Ingetogen harp
en fraaie zang
Wendy Stewart is net zo'n godin op de harp als haar grote voorbeeld Alison Kinnaird. In haar lange carrière valt Stewarts deelname aan de groep Ceolbeg op, waarin ze nog samenspeelde met de helaas veel te vroeg overleden Schotse zanger Davy Steele. Steele werd in Ceolbeg opgevolgd door Rod Paterson, wiens donkerbruine prachtige stem we voor het eerst hoorden in Jock Tamson's Bairns. Toen Wendy en Rod in 2001 samen Ceolbeg verlieten betekende dat het einde van de band.
We zagen Ceolbeg in de laatste maanden van hun bestaan. Het betrof overduidelijk een zwanenzang. De groep hing als los zand aan elkaar, het klonk weinig geïnspireerd en Rod Paterson viel van zijn voetstuk met zijn soms valse zang - wat ons trouwens al eerder verbaasd had tijdens een van de oudjaarsnacht-concerten die de BBC een aantal jaren op rij vanuit Schotland rechtstreeks uitzond.
Gelukkig revancheert zanger/gitarist Rod Paterson zich nu aan de zijde van Wendy Stewart op haar derde solo-cd Standing Wave. Daarop toont Stewart met haar stem eveneens over een aangenaam naar donker nijgend timbre te beschikken.
Wendy Stewart is geboren in Edinburgh en bracht een aantal jaren door in het noorden van Engeland. Inmiddels woont ze al weer zo'n 13 jaar in Schotland. Ze nam eerder twee solo-albums op (About Time en About Time 2) en maakte met Ceolbeg een aantal albums. Ze is tegenwoordig een veel gevraagd harplerares in GB, de VS, Duitsland, Frankrijk, Spanje, Italië, Zwitserland en natuurlijk her en der in Schotland, zoals - harpisten opgelet! - tijdens een workshop die ze deze zomer geeft van 21 tot 25 juli tijdens de Loch Roag harp course op Isle of Lewis www.lochroag.co.uk.
Ze bespeelt al dertig jaar harp - gut strung harp, bohemian harp en electro harp - maar kan ook verdienstelijk overweg met de concertina, hoewel op Standing Wave het concertina-geluid soms in al haar scherpte wat koud op je dak valt. Een enkele keer, in de Border Set, speelt ze er iets te gejaagd op. Dat gejaagde is een uitzondering op deze cd, die over het algemeen de rust uitstraalt van de omgeving waar ze nu woont, lekker achteraf in Dumfrieshire aan de oevers van Cairn Water.
Je moet er van houden, van dat ingetogen spel op de harp. Ik vind het prachtig, ook als ze solo speelt, hoewel haar spel in al haar gratie en elegantie soms iets te statig klinkt. In het hart van de cd volgen drie solo-stukken elkaar op. Je moet door de wol geverfd zijn om geboeid te blijven luisteren. Toch kent haar spel meer accenten dan een paar jaar geleden. Ze speelt iets dwingender. Ik kan ik me voorstellen dat voor een groter publiek die instrumentalen afgewisseld hadden moeten worden met zang zoals in Now draw up close and hear my song. Dit indrukwekkend gedragen duet met Rod Paterson is een interpretatie - met eigen tekst - van de bekende traditonal Barbara Allen. Opvallend warm klinkt daarbij de d-flute van oud Ceolbeg-collega Gary West, die op deze cd ook de Scottish small pipes met een aangename ingetogenheid bespeelt.
Het materiaal op Standing Wave is met veel gevoel en smaak bijeengezocht. Acht van de veertien nummers zijn traditioneel (in een enkele jig of polka minder interessant). Zes nummers bevatten eigen composities in dat idioom. Eén van die 'eigen' nummers klinkt eigenzinniger en eigentijdser: There is a Tide.
In There is a Tide gaat het om een gedicht van Sydney Goodsir Smith, gezongen door Rod Patterson en op muziek gezet door Wendy Stewart. Een meeslepende - bijna zwevend psychedelische - experimentele begeleiding op electro harp, trekharmonia (Fraser Spiers) en whistles (West). Een gedurfd arrangement, zoals je die wat meer op deze cd zou wensen. In dit opzicht is echter zondermeer positief de terughoudende maar inventieve inbreng van percussionist Mike Travis op bijvoorbeeld djembé in de song All things are quite silent.
Standing Wave (51.42 min) is een aangename rustige cd met hoogstaande
muzikaliteit voor de zondagochtend.
Henk: Waardering 8-