-een gastbijdrage van Henk-
Er kwamen in 2012 zóveel fraaie albums uit (heb er ruim 300 beoordeeld) dat ik uiteindelijk een album top-80 heb samengesteld. Waarom ook niet. Nog nooit bevatte mijn eindejaarslijst zóveel Britse bijdragen, zon eenderde. Das niet vreemd. In de jaren 60 van de vorige eeuw leefde de folkmuziek in GB op met muzikanten als Martin Carthy, Ashley Hutchings, Richard Thompson en Sandy Denny. Sinds een paar jaar kun je van een nieuwe revival spreken met een nieuwe generatie inspirerende muzikanten als Eliza Carthy, Jon Boden, Marcus Munford, Sam Lee, Laura Marling en James Yorkston. Folk leeft er als nooit tevoren.
1. Sam Lee: Ground Of Its Own
Deze jonge Engelsman staat voor de origineelste en daarmee dapperste revitalisering van traditionele Britse folkmuziek van de laatste tijd. Oude traditionals als The Ballad Of George Collins maakt hij zich dermate eigen dat hij de juiste sfeer precies raakt, ondanks een vaak onverwachte aanpak en stijl. Hij bant de voorspelbare gitaar uit en introduceert naast viool, cello, banjo, lome trompetten, mondharp en trombone zonder blikken of blozen exotische instrumenten als sruti-box (Indiaas drone-handorgeltje) en gamelan-achtige klankschalen. Zijn aangename stem en akoestische invulling doen de rest. Het wonderlijkste folkalbum van 2012.?
http://www.youtube.com/watch?v=1it2M7-ME0Y
2. Julie Murphy: A Quiet House
Acht betoverend verstilde songs in het Welsh en Engels opgenomen in haar eigen huiskamer, in lengte variërend van kort (twee-en-een-halve) tot lekker lang (acht-en-een-halve minuut) . Julie is bekend van haar werk met de innovatieve Welshe folkgroep Fernhill, maar ze is ook een gerespecteerd songwriter. A Quiet House is haar tweede solo album na haar Lilac Tree van tien jaar geleden. Haar persoonlijk songs zijn geïnspireerd door schilderijen van Chagall en muziek van Steve Reich. Ze begeleidt zichzelf op piano. De enige andere muzikant op dit nagenoeg live opgenomen album is de Welsh/Canadese Ceri Owen Jones op trombone en harp, die we al eens als gastmuzikant tegenkwamen bij Calexico en Giant Sand.
http://www.youtube.com/watch?v=jm5ZeLsOUjo
3. Het Zesde Metaal: Ploegsteert
Wannes Cappelle zingt op het album Ploegsteert van Het Zesde metaal over wielrenner Frank Vandenbroucke, die uit het dorp Ploegsteert kwam, maar ook over zijn kinderen, over afscheid nemen en te snel leven. Zijn poëtische teksten winnen aan kracht door de muzikaliteit van zijn eigen Wevelgems dialect. In die zin lijkt hij op zijn grote voorbeeld Willem Vermandere, maar de sound van Wannes neigt meer naar roots dan folk en kan ruiger uitpakken met soms ruimte voor een zwaar vervormde elektrische gitaar. Wannes Capelle kenden we al van zijn inbreng bij Roosbeef en zijn rol in Te Gek Intiem, een project van Kristien Hemmerechts over manische depressie. http://www.youtube.com/watch?v=BUArxVOgJuc
4. Mumford & Sons and Friends: Daytrotter Sessions
Na studio-album Babel (ook top-15-waardig), eerder deze zomer, luidt de kritiek: Ze kopiëren hun eigen succesvolle folkrock-sound alsmaar. Maar
waarom zou je meteen na je giga-debuut Sigh No More iets nieuws proberen? Bovendien zijn Marcus Mumford en zijn maten geëngageerd, dus zijn ze niet bang hun eigen weg te kiezen, andere muziekstijlen te verkennen, succes of niet
Luister maar eens naar hun gewaagde samenwerking met muzikanten uit India in het Dharohar Project, reeds in 2009. En nu dan de adembenemende kaal opgenomen Daytrotter Sessions met een repertoire dat voornamelijk bestaat uit covers van grootheden uit de Amerikaanse rootsmuziek als Dylan, Springsteen, Guy Clark, Stanley-Brothers
Wow. Vooralsnog hebben Marcus en de zijnen mijn zegen, en niet alleen omdat ze veel jonge Britten aan de folk brengen, maar ook omdat ze tot machtige muziek in staat zijn buiten hun eigen idioom
?
http://www.youtube.com/watch?v=C2HxCiuYzw0
5. Annemarieke Coenders & Wim Sebo - Making heaps digging holes
Het meest oorspronkelijk geluid uit ons land van dit jaar. Van lome bedwelmende trance die op de podia van Northsea Jazz niet zou misstaan tot twinkelend blijmoedige folky liedjes. Akoestische gitaar, sprankelende elektronische trommels & bekkens, wonderlijke samples en n bedwelmende trombone zijn de belangrijkste ingrediënten in een sound die ik zou willen typeren als progressieve alt.folk. En dan is daar natuurlijk onontkoombaar haar donkere stemgeluid, waar geregeld een glimlach doorheen breekt. En als ze op haar akoestische gitaar staccato & percussief een spannende bedding legt, is er opeens die knipoog.
http://www.youtube.com/watch?v=kw-eeerjUxg
6. Andrew Bird: Hands Of Glory
Wat de serieuze muziekpers beschouwt als een tussendoortje, of een ep-tje, is wat mij betreft een van de leukste albums van dit jaar. Andrew Birds Hands of Glory grijpt je van begin tot eind 35 minuten bij je lurven. Negen nummers, waaronder alternatieve uitgeklede versies van twee songs van zijn echte album van dit jaar Break It Yourself, en nogal wat covers met een folky en rootsy gevoel, zoals When That Helicopter Comes van The Handsome Family, If I Needed You van Townes Van Zandt. Dat alles in een vloek en een zucht ingespeeld met zijn allen rond één microfoon in een boerenschuur
?
http://www.youtube.com/watch?v=dz6q6iqOi04&NR=1&feature=endscreen
7. Rayna Gellert: Old Light, Songs from my Childhood & Other Gone Worlds
Jarenlang vertoefde deze zangeres/violiste uit North Carolina in old-time kringen. Zo maakte ze zes jaar deel uit van de stringband Uncle Earl. Nu is er haar solo-album met eigen songs en traditionals, zoals The Cruel Mother in een fantastische uitvoering. Zelf strijkt ze viool en altviool, bespeelt ze het orgel en zingt ze met een weldadig donker stemgeluid. Ze wordt mooi begeleid door gitarist Nathan Salsburg (ook deels arrangementen) en incidenteel door mensen als Abigail Washburn, Scott Miller, Kai Welch, Alice Gerrad en haar vader Dan Gellert op banjo. Haar aanpak kenmerkt zich door originaliteit en beheersing. Wat mij betreft een van de aangenaamste rustige rootsy albums van dit jaar.
