Danny Guinan - The rise and fall of John Doe - Fingerprint Music FP5
Danny Guinan is een Ier die al geruime tijd in Nederland woonachtig is en in de loop der jaren een aardige reputatie als singer-songwriter heeft opgebouwd. De laatste jaren treedt Guinan veelvuldig op met de, in folkkringen ook niet onbekende, Siard de Jong.
Voor de opnamen van zijn vijfde album The rise and fall of John Doe heeft Danny Guinan ruimschoots de tijd genomen, want het is alweer drie jaar geleden dat zijn voorlaatste album live uitkwam.
Ik moet eerlijk bekennen dat ik de muzikale carrière van Danny Guinan niet zo gevolgd heb de laatste jaren. Hij speelde ooit op het Zwolse Folkfestival in de tijd dat hij zijn tweede album A Pint of Guinan (1999) net uitgebracht had.
In vergelijking met dat album heeft Danny Guinan met The rise and fall of John Doe een aantal flinke stappen vooruit gezet. Was A Pint of Guinan nog echt een ‘pub-album', The rise and fall of John Doe laat een meer gestroomlijnde singer-songwriter horen die in staat is om knappe liedjes te schrijven, maar deze ook in een zeer relaxte sfeer weet te vertolken. Veelzijdig is het album zeker. Je komt elementen uit de country, Ierse folk, bluegrass en de popmuziek tegen. Voor de arrangementen tekende Danny Guinan samen met side-man Siard de Jong.
Al in de eerste nummers valt op dat Danny Guinan een aantal puike nummers heeft geschreven. Ook is er duidelijk veel aandacht aan instrumentatie en opname besteed. Zo begint het openingsnummer Alright for now met de prachtige tonen van een harmonica, wat dit nummer een country-achtige drive meegeeft. In Fine zijn de Ierse roots weer duidelijk hoorbaar, met name wanneer bodhran-speler Erik Kriek en violist Siard de Jong op het einde van het lied hun kunnen laten horen.
Erg mooi vind ik Jenny, een liefdesliedje met een mooie vloeiende melodie waarin de viool van Siard de Jong wederom een prachtige partij speelt.
Voor Danny Guinan is Luka Bloom altijd een inspiratiebron geweest. Ook Luka Bloom woonde overigens geruime tijd in Nederland — onder zijn eigen naam Barry Moore nam hij hier in de beginjaren '80 nog het album In Groningen op. De invloed van zijn illustere landgenoot laat zich o.a. blijken in het titelnummer John Doe.
Het hoge niveau van de eerste nummers weet Danny Guinan helaas niet helemaal tot het einde vast te houden. In het middelmatige Falling Down zakt hij weer terug naar het pub-niveau tot en met het onvermijdelijke Ierse accent. In Me my m-y-s-e-l-f me lijkt het of alle vaste klanten van het Amsterdamse Mulligans, voor veel Nederlandse Ieren de stamkroeg, in het koortje mee zingen en schreeuwen. Leuk misschien tijdens een optreden daar, maar op deze cd eigenlijk wat uit de toon vallend.
Met het ingetogen Delay, met mooi saxofoon-spel van alles-kunner De Jong komt er een eind aan dit, op enkele mindere nummers na, overtuigende album. In ieder geval is The rise and fall of John Doe een prima visitekaartje voor Danny Guinan om een nieuw publiek buiten het pubcircuit aan te boren.
Assie Aukes, waardering: 7,5