CDs
Seth Lakeman neigt soms teveel naar pop
Hier een blik op de cd-recensie van Vantyghem:
...Lakeman verdiende zijn sporen in het levendige groepje The Equation, en maakte ook een paar platen met Cara Dillon. (...) Freedom fields is een zelfverzekerde plaat van een muzikant die weet wat hij wil. Lakeman is een traditionalist in die zin dat zijn teksten sterk teruggaan op de mythische tradities van zijn omgeving. In de helft van de songs staat de dood centraal, en in haast alle nummers zindert een sterke band met lokale legenden en historische gebeurtenissen door. De muziek is heel gevarieerd. Lakeman kan bouwen op het aantrekkelijke imago dat hij tegelijk fiddler en zanger is, waardoor hij zijn muziek een meer dan normale spanning kan geven. Hij zingt heel goed, met een soepele tenor die erg overtuigd is van de vitaliteit van zijn muziek. Gitaren en een ritmesectie zorgen voor het fundament, waarop viool, bouzouki en opvallende percussie de kleuren invullen. Toch mis je echte momenten van diepte. Seth Lakeman neigt ook een paar keer iets te veel naar pop, maar deze man weet wat een melodie is en is zo wijs geen uitzichtloze vernieuwingen door te voeren. Hij is een streekgenoot van Chris Martin (Coldplay), met wie hij op zijn manier wel wat gemeen heeft...
Zie ook: www.tivoli.nl, www.abconcerts.be en www.warande.be.