http://www.youtube.com/watch?v=watckNGjdwg
8. Lau: Race The Loser
Kris Drever (gitaar en zang), Martin Green (accordeon, toetsen, electronica) en Aidan O'Rourke (violen) vormen een trio dat je kunt rekenen tot de meest avontuurlijkste groepen in de Britse folk. Race The Loser is dan ook een boeiend album. In uitwaaierende improvisaties worden minimal music en jazz aangestipt om vervolgens altijd weer op een fascinerende manier terug te keren naar de basis: traditionele muziek. Dit Schotse Lau stoeit op haar derde album met sferen: van somber naar vrolijk, van opwindend naar verfijnd hypnotiserend. Hun complexe, deels geïmproviseerde composities krijgen nu een nieuwe dimensie met de toevoeging van electronica. Dit ongetwijfeld onder invloed van de Amerikaanse producent Tucker Martine, die o.a. samenwerkte met Sufjan Stevens, R.E.M. en The Decemberists.
http://www.youtube.com/watch?v=n1D35uaIaOk
9. Sido Martens: Suikerhard & Bitterzoet
De liefhebber wist het meteen, maar nu de laatste jaren ook de complete serieuze muziekpers als een blok voor de Fries valt, wordt Sido Martens beschouwd als de beste singer-songwriter die Nederland momenteel te bieden heeft. Zijn persoonlijke teksten allen in het Nederlands zijn vindingrijk ingekleurd. Drums en bas klinken zowel pittig als aangenaam dof. Het snarenspel op gitaar, mandoline, ukelele en banjo is vlijmscherp. De staccato slagmandoline glijdt als een warm mes door de boter. Zo nodig spuugt Martens de woorden uit. Op het juiste moment dimt hij tot fluistertoon, omgeven door bijvoorbeeld een warme baritonsax, huilende steelgitaar, fiddle, rootsy mondharmonica of hammond. http://www.youtube.com/watch?v=CtIRYb-ECec
10. V/A: De Sint Willibrord Sessies Vol.1, Sporthuis Hubert
Aan dit sympathieke project-album met een geraffineerde mix van folk, country en kleinkunst - werkten veel muzikanten en schrijvers mee die zowel het fietsen als Artsen Zonder Grenzen een goed hart toedragen. Met bijdragen van o.a. Freek de Jonge, Peter Winnen, Guido Belcanto, Gerard van Maasakkers, Joost Prinsen, Guus Meeuwis, Rick de Leeuw, en er is een hoofdrol voor rootsy singer-songwriter JW Roy. De complete opbrengst van dit album gaat naar Tour For Life, een fondsenwervende achtdaagse wielertocht van Italië naar Nederland voor Artsen zonder Grenzen.
http://www.youtube.com/watch?v=CubGmuxzC1k
11. Awna Teixeira: Where The Darkness Goes
Je kent haar als de accordeoniste/zangeres van Po' Girl, maar dit is haar eerste solo-album. Ze is een knap songwriter. Haar zang is vloeiend. Ze is een getalenteerd multi-instrumentalist: gitaren, orgel, banjo, ukelele, glockenspiel, knieklap & voetstamp. Ze overschrijdt als vanzelfsprekend muzikale grenzen, het ene moment waan je je boven in de Blue Ridge Mountains, dan waait er weer de zwoele wind van Madeira, het eiland van haar voorouders. Het album biedt veel momenten van emotie én dynamiek. Een sterk solo-debuut. ?
http://www.youtube.com/watch?v=SyyA5XZl9y0
12. The Unthanks: Diversions Vol.2 (with Brighouse and Rastrick Brass Band)
Als 6-jarige kloste ik erachteraan wanneer de fanfare door de straat trok. Toen Gé Reinders en Gerard van Maasakkers optraden met een hoop blazers was ik er als de kippen bij. Dit jaar kon ik mijn lol weer op met Massive Central van de Nederlandse Gentenaar Dick van der Harst. Met zijn sextet (snerpende tible, knorrende bassax, tenorsax, trombone, tenora en percussie) laat hij op het album Rebel volksmuziek, klassiek, world, jazz en avantgarde als vanzelf samenkomen. Jammer dat we het daarbij zonder stemmen moeten doen. En nu is er het album Diversions Vol.2 waarop een concert te horen is van de Engelse folkband The Unthanks met de Brighouse and Rastrick Brass band. Traditionals en eerder Unthanks-materiaal is verfijnd en lyrisch aangepakt. De delicate zang van de zussen Rachel en Becky Unthank en het intimistische pianospel van Adrian McNelly worden eerder fluweel meegetroond dan omver geblazen door het messing. ?
http://www.youtube.com/watch?v=dDyOfFicTJg
13. Deep End Of The Ford: An Táin
Ieren houden van hun traditionele muziek en zitten niet te wachten op nieuwlichters. Maar het William Kennedy Piping Festival vroeg Lorcan MacMathúna, een in het Gaelic zingende zanger/muzikant uit Cork, het tweeduizend jaar oude heroïsche epos Táin BÒ Cúailnge op muziek te zetten, zoals Horslips dat in 1973 al eens deed. Het epos staat beschreven in het 12de eeuwse Book of Leinster. MacMathúna maakte eerder al naam met bijvoorbeeld Northern Lights, een samensmelting van Ierse en Noorse sagen, waarin hij o.a. samenwerkt met de Belgische piper/zanger Raphael De Cock (Griff). Nu heeft hij uillean piper Flaithri Neff in de arm genomen, plus Martin Tourish op accordeon, Eagon Neff (viool/loopingstation) en Seán Mac Erlaine op basklarinet, saxofoon en elektronica. Dat heeft geleid tot een mysterieus klinkend, vreemd, maar intrigerend album!?
