De meningen over het album All the roadrunning (Mercury) van Mark Knopfler & Emmylou Harris zijn sterk verdeeld. Kon onze recensent Assie Aukes er nog voor warm lopen (zie hier) , die van De Gelderlander en De Volkskrant zijn uitgesproken negatief. Op altcountry.nl hinkt Wiebren Rijkeboer nog op twee gedachten. Enerzijds vindt hij de nummers saai, anderzijds noemt hij ze prachtig geproduceerd en neuriet ie zachtjes mee.
John Bruinsma in De Gelderlander:
...Mark Knopfler en Emmylou Harris bladeren in het nummer This is us het foto-album door, als het echtpaar op leeftijd dat terugkijkt op de mooie momenten in zijn gedeelde leven. In werkelijkheid zijn de twee niet getrouwd, maar de muzikale gelegenheidsverbintenis die ze voor All the roadrunning zijn aangegaan, klinkt als een uitgeblust huwelijk. Het op de mens gerichte songmateriaal roept nauwelijks emotie op, omdat de teksten bedaagd zijn en de voordracht bedroevend vlak is. Harris, altijd in voor een een-tweetje, heeft in het verleden betere vocale partners gehad dan Knopfler, en weet hem op haar beurt ook niet uit de sleur te trekken. Alleen het nummer Beyond my wildest dreams brengt iets teweeg: dát was een klapper geweest als Emmylou het met Roy Orbison had kunnen zingen. Helaas is die nog doder dan deze cd....
Gijsbert Kamer in De Volkskrant:
...wat moeten de liefhebbers van Knopfler hier nu mee? En wat moeten de liefhebbers van Harris' hemelse zang met die knorrende syllaben waarmee Knopfler ieder lied verstiert? Nee, geen goed idee, deze plaat. Het wringt voortdurend. De liedjes van Knopfler zijn slap en klinken lui. Ook als hij een enkele keer uitbundig wil zijn houdt hij de rem er op, en blijft er dat hinderlijke chagrijn in zijn stem. En ook Emmylou Harris hebben we wel eens authentieker gehoord. Hoewel op enige erotische spanning, zoals in haar beste duetten met Gram Parsons destijds, logischerwijs niet hoefde worden gerekend, klinkt er in de meeste liedjes helemaal geen emotie door...
Wiebren Rijkeboer van www.altcountry.nl:
...Van Mark Knopfler hadden we natuurlijk geen diepgaand, persoonlijk en gedurfd meesterwerk verwacht en van Emmylou weten we dat ze prachtig zingt, maar ook dat ze dat al op duizenden platen heeft gedaan. Voor haar was de samenwerking met Knopfler 'pure joy'. Plezier zullen ze hebben gehad tijdens hun diverse transatlantische ontmoetingen, maar ware inspiratie kwam, zo horen wij, op het tweede plan. De liedjes zijn gemakkelijk, saai en prachtig geproduceerd, dat wel. Toch valt All The Roadrunning me na meerdere luisterbeurten mee; ik betrap mezelf zelfs op zachtjes meeneurieën met Knopflers melodielijntjes. Een bijzondere vermelding verdient toch wel Beyond My Wildest Dream, een, ja, meeslepende en sfeervolle countrydeun die in z'n uppie een veulentje verdient. En dat was het zo'n beetje. Het sympathieke All The Roadrunning voldoet daarmee geheel aan de verwachting van de alt.countryliefhebber. Ik weet zeker dat ik mijn schoonvader een plezier doe met deze cd. Ja toch, Guus?...