Glad
Urban Trad - Elem - Universal/Central
Roger Teeling in Muziekkrant Oor:
…In 'reels' circuleren de scherpe hoge noten als opwindende krijgsmuziek. Dan is het hoogtepunt van Elem wel geweest. En dat is met het vierde nummer dus al vrij vroeg. Zonde, want Urban Trad zou zich kunnen meten met Värttinä en Hedningarna. Een vorige maal besprak ik deze Vlaamse groep in één recensie met AfroCelts. Simon Emmerson van AfroCelt heeft Urban Trad nu geproduceerd. En dat was misschien niet zo'n goed idee. Het merendeel van de nummers glijdt zo glad de speakers uit (die fusionbas!), dat ik visioenen over Celtic Mist krijg: van iedere mystiek en zeggingskracht ontdane soundtrackmuziek, met nergens een onverwachte uitweiding. Het is muziek waarbij ik de aftiteling voorbij zie komen. Van het voorafgaande programma staat me niet veel meer bij….
Meer diepgang
Warsaw Village Band - Uprooting - Jaro/M&W
Illand Pietersma in het Utrechts Nieuwsblad:
...Na de indrukwekkende cd People's Spring (Jaro/Music & Words) verlegt de Warsaw Village Band uit Polen opnieuw de grenzen. (...). Op 'Uprooting' (uitroeien) klinken nog steeds de voor WVB zo kenmerkende overdonderende drums, de bijna krijsende vrouwenstemmen en de snijdende authentieke violen. Alleen worden ze nu afgewisseld met rustieke koorzang en ruisende veldopnamen, waarmee de binding met het muzikale verleden verstevigd wordt. Tegelijk zijn twee elektronica-specialisten aangetrokken, die de trance-achtige bio-techno van WVB juist verder ontwortelen. Vooral de felle scratches van dj FeelX maken de hardcore-folk nog bijtender. Door beide vernieuwingen krijgt de WVB meer diepgang...
Superster
Nick Drake - A Treasure - Island/Universal
Koen Poolman in Muziekkrant Oor:
…A Treasure (de tweede Best Of na Way To Blue uit 1994, nu ook voor sacd-freaks) verdeelt de aandacht keurig over het orkestrale Five Leaves Left (opgenomen in 1969), de psychedelische opvolger Bryter Layter (1970), in het boekje abusievelijk Bryter Later genoemd - daar ga je dan met je goede bedoelingen - en het sobere, muzikaal uitgeklede Pink Moon (1972). Magic en Black Eyed Dog, allebei ook al te vinden op Made To Love Magic, maken de 52 minuten vol. Hopelijk zetten ze een nieuwe generatie op het spoor van de intieme, hartverwarmende en wonderschone muziek van de vroeg overleden Nick Drake, wiens cultus ondertussen die van superster nadert….
Intiem en authentiek
Fred J. Eaglesmith - Dusty - Sonic Rendezvous
Paul Geerts in het Brabants Dagblad:
…Fred J. Eaglesmith klinkt op zijn veertiende cd ’Dusty’ meer dan ooit als Bruce Springsteen. Dat hangt niet alleen samen met zijn nasale stemgeluid, maar ook met de klank van de songs die ergens balanceert tussen country en folk . Bovendien is ook Eaglesmith een artiest die het blootleggen van de Noord-Amerikaanse volksaard tot kunst verheven heeft. Toch is het onterecht om Eaglesmith af te doen als tweederangs Springsteen. Daarvoor klinken de tien nummers op ’Dusty’ eigenwijs genoeg. Ook al zouden de songlijnen soms moeiteloos in het repertoire van de ’Boss’ passen, Eaglesmith slaagt erin een voor hem kenmerkende intimiteit in zijn muziek te leggen. Daarmee wijkt ’Dusty’ af van eerdere cd's waarop Eaglesmith zich manifesteerde als regelrechte rocker. Ook al reikt hij soms naar de computer, de tien nummers barsten uit hun voegen door de voortdurend aanwezige authenticiteit…
Meer soul
Iain Matthews - Zumbach's Coat - Hunter/Bertus
Marcel Haerkens in Muziekkrant Oor:
…Naast de terloopse country- en folkinvloeden in zijn als immer gestileerde en fraai geïnstrumenteerde poprock horen we jazzaccenten en vooral meer soul, terwijl het tempo dorgaans hoger ligt, de elektrische gitaar mee ruimte krijgt en er zelfs gebruik wordt gemaakt van loops. Zumbach's Coat is een frisse doorstart van Ians carrière…