http://www.youtube.com/watch?v=YTDBXv1-C-8
14. Caroline Herring: Camilla
Die stem! Een volkomen natuurlijk vibrato, gevoelig en een tikkie donker. Lekkere rootsy begeleiding op ondermeer tranentrekkende pedal steel, viool, banjo en mandoline en backing vocals van Mary Chapin Carpenter, Aoife O'Donovan en de Britse folkzangeressen Jackie Oates en Kathryn Roberts, een muzikale vriendschap overgehouden aan het fraaie Cecil Sharp Project. Verdriet, melancholie en maatschappijkritiek beheersen dit aangenaam, rustige, diep sociaal bewuste, soulvolle, warme album. Soms veer je op uit je stoel zoals bij het vrolijk-bluesy Fireflies, met een lekker vet hakkende banjo, dat simpel verhaalt over het kleine meisje achter de vuurvliegjes
http://www.youtube.com/watch?v=BVilRpkXYGU
15. Elly Kellner: Successfool
Een indrukwekkend album. Ook een tikkie gewaagd, want lastig te labelen. Genre? Folk, roots, kleinkunst? Ze zingt zowel in het Engels als in het Nederlands. Ze heeft iets te vertellen, serieus, maar niet zonder humor. Al met al buitengewoon eigen én eigenzinnig; onvergelijkbaar. Knap! De begeleiding is kaal en toch sierlijk op akoestische gitaar bij een ijzersterke stem, die niet alleen de leadzang en backings doet, maar ook koert, kukelt, tokt
Er komt geen ander aan te pas, alles uit eigen keuken. Af en toe rockt ze lekker zoals in het afsluitende prijsnummer Its True. Naast haar werk voor Vluchtelingenwerk is ze al langer actief als singer-songwriter. Sinds een paar jaar speelt/zingt ze ondermeer ook in de band rond Iain Matthews. Daarnaast heeft ze een speciaal project in haar strijd tegen kindermishandeling. Ze is ervaringsdeskundige zoals blijkt uit het nummer Boosaardig. http://www.youtube.com/watch?v=y6kPh88pgeg&feature=player_embedded
16. Meursault: Something for the Weakened
Onder leiding van singer-songwriter Neil Pennycook, krijgt de muzikale stijl van de Schotse indie-rockband Meursault band verschillende etiketten opgeplakt: folktronica, alternatieve rock, indie-folk. Hun nieuwe album benoemt de band zelf als epische lo-fi. Meursault klonk zelden zó folky. Want op enkele scheurende fuzz uitspattingen en opgewonden drums na hanteert Meursault hier hoofdzakelijk akoestische instrumenten als gitaar, banjo, cello, harmonium en ukulele, vergezeld van elektronische geluiden en minimale beats uit drummachines, samplers en synthesizers. Soms klinkt enkel een gevoelig bespeelde piano. Pennycook beschikt over een krachtig melancholisch stemgeluid met een aangename Schotse tongval, die de band onderscheidend maakt. Ook een pré is dat hij is iets minder arty is dan Blaudzun, maar wél begiftigd is met diens antenne voor verfijnde spannende sound. http://www.youtube.com/watch?v=-7s77ccZWbM
17. Rachel Sermanni: Under Mountains
Akoestische gitaar, strijkers en piano vormen de begeleiding van de warme stem van dit Schotse talent dat breekbaar kan klinken, maar ook vol weet uit te halen in haar zelf geschreven songs. Het had misschien iets avontuurlijker gemogen, desondanks een sterk debuut!
http://www.youtube.com/watch?v=dWaj2w4jwlg
18. The Staves: Dead & Born & Grown
Als de drie jonge Engelse zussen Emily, Jessica en Camilla Staveley-Taylor samenzingen ontstaat er iets hemels, dat eigenlijk enkel kan bij gelijk gestemde genen. Ze kiezen niet voor eigen traditie, maar voelen zich meer thuis in bluegrass geörienteerd materiaal. Na drie eps is dit hun eerste volledige album. Hun persoonlijke verhalen, soms een klaagzang maar vaak ook opgeruimd, zijn altijd verpakt in de prachtigste harmonieën, gezongen met de speelse zorgeloosheid van The Andrews Sisters. A capella zijn ze op hun best. Op een enkele poppy uitschietertje na kleden ze hun songs smaakvol akoestisch aan met tal van snaren op gitaren, mandolines, banjos, en soms een orgeltje, blazertje of terughoudend slagwerk
Veelbelovend debuut.
http://www.youtube.com/watch?v=WHUuN9Ub1Ug
19. The Woodbine & Ivy Band: idem?
Grote stappen worden hier gezet bij herinterpretatie van Britse folk, zoals ook The Imagined Village dat doet, de band rond Simon Emmerson, bemand met enkel folktoppers. The Woodbine & Ivy Band, een bij elkaar geraapt muzikaal gezelschap uit zowel folk- als rockbands uit Manchester, gaat minstens zo avontuurlijk te werk. In het ene nummer hoor je trompetten bij pedal steel en een koor, terwijl elders rockgitaren regeren, of juist subtiele elektronische effecten bij harpmuziek. Een traditional als Poor Murdered Woman krijgt bijvoorbeeld een alt.country-injectie in de tijdloze vertolking door Olivia Chaney. Zij hoort bij het imposant rijtje stemmen dat voor de 10 folksongs van stal is gehaald. Anderen zijn Fay Hield, Jim Causley, Elle Osborne, Jackie Oates, Nancy Wallace, Jame Raynard, Rapunzel & Sedayne, Jenny McCormick en Pinkie Maclure. Wat mij betreft gewaagder en grensverleggender dan The Imagined Village op hun album Bending The Dark, dat ook dit jaar uitkwam. ?
https://soundcloud.com/little-red-rabbit-records/the-woodbine-ivy-band-poor
20. First Aid Kit: The Lions Roar
Met hun tweede album haken de piepjonge Zweedse zussen Johanna en Klara Söderberg, inmiddels 19 en 22, aan bij de groten van de toekomst. De helft van de nummers kan nu al gerekend worden tot nieuwe countryklassiekers. In handen van producer Mike Bright Eyes Mogis klinkt First Aid Kit als een volwassen alternatieve Amerikaanse countryband. In de meesterlijke melodieën en hemelse harmonieën plus jankende pedalsteel en soms zelf mariachi-blazers, schuilen zowel uitbundigheid als spanning.
http://www.youtube.com/watch?v=cl5FdvRR4pQ
21. The YoungUns: When our Grandfathers said no
Drie jonge knapen uit het Noordoosten van Engeland houden de traditie van meerstemmige samenzang levend. Naast traditionals zingen ze ook eigen nummers, die uitstekend in de traditie passen.
http://www.youtube.com/watch?v=kq1TYnQI_eY
22. John Fullbright: From The Ground Up
Een getalenteerde Amerikaanse jonge singer-songwriter met een oude ziel. Zijn liedjes gaan over religie, relaties, liefde en verlies, alsof hij al een heel leven achter zich heeft. Hij hanteert slim bijbelse verwijzingen, speelt met woorden, grimlachende refreinen, en dat alles in trage ballades nogal country-achtig maar ook bluesy en folky. Soms catchy, vaak groovy, veel akoestische gitaar en mondharmonica, maar ook gevoelige piano.?
