Acda en De Munnik
ACDA EN DE MUNNIK - 'Groeten uit het maaiveld' - Sony Music
…Defintief onderdeel geworden van het popestablishment…
…Hun beste studioplaat tot nog toe…
…Stilistisch koersen Thomas, Paul en co-componist David Middelhoff hier met meer vaart en variatie dan voorheen kriskras langs alle regionen van de popmuziek. De popmuziek uit hun jeugd wel te verstaan, want het duo opereert in een conventioneel, soms tegen het oubollige aan aanleunend idioom. Dat neemt niet weg dat deze collectie liedjes alleszins de moeite waard is; degelijk gearrangeerd met mooie melodieën, pakkende refreinen en hun inmiddels karakteristieke samenzang…
Sandra Put in de Haagsche Courant:
…Eerlijk is eerlijk, super mooie zangstemmen hebben ze niet, al is de samenzang wel weer heel karakteristiek te noemen. Daarentegen zijn de teksten zó goed en maken ze op sommige momenten zó veel indruk, dat de zangkwaliteit er eigenlijk niet echt meer toe doet (…) 'Ren Lenny ren' voelt aan als het hoogtepunt van het album. Het aandoenlijke nummer gaat over een vader die weg is gegaan bij zijn gezin en tegen zijn zoon zegt: Ik weet gerust wat mijn vertrek heeft aangericht. Ik kom wanneer je wilt. Denk maar mijn vader is de wind (...) Prachtig. Ook 'Welkom terug', een lief, klein, gezongen lied, is meer dan het noemen waard. Het het studioalbum staat verder vol met mooie melodieën en pakkende refreinen. Kortom, zeer de moeite waard dus….
Laura Schot in Dagblad de Limburger:
…Acda en de Munnik. Dezelfde mannen, dezelfde geluidjes, bijna dezelfde formule en klaarblijkelijk met succes. Dezelfde melancholische deuntjes die we al hoorden op eerdere platen. Groeten uit Maaiveld (Sony Music) staat weer vol echte luisterliedjes, hoewel soms onbegrijpelijker dan voorgaande cd's (…) De muziek is ook bijna zoals we van ze gewend zijn. Iets voller, soms wat te vol voor mijn smaak. Bombastisch, en dat is ook gelijk het minpuntje van deze cd. Het doet ook soms wat te poëtisch en te kunstzinnig aan. Alsof Acda en de Munnik niet meer helemaal met beide benen op aarde staan…
René van der Velden in BN/De Stem:
… Twaalf nieuwe liedjes en een Hidden track waarvan er niet een onder de maat is en er een uitspringt: het Slaapliedje waarin Paul de Munnik zijn kind in het grote bed naast moeder toezingt, is van een ontroerende schoonheid. (…) Deze twee zoetgevooisde prachtstemmen maken met hun begeleiders hele fijne jaren-zeventig-pop in de geest van Simon & Garfunkel. De teksten zijn een enkele keer onbegrijpelijk vaag à la Frank Boeijen, vaak moralistisch zoals in Hoogmoed en de val en een keer leuk: in Heel Soms bezingt Acda het zinloze bestaan zonder drank en sigaretten. Groeten uit Maaiveld heet het album. Dat slaat niet op het spreekwoord. Acda & De Munnik steken ver boven het maaiveld uit, ze verkeren in de top van de Nederpop…