Scott Miller & The Commonwealth - Citation- Sugar Hill Records SUG-CD-4009
Komende zaterdag is Scott Miller te zien op Blue Highways in Utrecht. Hij zal ongetwijfeld zijn nieuwe cd Citation voorstellen aan het publiek daar. Dat krijgt dan een portie stevige americana voorgeschoteld.
Zijn muziek is een mix van Bruce Springsteen, Fred Eaglesmith en Steve Earle. Die laatste naam is niet verwonderlijk. Met zijn band The V-Roys bracht Scott Miller zijn platen uit op het E Squared Label, Earle deed de productie. Miller komt uit Shenandoah Valley, op het platteland van de Amerikaanse staat Virginia. Hij is een nakomer, dus groeide hij op alsof hij enig kind was. Vervolgens studeerde hij Russisch en woonde in een voormalig psychiatrische instelling. Daar begon hij met het schrijven van liedjes.
Citation is zijn derde album op het Sugar Hill label, en werd in Knoxville en Memphis opgenomen. Er staan 11 liedjes op, die samen iets meer dan een half uur in beslag nemen. Het is vooral rootsrock die je hoort, stevig gitaarwerk met een countrysausje. Hij verhaalt in zijn teksten over plaatsen en geschiedenis. The Only Road is een lekker klinkend deuntje, maar heeft een tragische inhoud. Jimmy gaat als plattelandsjongen bij de marine, wordt door een torpedo getroffen en laat vriendin Elizabeth met een gebroken hart achter. Een kleine, persoonlijke geschiedenis, die op geheel eigen wijze verhaalt over de Tweede Wereldoorlog. Ook Say Ho is een historisch vertelsel, en wel over Sam Houston. Dat is een prominente figuur die de eerste president werd van de Republiek Texas in de 18de eeuw. Het meeste speelt zich echter af in Virginia, de thuisstaat van Scott Miller. In Freedom's A Stranger horen we over een afspraakje met een vriendinnetje op de achterbank van een auto (een Chevvy Citation), muziek van The Boss op tape en hoe dat alles nu veranderd is, met een hypotheek en allerlei zorgen die volwassenen hebben. Of het nummer Jody, over de relatie die de beste vriend met de echtgenote begint, maar manlief weet dat ze toch wel bij hem terugkomt. De VS staat centraal in de enige cover van het album, Hawks And Doves van Neil Young.
Hoewel Scott Miller mooie verhalen vertelt, wil het muzikaal gezien met mij niet echt klikken. De opbouw van de nummers zou wat meer mogen variëren en de productie van Jim Dickinson klinkt net iets te glad naar mijn smaak. De begeleiding van The Commonwealth is behoorlijk rechttoe rechtaan, met lekker gitaarwerk, een orgel dat af en toe uithaalt en geen al te lastige drumpartijen. Daar is niks mis mee, maar het is ook niet echt spannend.
Mirjam Adriaans, waardering: 7,5
Zie ook www.thescottmiller.com.