http://www.youtube.com/watch?v=q5teMqHsThI
23. Neil Young & Crazy Horse: Americana
Na lang weer eens een heerlijk hotseknotsende Crazy Horse op een plaat vol traditionals en folksongs die je wakker houdt in duizelingwekkende dynamiek. De sfeer is opgetogen en vrolijk. Favoriet: Tom Dola (Dooley) dat hypnotiseert naarmate het doordendert (meer dan acht minuten lang!). Ik prefereer dit boven het pretentieuzere dubbelalbum Psychedelic Pill met de zich vaak herhalende Neil Young in breed uitgesponnen (weliswaar nieuwe) nummers. ?
http://www.youtube.com/watch?v=W4w2jkbn4X0
24. Karine Polwart: Traces
Ze zong met groepen als The Battlefield Band, Malinky en Lau. Deze sociaal bewogen Schotse zangeres hanteert op haar vijfde album fijne goed doordachte actuele teksten. Zo neemt ze het in het nummer King Birds op voor de Occupy beweging. Polwart kiest voor rijke arrangementen met een belangrijke rol voor producer Iain Cook die subtiel toegevoegde warme klanken tovert uit ondermeer vibrafoon, piano en keyboards.
http://www.youtube.com/watch?v=2pJnmu2RC_M
25. The Bony King Of Nowhere: idem
Bram Vanparys uit Gent (The Bony King Of Nowhere) heeft zijn songs ontdaan van alle poespas, meest enkel begeleid op gitaar, en ze alle negen in één nacht opgenomen. Daar worden ze niet slechter van
?
http://www.youtube.com/watch?v=kukPRXHBOMQ
26. Boris McCutcheon:
Sings The Songs Of Townes Van Zandt
Een album vol covers van zijn grootste inspirator: Townes Van Zandt (7 maart 1944 1 januari 1997). Deze Amerikaanse folksinger-songwriter/dichter is een held voor velen. Steve Earle has recently done an entire album of Townes covers. Wie kent niet zijn Waiting Around To Die of If I Needed You. McCutcheon benadert zijn van god en alleman verlaten sfeer. ?
http://www.youtube.com/watch?v=GHr3HiLtInI
27. The Carolina Chocolate Drops: Leaving Eden
Oude songs en opzwepende dansmuziek op viool, banjo en percussie uit de Appalachen. Muziek die dusver vooral gespeeld werd door blanke bluegrassbands, maar The Carolina Chocolate Drops is een Afro-Amerikaans gezelschap uit Noord-Carolina. De ballads worden gezongen met een doorleefde pure stem van de klassiek geschoolde Rhiannon Giddens. Verrassend en verre van voorspelbaar.?
http://www.youtube.com/watch?v=pBoDKXmYUMQ
28. Luke Roberts: The Iron Gates at Throop and Newport
Akoestische gitaar, viooltje, breekbare stem. Folkie Luke Roberts, afkomstig uit Brooklyn, houdt het bij ruwe Will Oldham-achtige songs in een naakte intieme productie van Marky Nevers, die heeft geproduceerd en gespeeld met Lambchop. En ergens in die desolate sfeer klinkt plots een te gekke vette solo op elektrische gitaar.?
http://www.youtube.com/watch?v=lGVEBK86KJ0
29. Bellowhead: Broadside
De Britse folkbigband Bellowhead is live een feest. In een duizelend tempo passeren traditionele songs en danstunes en een hoop gekkigheid. Het is dan ook een zegen dat op hun studio-album Broadside de live-sfeer zoveel mogelijk intact is benaderd. Violen, trekzakken, gitaren, mandoline, cello, percussie, sousafoon, tuba, saxen, klarinetten, trombone, trompet en een stuk of zes stemmen. Die hele santemekraam wordt bestierd door elf muzikanten onder leiding van violist/zanger/duizendpoot Jon Boden. ?
http://www.youtube.com/watch?v=QCzDjofEV4c
30. Jim Moray: Skulk
Negen jaar geleden haalde de jonge Jim Moray Britse traditionals door de mangel met vlijmscherpe elektrische gitaren en programming. Sindsdien neemt hij gas terug. Toch is zijn insteek nog steeds innovatief en klinkt elke traditional in zijn bewerking als een song van nu. Een gunstige en niet onbelangrijke bijkomstigheid van zijn wat akoestischer aanpak is dat hij zijn stem niet hoeft te forceren, dus klinkt hij beter dan ooit.
http://www.youtube.com/watch?v=IjgZyOIfPR0
31. Caleb Groh: Bottomless Coffee
Deze singer-songwriter uit Boston bracht op zijn 16de al een album uit. Piepjong graast hij door het verleden in zijn mijmeringen, hij duikt in de bijbel, in de geschiedenis, in de mythologie. Nu is hij 20 en is er zijn eerste full-band plaat. Hij laat zich begeleiden door de indierockers van de band Pomegranates (gitaar, bas, drums, pedal steel, piano). Het gaat soms dus ook flink te keer, maar er zijn ook onder de huid kruipende piano-ballads en subtiel folky gearrangeerde poëtische songs.
http://www.youtube.com/watch?v=J1QAHugajUI
32. Seth Lakeman: Tales From The Barrel House
Zijn songs gaan over traditionele maar uitstervende beroepen van zijn geliefde Devon: timmerlieden, smeden, horlogemakers, cider-makers, vissers en de tinmijnbouwers van de Dartmoor. Alle instrumenten bespeelt hij zelf: van banjo, cello, bouzouki en drijvende tenor-gitaar tot percussie en natuurlijk zijn duivelse viool.
http://www.youtube.com/watch?v=tdqVrBuk6l8
33. Duo Cavez Montanaro: Escales
Op hun tweede album vormen de instrumenten van de Belgische accordeonist (diatonisch) Sophie Cavez en de Franse violist Baltazar Montanaro meer dan ooit een twee-eenheid en dat terwijl in de gedurfde arrangementen meer en meer speelsigheidjes sluipen. ?
http://www.youtube.com/watch?v=i6bP-iJpjdg
34. Marco Beasley & Accordone: Storie Di Napoli
Een zondagochtend-album vol prachtige zang in barok-sfeer, maar ook voldoende ruimte voor dissonantjes, volkse rauwe randjes en wervelende tarantellas, maar een blik in de geschiedenis van Napels kan natuurlijk niet zonder een gevoelige nachtelijke serenata of een gepassioneerde ballade omgeven door fijnbesnaarde luiten.
