t3records T3 0011-2
Jaarlijks te bewonderen op de Duitse podia, deze groep uit Melbourne. Ze maken uitgebreide tournees, maar doen daarbij zelden of nooit Nederland aan. Jammer want de poëtische mix van popballads, folk- en kamermuziek is hoogst origineel.
Het is eigenlijk een wonder dat na de live CD "Live Girl" er nu al een nieuw studioalbum verschijnt. De groep had de afgelopen anderhalf jaar te maken met het vertrek van gitarist Russ Pinney, verantwoordelijk voor het gros van de teksten van Naked Raven. Eveneens vertrok celliste Caerwin Martin. De basis van Naked Raven is nu teruggebracht tot 3 personen. Janine Mauder (vocals, piano), Stephanie Lindner (viool) en James Richmond (percussie). Op "Holding our Breath" krijgt dit trio versterking van Stephen Joyce (akoestische gitaar), David Carr (elektrische gitaar), Fiona Furphy (cello) en een gelegenheids-strijkkwartet.
Is er nu iets wezenlijks veranderd is in de muziek van Naked Raven? Die vraag zou ik bevestigend willen beantwoorden. De muziek van Naked Raven heeft een akoestischer karakter gekregen met hoofdrollen voor strijkers en percussie. Het contrast tussen Naked Raven oude, versus nieuwe stijl, wordt mooi geïllustreerd door 2 up-tempo nummers: "Someday" en "Come Down". In het popnummer "Someday" (Russ Pinney), ook te vinden op "Wrong Girl", ligt de nadruk op de electrische gitaar terwijl "Come Down" voorzien is van een veel verfijnder arrangement voor strijkers, piano, gitaren en percussie. De elektrische gitaar van Carr wordt veel terughoudender ingezet via terloopse accenten. Mij bevalt die "stijlbreuk" wel. Percussionist James Richmond is erg gebaat bij deze meer verfijnde, akoestische sound. Hij bespeelt tal van percussie-instrumenten waarbij het gebruik van de "udu" (Nigeriaanse vaastrommel) opvalt in nummers als Brave en Saviour. Die "udu" zorgt voor een rijke, volle klank. In het enige instrumentale nummer van de CD, "What goes Around" (Richmond) is een niet alledaagse combinatie van strijkers en marimba te horen. Zou zo in een soundtrack kunnen. Ik was al gecharmeerd van de zang van Janine Mauder. Zij schrijft nu de nummers voor Naked Raven en de uitvoering is vlekkeloos. In een breekbaar stuk als Saviour, voorzien van stemmige pianobegeleiding, laat Mauder zich heel goed vergelijken met Tori Amos.
Goede "covers" maken is niet simpel. Zeker niet als het om werk van de Eurythmics gaat.
"Who's that girl" krijgt op deze CD een heerlijk "laid back" rumba-ritme met weer een
grote rol voor Richmond.
Zo'n CD die van begin tot eind deugt en daarom hoog scoort op mijn favoriete lijstje van 2004.
In 2005 geeft Naked Raven drie concerten in Nederland en België:
22/4- Mol (CC 't Getouw)
23/4- Heist op den Berg (CC Zwaneberg)
24/4- Leiden (Stadsgehoorzaal)
Paul: waardering 9