NO blues - Ya Dunya - Rounder Records RRECD20
Het begon als een eenmalig project, en werd al snel succesvol. Een cd kon niet uitblijven, dus werd Farewell Shalabiye uitgebracht, waarvan maar liefst 10.000 exemplaren verkocht werden. Nu is de opvolger uit, Ya Dunya, waarop NO blues opnieuw het inmiddels bekende arabicana-geluid laat horen. Het verschil met de vorige? De groep is gegroeid, de losse delen zijn samengesmolten tot een organisch geheel.
De eerste duizend exemplaren van Ya Dunya bevatten een bonus-cd, waarmee je de ingrediënten van de groep leert kennen: drie van de vijf nummers zijn van de individuele leden van NO blues, Ad van Meurs, oftewel The Watchman, Haytham Safia en Anne-Maarten van Heuvelen, die opereert onder de naam Hills. Vorig jaar verscheen van alledrie een eigen album, met hun eigen muziekstijl (folk & blues, Arabische (klassieke) muziek en blues). De combinatie daarvan vormt het geheel eigen geluid van NO blues, dat op dit extraatje vertegenwoordigd wordt door de 'oude' hitsingle Farewell Shalabiye en het nieuwe stuk Black Cadillac.
Met Ya Dunya is No blues verder gegaan op de weg die met Farewell Shalabiye al ingeslagen werd. Maar op dat eerste album was nog te horen dat de groep zocht naar een geluid, er werd nog volop gebruik gemaakt van eigen oude nummers en traditionals, die dan samen verwerkt werden in nieuwe composities. Nu is er meer recent werk, maar er is nog voldoende ruimte gegeven aan de oude bluesmeesters, zoals Hard Killing Floor (of Hard Time Killing Floor Blues), van Skip James en in Rageen Rambling is Rambling On My Mind verwerkt, van Robert Johnson, ook ooit opgenomen door Eric Clapton en Simply Red. In de folky geest van Woody Guthrie schreef Ad van Meurs de tekst van Hardened World, een lekker uptempo stuk, waarbij hij een zinnetje (I won't play no Dixie) mocht lenen van collega-muzikant Mike West.
Bijzonder is de samenwerking met Tracy Bonham, die op drie nummers meedoet. Haar karakteristieke vioolgeluid horen we op de snelle openingsinstrumentaal Longa Shanaaz en titelnummer Ya Dunya (als Gypsy Trail Of Love met een ander arrangement opgenomen door Th Watchman op zijn album High Acres). Op Black Cadillac zingt ze met Anne-Maarten van Heuvelen overtuigend over het type vrouw waar zijn moeder hem al voor had gewaarschuwd. Dit heerlijk bluesy lied, inclusief melancholieke ud en stem van Haytham Safia en subtiel gitaarwerk van Van Meurs, ligt bijzonder prettig in het gehoor, en blijft al snel in mijn hoofd hangen.
Prachtige percussie levert Osama Maleegi, vooral bij Last Train To Haifa weet hij zijn trommels meesterlijk te bespelen, waardoor het een lekker ritmisch, dansbaar geheel wordt, waar je nauwelijks bij stil kan blijven zitten. Ook in de instrumentaal NO reggae levert hij een aanstekelijke bijdrage.
De vele optredens die NO blues al heeft gedaan hebben duidelijk hun invloed gehad op het geluid. Het past allemaal net wat beter in elkaar en de muzikanten zijn goed op elkaar ingespeeld geraakt. Ya Dunya klinkt vloeiend en er is een hechte samenhang tussen de afzonderlijke liedjes. Dit is een meer dan sterke opvolger van Farewell Shalabiye.
Mirjam Adriaans, waardering 9+
Zie (en luister) ook: www.myspace.com/nobluesnl.
Websites van de individuele artiesten: www.watchman.nl, www.haythamsafia.com en www.hills-music.com.