http://www.youtube.com/watch?v=DsMNtN2WMBI
35. Gerard van Maasakkers: Lijflied
Lijflied gaat over persoonlijk afscheid en verlies, het ouderlijk huis dat te koop staat, maar het wordt nergens zwaar op de hand, dat is niet zijn stijl. Ontroerend is Ik Neem Jou Mee over hoe hij een geliefd persoon overal met zich meedraagt, in zijn binnenzak, onder zijn kussen
En dat in een hertaling van een nummer van Gianmaria Testa.?
http://www.youtube.com/watch?v=vZSV1XA1a6g
36. The Lonesome Sisters & Riley Baugus: Lonesome Scenes
Twee albums in één jaar. Het kan niet op met de fraai samen zingende Debra Clifford en Sarah Hawker. Deep Water in het voorjaar was vanwege het pakkende titelnummer al top-40 gegadigde, maar het deze zomer uitgebrachte Lonesome Scenes, waarop ze worden bijgestaan door banjo-virtuoos Riley Baugus, steekt daar nog net iets bovenuit.
http://www.youtube.com/watch?v=noKXGJ9l2Qk
37. Tref: Dampf
De ontmoeting tussen Bruno Le Tron, Didier Laloy en Wim Claeys op de diatonische accordeon en Frédéric Malempré op percussie leidt tot dampende muziek in een zoektocht naar de grenzen van hun mogelijkheden en samenspel.
http://www.youtube.com/watch?v=Wbr2CLYseuA
38. Soetkin Collier: Reiseiland
De Vlaamse tekst en muziek zijn geïnspireerd door een bezoek aan het rauwe, kale eiland Fårö (Reiseiland) in de Oostzee. Zangeres Soetkin Collier laat zich begeleiden door het puikje van de Belgische folk: Tom Theuns (zang, gitaar), Sophie Cavez (diatonische trekzak) en Didier François (nyckelharpa). ?
http://www.youtube.com/watch?v=9Roc5mk7H1k
39. Mark Lotterman: Funny
Deze eigenzinnige singer-songwriter uit Mijnsheerenland, een dorpje onder de rook van Rotterdam, heeft al een gewaardeerde carrière o.a. als begeleider van Simon Vinkenoog en Johnny Dowd. Net als het werk van Dowd kun je in dat van Lotterman evengoed invloeden uit country als uit folk of rock ontdekken. Op zijn derde album, geproduceerd door Frans Hagenaars, gaat het van traag (prachtig bluesy deinend titelnummer, met bijtende elektrische gitaar) tot de duvel op zn hielen in November. En dat alles met die onontkoombare lage lome stem. Gelukkig is hij niet bang voor lange nummers, zoals de ruim 7 minuten durende afsluiter, met lekker zeurende toetsen van Leon den Engelsen. http://www.youtube.com/watch?v=_t1lH-t1F_s
40. Gert Vlok Nel: Onherroeplik
Net als op zijn debuutalbum Beaufort Wes Se Beautiful Woorde uit 2007 verpakt deze Zuid-Afrikaan zijn poëtische songs op Onherroeplik in een sfeervolle pure rootsy sound met akoestische gitaar, mondharmonica, accordeon, percussie en een subtiele hammond. Soms klinkt er bij zijn wat gruizige stem een huilende elektrische gitaar, en kippenvel-achtergrond zang. http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=OW9expoqlV8
41. Nels Andrews: Scrimshaw
Nels Andrews heeft nog nooit een matig album gemaakt. Ook nu weer zingt hij met zijn warme stem negen breed uitgesponnen knap vertelde verhalen op een opvallend intiem rootsy album waarin het tempo geen moment opgestuwd wordt. De ijle sfeer wordt inventief verrijkt door producer Todd Sickafoose (Ani DiFranco, Anais Mitchell, Andrew Bird ) met pastel getinte experimentele soundscapes. Het leidt tot onweerstaanbare contemplatieve hedendaagse folk.?
http://www.youtube.com/watch?v=rjPAWeFYE8w
42. The Felice Brothers: God Bless You, Amigo
Zo zie je maar, haal de druk van de ketel (geen officiële cd-opnamen) en je speelt ongecompliceerd het ene nummer na t andere. Het benodigde zelfvertrouwen breekt door bij het ontbreken van n dominante betweterige producer. The Felice Brothers maken niet het knapste album uit hun nog jonge carrière, maar wel het meest amusante en eerlijke. Gewoon rond de keukentafel, fles erbij. Hoe later hoe lomer. Breekbare stem, gitaar plus mooi lied, microfoon open. Wie weet er nog een
, ja, Parting Glass
. Dan wordt het leuk, zeker met ondersteuning van naadloos (nou ja, bijna) passende tweede (derde, vierde) stem, zeurende viool, zingende zaag, stuntelende banjo, trommel, voetstamp, mondharmonica, lepels. Kortom de vork zit precies in de juiste steel. Het zou zomaar een veldopname kunnen zijn uit de archieven van Alan Lomax
Typisch voorbeeld van de charme van imperfectie. http://www.youtube.com/watch?v=aQG3bP9QWQM
43. Emily Portman: Hatchling
Zangeres, schrijfster en concertina-speler uit noordoost Engeland. Ze gaat jaarlijks op tournee met Waterson:Carthy. Ook werkt ze samen met mensen uit de begeleidingsband van The Unthanks.?
http://www.youtube.com/watch?v=CGa6M2MGFQw
44. Sons of Noel and Adrian: Knots
Dit bandje - overlopend van piepjong talent - refereert aan de psychedelische folk van begin jaren zeventig. Een zinderende sound met strijkers, toetsen, harp, gecombineerd met dito mysterieuze zang en koortje. Dat ze dit ook prachtig live kunnen brengen bleek in augustus op het festival Folkwoods. Jammer aan dit album is dat in de eerste twee nummers de zang wat raakt ondergesneeuwd. Voor de rest is het top-20 waardig, met als uitschieter het spannende zes minuten durende Black Side Of The River.?
http://www.youtube.com/watch?v=6PfkRxIOXhQ
45. Cam Penner: To Build A Fire
Een intense stem met een rauw randje, een ukulele, gitaar of mondharmonica en geëngageerde liedjes die hun voedingsbodem vinden in jarenlang werk met daklozen. Voeg daar nog eens de subtiliteit aan toe van zijn muziekmaat Jon Wood op elektrische gitaar of lapsteel en je hebt alle ingrediënten voor het zoveelste spannende album van deze sympathieke excentrieke Canadese singer-songwriter. ?
