Flitsende snaren
in frisse bluegrass
De bluegrass- en oldtime scène kijkt ervan op. Met hun jonge en energieke uitstraling - leeftijd varieert van 21 tot 25 - zijn de Steep Canyon Rangers een graag geziene festivalgroep. Ze hebben het al ver geschopt. Ze deelden het podium reeds met grootheden als Norman Blake, Peter Rowan en Rhonda Vincent and the Rage.
Vier jaar geleden troffen de vijf muzikanten uit verschillende windtreken van North Carolina elkaar op de universiteit. Ze hadden liefde voor bluegrass en oldtime gemeen. Maar ze besloten die muziek niet louter te kopiëren. Ze wilden er ook hun eigen ding mee te doen.
Nou valt dat wel mee, als je hun tweede cd Mr. Taylor's New Home beluistert. Het is over het algemeen een vetrouwd geluid, maar de snaren worden wel wat feller en flisender beroerd. Veel nummers schrijven ze zelf, maar dan toch wel in het bekende idioom. De cd bevat een enkele bekende traditionele wals als Don't Let My Heart Be Lonesome of Black River.
Veel van de eigen nummers komen uit de koker van Graham Sharpe, van wie ook zijn sterke banjo-spel opvalt. Het zijn sowieso stuk voor stuk goed instrumentalisten: Mike Guggino op mandoline, Lizzie Hamilton op viool, Charles Humphrey III op bas, Woody Platt op gitaar en Graham Sharp dus op banjo. Vier van de vijf muzikanten beschikken over redelijk tot goede stemmen. Op de bassist na is iedereen in staat tot lead-vocals. Sommige stukken zijn drie- of vierstemmig. Lizzie Hamilton is een talentvol zangeres, maar zou wat meer pit kunnen gebruiken, zoals blijkt in de nummers Hebriten Mountain en Good Old Country Baptizing (roept gedachten op aan een gospel).
De cd bevat 12 nummers en is behoorlijk gevarieerd. Up-tempo werk wordt afgewisseld met fraaie donkere en gevoelige instrumentalen als Knob Creek, een heerlijk ingetogen nummer met mysterieus slepende violen. Als het in sommige songs wat soft dreigt te worden hakketakken mandoline en banjo effectief op je trommelvliezen in.
Al met al een frisse groep met een dito cd.
Henk - Waardering 7