."
Hoewel ze nu vooral solo een weg zoekt heeft ze wel in groepen gezeten, ze was als tiener achtergrondzangeres in een americanaband en toen ze in Nederland verzeild raakte kwam een hippieband op haar pad, The Magic Mumble Jumble, waar ze mee ging kamperen in Duitsland en op festivals speelde en zo. Een goede ervaring, vindt ze.
Als ze componeert doet ze dat altijd met haar gitaar. "Melodie en tekst komen tegelijk," vertelt ze over het proces van het schrijven, "maar de akkoordenschema's komen wel eerst, en dan pas ik het misschien aan aan wat ik in mijn hoofd hoor. Ik probeer altijd de hoofdpunten van een melodie te pakken te krijgen, om eerst in de juiste gemoedstoestand te komen en daaruit kunnen dan misschien een tekst en een melodie voortkomen."
"Uiteindelijk moet alles wat ik zing en schrijf ook eerlijk aanvoelen. Het voelt niet goed en ik kan er niet trots op zijn als ik niet heel eerlijk ben. Zo wordt het in zekere zin ook iets therapeutisch, ik vind dat ik dingen in mezelf moet aanpakken en heel realistisch zijn. Het helpt me om te groeien, me meer bewust te worden van wie ik ben en problemen of gevoelens te verwerken."
"Het gaat me om het vastleggen van een bepaald moment, maar soms voel ik de druk om al die momenten te vatten, net als met foto's waar een moment net voorbij kan zijn en dan is het voor altijd weg." Als voorbeeld noemt ze een reisje naar Parijs, dat wil ze heel graag, ze is er nog nooit geweest, maar het moet wel zijn wat ze wil dat het wordt, want die eerste keer is altijd het meest bijzonder en dat wil ze naderhand misschien wel vastleggen in liedjes, al is het nog lang niet zeker dat dat ook zal gebeuren.
Liedjes schrijven is nu een deel van haar, soms komt er iets spontaan op, al begrijpt ze zelf nog niet helemaal hoe dat precies in elkaar steekt. Dit weekend was ze bijvoorbeeld bezig met nieuwe liedjes, maar als ze andere plannen had gehad voor deze week was dat misschien helemaal niet gebeurd. Ze heeft wel het idee dat ze inmiddels meer ingesteld is op het artistieke deel van liedjes schrijven en voelt een zekere vrijheid nu ze afgestudeerd is. Maar fulltime van de muziek leven zit er nog niet in, in Malta is ze op dit moment een tv-persoonlijkheid (ze was jurylid bij de X factor daar) en ze schnabbelt wat in jazzbandjes, er moet immers wel brood op de plank komen.
Op de vraag wie haar muzikale helden zijn (naast Joni Mitchell en Nick Drake) antwoordt ze eerst resoluut Bill Callahan, een naam die me niet bekend voorkomt, maar deze Amerikaanse singer-songwriter heeft al heel wat werk uitgebracht, Alexandra vindt zijn werk folky, op de manier zoals Nick Cave onlangs ook een soort folky plaat maakte. Het gaat om verhalen vertellen, maar hij heeft een aparte, diepe stem, waar je misschien even aan moet wennen en levendige beelden in zijn liedjes. Ze noemt zijn album Dream River als tip om eens naar te luisteren. En dan is er ook nog Bridget St John, een Engelse singer-songwriter, heel erg jaren zeventig folk stelt ze, maar wel heel mooi en o ja, "ik vind Bob Dylan ook heel leuk."
Dan wil ik het nog even over haar plaat Wild Honey hebben. Wild Honey & Thyme, dat ze in de Knop speelde is een liedje dat geïnspireerd werd door Malta, maar hoe zit het eigenlijk met de rest van het album?
"Het is grotendeels een verzameling liedjes over persoonlijke ervaringen en gevoelens. Maar zoals ik al zei, ik heb het gevoel dat ik droom en naar een andere plaats ga als ik schrijf, zo probeer ik de levendige beelden te maken in mijn liedjes. Ik denk vaak aan Malta en plaatsen daar." En, zo voegt ze daar lachend aan toe, "Als puntje bij paaltje komt ben ik natuurlijk nog altijd Maltees."
Over het winnende liedje Darling vertelt ze: "Het gaat over een jong stel aan het begin van de relatie, ze moeten elkaar nog leren vertrouwen." Maar de bijbehorende videoclip (zie hier) heeft ze opgenomen aan het eind van een relatie, waardoor ze weer anders tegen het liedje is gaan aankijken, "elke relatie leert je ook weer iets over jezelf."
En tenslotte nog iets heel anders, hoe was het om in de jury te zitten van een talentenjacht?
"Het was zeker een uitdaging, maar ik denk dat ik goed opgeleid ben op het conservatorium. Bij examens en audities was er altijd een panel van 4 of 5 personen die hun mening gaven en heel eerlijk tegen je waren. In Malta willen mensen nog wel eens hun taal verbloemen, omdat het een klein eiland is en iedereen elkaar kent, maar eerlijk zijn betekent niet noodzakelijkerwijs dat je het ook persoonlijk moet opvatten. Ik heb mijn best gedaan om altijd opbouwend en informatief te zijn, al kwam dat er in de uiteindelijke montage misschien niet altijd uit, de uitzendtijd is immers beperkt. Maar ik heb mensen die niet door mochten naar een volgende ronde maar wel serieus bezig waren met muziek laten weten dat ze niet moeten opgeven."
Haar plannen voor de nabije toekomst zijn meedoen aan de Horizontoer (een varend festival waar ze zich op verheugt) en vervolgens zijn er nog optredens samen met Celia van Onna, nog een verdienstelijke jonge singer-songwriterdame die deze avond de stimuleringsprijs in ontvangst mocht nemen. Ze weet nog niet precies waar ze gaat spelen, maar ze zal in elk geval in december op Naked Song mogen zingen. Afgaand op de reacties van het publiek, zowel deze avond als tijdens Aidan's Songwriter Night twee maanden geleden zal Alexandra Alden nog heel wat muzikale harten gaan veroveren, dat van mij heeft ze al.