http://www.youtube.com/watch?v=fPpbZOme_S8
46. Black Prairie: A Tear in the Eye is a Wound in the Heart
Dit is de tweede plaat van het bluegrassy sideproject van enkele leden van The Decemberists. Dobrospeler Chris Funk en bassist Nate Query haalden accordeoniste Jenny Conlee-Drizos erbij, zangeres/violiste Annalisa Tornfelt en gitarist Jon Neufeld. Naast bluegrass zijn er invloeden uit Baltische klezmer, gypsie en jazz. Als tegenhanger bij al die melancholieke vrolijkheid zijn er filmische songs als What You Gave Me en Lay Me Down In Tennessee (mooie melancholieke stem van Tornfelt).
http://www.youtube.com/watch?v=sOq4LoDW6Vk
47. Driftwood: A Rock & Roll Heart
Een stringband met een akoestische mix van folk en rock n roll. Je hoort er zowel de Avett Brothers in als de Old Crow Medicine Show. Energiek met banjo, gitaar, contrabas, handklap en voetstamp. Ze spelen al zes jaar de podia in New York en omgeving plat. Een echte live-band. Ze hadden amper tijd voor cd-opnamen. Tien nummers - in grimmige bijna kale arrangementen hebben ze voor dit album eventjes tussendoor in twee dagen bij elkaar gespeeld. Het benadert dan ook de rammelfolk van hun live-concerten. Eenvoudig een leuk divers album. ?
http://www.youtube.com/watch?v=MP_51qZJgeA
48. Jacques Mees: Thin Ice
De Brabantse folkzanger singer/songwriter Jaccques Mees speelde in de jaren zeventig nog Vlaamse en Bretonse folk, maar al spoedig keerde hij terug tot zijn eerste liefde: Bob Dylan. Op Thin Ice is zijn zang overduidelijk gelinkt aan Dylan, zijn persoonlijke songs aan Van Zandt. Zijn album biedt enkel stem en gitaar, live opgenomen met publiek.
http://www.youtube.com/watch?v=VWlHinQkJg0
49. Phantom Limb: The Pines
Op het eerste gehoor zou je denken dat deze mix van country, gospel en soul uit het zuiden van de VS komt, maar Phantom Limb is Engels met Massive Attack-zangeres Yolanda Quartey.?
http://www.youtube.com/watch?v=0YYih9yZVHI
50. Sam Carter: The No Testament
Het titelnummer geeft het al aan, de Brit Sam Carter is momenteel gefascineerd door Amerikaanse spirituals. Dit zelf geschreven nummer brengt hij enkel met koor en handklap. http://www.youtube.com/watch?v=RQARtP1u-9c
51. The Mastersons: Birds Fly South
Tot voor kort kenden we ze als begeleiders van Steve Earle. Als duo The Mastersons brengen ze nu hun eerste album uit. Eleanor Whitmore (viool) en Chris Masterson (gitaar) leggen flink wat gevoel en passie in hun vocalen. Net als Johnny Irion & Sarah Lee Guthrie zijn zij met name geïnspireerd door het vroege werk van Gram Parsons en Emmylou Harris.?
http://www.youtube.com/watch?v=t6ogp273mms
52. Brandon Reid: Stuck In The City
Relaxed gitaarspel, ontspannen zang én mooie tweede stem, sympathieke songs, rootsy sound. Brandon Reid is heerlijk om naar te luisteren. Melancholieke liedjes waar steeds optimisme in doorbreekt. Vergelijkingen met Tim Knol en Neil Young, die ik las, geven enige indicatie waar je aan moet denken bij dit lekkere album van deze jonge singer-songwriter uit Fairbanks, Alaska. http://www.youtube.com/watch?v=16I28BVfAO8
53. Blaudzun: Heavy Flowers
De arty zang van Johannes Sigmond versmelt op Heavy Flowers vloeiend met een rijk, gedetailleerd bandgeluid dat meer dan ooit ergens tussen Beirut en Arcade Fire zit, met prominente rollen voor mandoline, ukelele, banjo, accordeon, blazers en strijkers. Die blijven bovendien goed overeind in het volle, mooi opgenomen geluid van de plaat, met diepe drums en uitgebalanceerde galm.
http://www.youtube.com/watch?v=8DQChG1gz5A
54. Nick Cave & Warren Ellis Present Lawless: Lawless Soundtrack
Met zón muziek kan de film niet meer stuk. Cave en zijn muziekmaat / Bad Seeds-lid Warren Ellis strikken de mooiste stemmen van het westelijk halfrond: Emmylou Harris en Mark Lanegan, plus de oudjes Ralph Stanley en Willy Nelson. Qua genre gaat het van neoklassiek tot blues en country. Nieuw materiaal maar ook covers van The Velvet Underground (Stanley), Captain Beefheart (Stanley), John Lee Hooker en Jason Lytle. Cave en Ellis doen sommige nummers nog eens dunnetjes over in hun eigen rammelige donkere Cave-stijl. Al met al een puur en rauw album.
http://www.youtube.com/watch?v=tno_mMKojso
55. Great Lake Swimmers: New Wild Everywhere
Niet meer zo verstild als ooit, maar toch maken deze Canadezen ook op hun vijfde studioplaat weer uiterst stemmige Americana met voornamelijk invloeden uit folk en country. De stem van Dekker ligt nog altijd goed lekker in het gehoor en hetzelfde geldt eigenlijk voor de grotendeels akoestische instrumentatie waarin de pedal steel, banjo en violen zorgen voor de versieringen.?
http://www.youtube.com/watch?v=Gc-d9T_rTxg
56. Tim Grimm: Thank You Tom Paxton
Als kind hoorde Tim Grimm de liedjes van Tom Paxton. Hij heeft Paxton altijd bewonderd. Nu heeft hij als eerbetoon een aantal Paxton-nummers op eigen wijze vastgelegd. Zelf zegt hij daarover: Ik was zes jaar oud toen ik voor het eerst luisterde naar Ramblin Boy, Last Thing On My Mind, Marvelous Toy, Goin To The Zoo en Daily News op de Motorolaradio in de woonkamer. Tijdens onze vakantie met de VW-camper in de zomer van 1960 zongen we de vele Paxtonliedjes met de hele familie. De liedjes van Tom Paxton leerden mij over de Vietnamoorlog, de liefde tussen volwassenen, sociaal protest, melodie en liedjesstructuren." Later werd Tim zelf singersongwriter en acteur.?
http://www.youtube.com/watch?v=BxRG1kw1gFo
57. Elephant Revival: Its Alive
Neo-akoestische folk string band rond Bonnie Paine (zang, wasbord, zingende zaag), die onlangs aan de zijde van Gregory Alan Isakov op tournee was in ons land. De sound van Elephant Revival wordt nogal eens omschreven als een kruisbestuiving van Mumford and Sons, Nickel Creek en Natalie Merchant. De moeite waard dus.?
