Lucinda Williams - West
Theo Hakkert in Dagblad Tubantia/Twentsche Courant:
...Niemand zingt zo vanuit overtuiging en ervaring over de pijn die het
leven kan zijn. Muziek als uitlaatklep. Ze zegt: "Er is maar een
beperkt aantal onderwerpen waarover je kunt schrijven. Elk lied en elk
gedicht gaat daarover: liefde, seks, dood, verlies, verlossing." En dan
zingt ze daarbij op een toon waar hartverscheurend de
standaardaanduiding voor is, maar die is bij lange na niet toereikend
om de intensiteit van haar zang weer te geven.
Voor West werkte ze samen met Hal Willner, die naast filmmuziek ook platen van Lou Reed en Marianne Faithfull produceerde. Hij heeft gezorgd voor het open geluid, en introduceerde voorzichtig samples, maar uiteraard staat de rootsrock centraal, met stergitarist Doug Pettibone in de hoofdrol. Op de hoes een citaat van Miller Williams dat het allemaal samenvat: "Je hebt geen idee welke oorlogen woeden op plaatsen waar de geest op het bot stuit."...
Wiebren Rijkeboer op Altcountry.nl:
...Op het eerste gehoor lijkt de collectie nieuwe Lucinda-songs weinig af te wijken van haar twee vorige studio-albums. Maar dat is een valkuil. De songs zijn puur verraderlijk. Ze trekken je bij je haren de slangenkuil in. Bij de tweede draaibeurt beginnen Williams' liedjes te boeien, te knevelen, zeker als je een groot deel van deze songs al gehoord hebt tijdens haar Nederlandse concerten. Lucinda Williams verwerkt op West de dood van haar moeder, maar vooral een tumultueuze liefde die eindigde in een gebroken hart. Ze lijkt nog steeds in de liefde te geloven, maar niet in een perfecte minnaar. All of a sudden you went away, heet het in Are You Alright?; Dude, I'm Over You in het rauwe Come On; I'm learning how to live / Without you in my life in Learning How To Live; en Where, where is my love in het nagenoeg gelijknamige nummer, dat overigens een prachtig gevoelig countrysoul-nummer is. Rescue is broeierig op een New Orleans-achtige manier; duister, magisch en opgetuigd met ijle strijkers. Het negen minuten klokkende Wrap My Head Around That is een gemene talking-blues waarin Williams wederom lamenteert over het vertrek van haar vent. Ach, ze wist het altijd al. Maar tussen al dit beklemmende liefdesverdriet treffen we ook nog een liefdesbetoon aan in de vorm van het fraai berustende Mama You Sweet. Blues, rock, country, soul, Lucinda Williams slecht de muren tussen de genres, maar West is vooral een literaire plaat waarop Williams haar gevoelens over verdriet, verlies en eenzaamheid de vrije loop laat. Daarvan getuigt ook Unsuffer Me: Come into my world/ Of loneliness/ And wickedness/ And bitterness/ Unlock my love. Ontsluit mijn liefde - West is een intense plaat en Williams, met haar stem als een gebutste pickup-truck, is indrukwekkend in haar kwetsbaarheid. Geen vrouw die in de buurt komt van Lucinda Williams. Come out west and see...
Bart Ebisch op Hanx.net:
...Lucinda Williams is droevig, verbitterd, teleurgesteld, woedend. Om de twee thema's te benoemen. Mama You Sweet (en niet You Are Sweet) is een emotionele ode aan haar moeder. De dood keert terug op Fancy Funeral, over de onzin van een dure begrafenis. Dan de liefde. Op openingstrack Are You Alright - prachtige Americana - vraagt ze zich af waar haar geliefde gebleven is, een boodschap die ze herhaalt op Where Is My Love. Op de titeltrack (aan het eind) heeft ze hoop dat haar geliefde terugkeert, op Learning How To Live slaat zich zich door het leven nu hij er niet meer is en op droevige Everything Has Changed slaat liefdesverdriet toe. Er is nog meer, de extremen zeg maar. Op Unsuffer Me (my joy is dead, I long for bliss) smacht ze als een wild beest naar sex. Ja, dan wil je wel eens een verkeerde keuze maken. Op Wrap My Head Around That rekent ze in rapvorm en met een climax naar het eind toe genadeloos af met haar vent. Dat ze in hem geloofde, neemt ze zichzelf kwalijk, en dat ze zijn pik in haar mond nam: And out pops your little party favor, and you just take the cake. Het bijtende lachje aan het eind suggereert dat de rekening is vereffend. Dramatisch en hilarisch tegelijkertijd, een stijl die Williams vaker hanteert...
...West klinkt als het humeur van Williams met klassieke countryrock, luisterliedjes en broeierig-weerbarstige rock. Beter zullen we het dit jaar wellicht niet horen, en dat is mede de verdienste van producer Hal Willner (Marianne Faithfull, Lou Reed) en usual suspects Bob Burger (toetsen), Doug Pettibone (gitaar), Bill Frisell (ook gitaar), Tony Garnier (bas) en Jim Keltner (drums)...