Dixie Chicks - Taking the long way Open Wide / Columbia 82876807392
Dat succes een relatief begrip is, hebben de meiden van de Dixie Chicks aan den lijve ondervonden. Conservatief Amerika kotste dit populaire country-trio een aantal jaren geleden massaal uit, toen de groep zich keerde tegen de interventies van de VS in Afghanistan en Irak en zangeres Natalie Maines als klap op de vuurpijl ook nog verklaarde zich te schamen dat ze uit dezelfde staat kwam als president Bush. (Texas, dus). Een storm van protest brak los, de verkoop van het album Home kelderde en cd's en dvd's van de groep werden her en der in het conservatieve zuiden publiekelijk verbrand.
Natalie Maines, Martie Maguire en Emily Robison gingen echter niet bij de pakken neerzitten en zonnen op, artistieke, wraak. Ze toerden in 2004 uitgebreid in de VS met Bruce Springsteen, James Taylor, Dave Matthews, Pearl Jam en REM in ‘The Vote for a Chance-tour' en doken in 2005 de studio in voor de opnamen van een nieuwe studio-cd.
Met dit album is de wraak van de dames zoet. Taking the long way (in dit geval een veel zeggende titel...) is ongetwijfeld het beste Dixie Chicks-album tot dusver geworden. Onder productionele leiding van Rick Rubin (in het verleden bekend van zijn werk met de Beastie Boys, Run-DMC, Black Crowes, AC/DC en Rage against the Machine, maar in ‘onze' kringen wellicht bekender als de man die in de beginjaren '90 de platencarrière van Johnny Cash uit het slop haalde met de opname van American Recordings en onlangs Neil Diamand uit de vergetelheid wist te halen met het uitstekende album 12 songs) is de muziek van de Chicks verder opgeschoven richting pop, echter zonder hun country-roots te verloochenen. Rick Rubin staat bekend als een producer zonder onnodige opsmuk en op Taking the long way vertaalt zich dat tot een zeer aards geluid met veel aandacht voor de vocalen van Natalie Maines solo of in combinatie met de stemmen van de andere twee dames.
De Dixie Chicks schreven alle nummers zelf, maar schroomden niet om hulp in te roepen van plaatselijke artiesten, maar ook van coryfeeën als Neil Finn en Sheryl Crow. Dit resulteerde in een veertiental liederen van behoorlijke tot uitstekende kwaliteit. Voor mij vallen de nummers geschreven met gitarist Dan Wilson in positieve manier op (The long way around, de single Not ready to make nice, Lullaby, Voice inside my head). Producer Rubin weet in die nummers de stem van Natalie Maines net die extra emotionaliteit mee te geven die andere nummers op het album enigszins ontberen.
Niet tegenstaande dit puntje van kritiek hebben de Dixie Chicks met Taking the long way een meer dan uitstekend album afgeleverd die met name tijdens de lange vakantieritten in de auto een zeer aangename metgezel bleek te zijn.
Assie Aukes - waardering: 8,5