http://www.youtube.com/watch?v=8iFh1so9Dos
58. Martha Tilston: Machines Of Love And Grace
Deze dochter van de Engelse folky Steve Tilston wordt nogal eens de tweede Joni Mitchel genoemd. Het nummer Butterflies is een hommage aan haar. Tilstons manier van zingen doet inderdaad aan haar voorbeeld denken, maar de sound is toch veel meer van deze tijd met subtiele toevoeging van electronica. Met haar persoonlijke aanpak is ook haar zesde album zonder meer boeiend te noemen. ?http://www.youtube.com/watch?v=J2BVN91wW28
59. Chip Taylor & The New Ukrainians: F**ck All The Perfect People
Met de Zweedse band The New Ukrainians, gitarist John Platania en de Noorse keyboardsspeler Gøran Grini nam Chip Taylor (inmiddels 72) dit album op in een studio in Halden, Noorwegen. Toen de opnamen klaar waren voltrok zich een paar kilometer verderop op 22 juli 2011 de tragische aanslag waarbij de extreem-rechtse terrorist Anders Breivik op het eiland Utøya 77 jonge slachtoffers maakte. Taylor schreef diezelfde avond het nummer The Darkest Day, dat hij de volgende dag samen met de twee Noorse artiesten Paal Flaata en Ida Jenshus opnam. Zij hadden de tijd want het optreden dat zij met Chip Taylor zouden verzorgen op het festival Down On The Farm werd afgelast vanwege de tragedie. Het werd een beklijvend muzikaal document en is als bonus track aan dit fraaie rootsy album toegevoegd.
http://www.youtube.com/watch?v=Ps-OTIkQ8W0
60. Ryan Adams: cd box Live after Deaf
Deze Amerikaanse singer-songwriter kan de neiging nooit bedwingen alles vast te leggen wat hij doet. Zo heeft hij alle concerten van zijn Europese tournee in de zomer van 2011 opgenomen en uitgebracht in een box: 144 nummers verdeeld over 15 vinyl platen. Gelukkig zijn sinds kort die albums ook digitaal beschikbaar. Drie albums heb ik inmiddels beluisterd, die van de concerten in Cork, Manchester en Amsterdam. Over het algemeen klinkt Adams heel ingetogen met enkel gitaar en mondharmonica. Alles bij elkaar moet het een indrukwekkende box zijn.
http://www.youtube.com/watch?v=xXkDsKwLVBo
61. I Am Oak: Nowhere Or Tammensaari
I Am Oak is de band van de uit Bergeijk afkomstige singer-songwriter Thijs Kuijken. Hij schrijft warme en rustgevende nummers met gitaar en vocale ruggengraat, aangevuld met kleurrijke vocale harmonieën, banjo, bas, orgel, minimalistische beats en soms een onverwachte maar nooit misplaatste eruptie op elektrische gitaar, zoals in het boeiend opgebouwde Everything In Waves.?
http://www.youtube.com/watch?v=scCpyzLKrL0
62. Roosbeef: Warüm EP?
Zes breekbare nummers van de excentrieke jeugdige Nederlandse singer-songwriter Roos Rebergen vormen de fraaie ep Warüm. De nummers lagen nog op de plank omdat ze haar tweede album Omdat ik dat wil niet haalden. Daar zouden ze in handen van de Vlaamse producer/muzikant Tom Pintens een gelaagder arrangement gekregen hebben, nu is de zang van Roos vrij kaal omlijst, wat voor mij zeker zo fraai klinkt
Overigens, ze mogen dan op de plank zijn blijven liggen, het zijn allerminst tweederangs liedjes, met intrigerende teksten als:
mamaatje, geen loverboy wil me hebben al leg ik er zelf een gouden ketting bij
in Onder Invloed. Waarschuwing: Kijk uit voor verslaving aan dit soort nummers.?
http://www.youtube.com/watch?v=yRgzFPqvVVM
63. Ad Vanderveen: Driven By A Dream
Deze Nederlandse Neil Young is folkie én rocker in een. Op 56-jarige leeftijd komt hij met Driven By A Dream, waarmee het totaal van zijn albums al tot ver in de twintig rijkt. Zijn gitaarwerk is nog steeds onovertroffen, zijn stem goed en de liedjes meeslepend. Vanderveen is een man die muziek ademt. Behalve I Paint My Masterpiece (Dylan) zijn alle andere tien composities van Ad zelf, zoals het ingetogen Will And Testament en het dynamische en pakkende titelnummer.?
http://www.youtube.com/watch?v=2FQI6MdOp6E
64. Beth Orton: Sugaring Season
Na ruim zes jaar stilte komt deze Britse folkie singer-songwriter met haar vijfde album. Geen folktronica meer van uit het begin van haar reeds 16 jaar durende carrière, maar een warme organische sound in voornamelijk dromerige folky songs. Toch ontbreekt de passie niet. Het gaat van stille luisterliedjes tot uptempo songs die een lichtvoetige kant van Orton laten horen, die we nog vrijwel niet kenden. ?
http://www.youtube.com/watch?v=acR9cz8ZOKw
65. Joe Pug: The Great Despiser
Deze folkie/rootsy singer-songwriter heeft niet veel franje nodig. Gewoon goed geschreven en pakkende nummers. Hij tourde met zijn voorbeelden: Steve Earle, M. Ward en Josh Ritter, van wie hij veel leerde. Zijn nieuwe album is geproduceerd door Brian Deck (Modest Mouse, Iron & Wine, Califone, etc). Hij wordt bijgestaan door o.a. Craig Finn van de The Hold Steady (achtergrondzang) en Sam Kassirer (Josh Ritter, Langhorne Slim) op piano, orgel en marimba. ?
http://www.youtube.com/watch?v=PiEwokSAp6w
66. Dark Dark Dark: Who Needs Who
Deze Amerikaanse folkband vonden de juiste ingrediënten om te komen tot sfeervolle melancholieke muziek: pakkende melodielijntjes, sterke meerstemmige zang, piano, accordeon, banjo, blazers, bas en drums. Dat doen ze knap, want ook al is het een afwisselend album geworden, het is er toch eentje uit één stuk. ?
http://www.youtube.com/watch?v=SWHH3WK-67Y
67. Admiral Fallow: Tree Bursts In Snow
Met hun baarden en dikke visserstruien horen de vijf van Admiral Fallow perfect in het rijtje van de Schotse nu-folk-groepen.?
http://www.youtube.com/watch?v=SFkYApzHnsQ
68. Sarah McQuaid: The Plum Tree And The Rose
Bij haar derde album betrok deze in Engeland woonachtige singer-songwriter met een dubbele Amerikaans-Ierse nationaliteit topmuzikanten als Gerry OBeirne (gitaren, tiple), Bill Blackmore (flugelhoorn en trompet), Rod Mckey (toetsen), Trevor Hutchinson (contrabas), Rosie Shipley (viool), Maire Breatnach (viool) en Noel Eccles (percussie). Ondanks deze groep mensen is het haar warme alt die dit album optilt, want ondanks deze fine-fleur aan folkmuzikanten is het geluid vrij kaal gehouden.?
http://www.youtube.com/watch?v=Dh_MJU962DA
69. Band Of Horses: Mirage Rock
Buffalo Springfield, The Byrds, The Eagles en Crosby, Stills & Nash zijn voorbeeld voor dit bandje uit Seattle: Ook zon melodisch knappe harmonieuze folkcountry-songs met de nodige aandacht voor samenzang.
http://www.youtube.com/watch?v=lIjXCEeNfZk
70. Gilmore & Roberts: The Innocent Left
Mooie folkplaat geworteld in de Britse traditie met de toevoeging van een vleug bluegrass. Katriona Gilmore speelt viool, altviool en mandoline, Jamie Roberts houdt het op gitaar en mandola (= 'altmandoline'). Beiden hebben een uitstekende stem.
http://www.youtube.com/watch?v=gYmxwKbtPWQ
71. The Big Eyes Family Players: Folk Songs 2
Mild-psychedelische akoestische reconstructie van Britse traditionals onder leiding van James Yorkston en James Green met zang van Nancy Elizabeth, Elle Osborne, James Yorkston, Adrian Crowley en Alasdair Roberts.
https://soundcloud.com/big-eyes-family-players/greenland-bound
72. The Imagined Village: Bending The Dark
Dit muzikaal project van Simon Emmerson accentueert het multiculturalisme van het Verenigd Koninkrijk. Hij strikt steeds grote namen uit de Britse folk, maar bijvoorbeeld ook een percussionist die opgroeide in India.?
http://www.youtube.com/watch?v=Kw48QpIkCus
73. The Mountain Goats: Transcendental Youth
Alweer het 14de album van deze indiefolkband uit North Carolina. De groep is gebouwd rond en wordt geleid door de gitarist en zanger John Darnielle, die ook nogal eens alleen als The Mountain Goats op het podium staat. De laatste tijd wordt hij wel eens geflankeerd door een a capella quartet en Owen Pallett. Darnielle studeerde Engels en is naast muzikant ook auteur. Wanneer je zinnen uit je mouw schudt als The loneliest people in the whole wide world are the ones youre never going to see again ben je een begenadigd songwriter. Zijn songs gaan op dit album over de geestelijke gezondheidszorg, over verschoppelingen, kluizenaars, en anderen die worstelen met de reguliere maatschappij. De sound varieert van opwindende gitaarsongs tot lyriek met piano en hoorns. http://www.youtube.com/watch?v=yQGg58ixXjE
74. Laura Gibson: La Grande
Naast enkele van de van haar bekende ingetogen fingerpicked ballades waaiert haar sound meer uit dan ooit onder invloed van Calexicos Joey Burns. Ook van de partij zijn Nate Query en Jenny Conlee van The Decemberists en Meric Long en Logan Kroeber van Dodos plus Jilly Coykendall op klarinet en de drummers Rachel Blumberg en Matt Berger. Bovenal bepaalt de herkenbare warme donkere stem van Gibson de relaxte sfeer. ?
http://www.youtube.com/watch?v=GjaT1KPMSIY
75. Fay Hield: Orfeo
Voor haar tweede album deed Fay Hield een beroep op haar lief Jon Boden (oa Bellowhead) en folklegende Martin Simpson. Het instrumentarium bij het hoofdzakelijk traditionele repertoire varieert van gitaar tot banjo en mandoline plus de nodige strijkers.
http://www.youtube.com/watch?v=JGxcDFgDC4A
76. Mairi Morrison & Alasdair Roberts: Urstan
De Schot Alasdair Roberts brengt op Urstan meest oude in het Keltisch soms Engels - gezongen liederen samen met zangeres/ actrice Mairi Morrison die afkomstig is van the Isle of Lewis en zelf opgroeide met het Gaelic. Bijzonder is het contrast van de ongepolijste en ongetrainde stem van Roberts met de heldere en zuivere zang van Morrison. Overigens doet Roberts geen geforceerde poging om een oude liederfenis en traditie in leven te houden, maar actualiseert hij deze liederen juist.
http://www.youtube.com/watch?v=7WTVAm07uz8
77. James Findlay: Another Day Another Story
Winnaar van de BBC Radio 2 Young Folk Awards 2010, James Findlay zingt vaak a capella, soms minimaal ondersteund met gitaar. ?
https://soundcloud.com/jamesfindlay/down-in-your-mines
78. Kathryn Roberts & Sean Lakeman: Hidden People
Kathryn & Sean vormen al een (echt)paar sinds ze begin jaren negentig samen met Kate Rusby en Seans broers Seth en Sam deel uitmaakten van de groep The Equation. De heldere stem van Kathryn, het fijne snarenwerk van Sean en gastmuzikanten als Mark Chadwick, Jim Moray, Seth Lakeman, Cara Dillon en Caroline Herring staan voor kwaliteit. Soms wat poppy, maar over algemeen eigentijds aanhakend bij traditionele folkrepertoire.
http://www.youtube.com/watch?v=lINYvpNdZDU&feature=player_embedded
79. Brotto-Lopez: Le Bal Brotto-Lopez
Occitaanse dansmuziek mét veel zang in het kenmerkende dialect dat in Zuid-Frankrijk richting Toulouse tegen de Pyreneeën nog gesproken wordt. Het gaat eenvoudig van dans naar dans, van rondo naar mazurka. Met een aanstekelijke glimlach en veel muzikaliteit op doedelzak, diatonische trekzak, houten dwarsfluit, viool, brengen Cyrille Brotto en Guillaume Lopez bijna iedereen aan het dansen.
http://www.youtube.com/watch?v=p7vy8vY1ILg
80. Aurelia: La création du monde
De Gentse folkmuzikant Tom Theuns (zang, gitaren, banjo, harmonium & blues harp) en zijn muze Aurélie Dorzée (violen, zang) zijn gepakt door de Mali Blues. Dat levert een intrigerende bijna hypnotiserende sound op mét de van Aurelia bekende inventieve gekte en avantgardistische krenten-in-de-pap. De plek van drummer Stephan Pougin is nu ingenomen door de Senegalese meesterpercussionist Serigne C.M. Gueye (Calabas, bongo & zang).?
http://www.youtube.com/watch?v=fWnFn1d80Fg