Weemoed met
een glimlach
Volgende week dinsdag (17/02) wordt bekend of de Belgische muziekwereld collega Eva De Roovere de ZAMU Music Award toekent als beste zangeres. Van mij mag ze die prijs meteen krijgen. In relatief korte tijd is Eva De Roovere een naam in België.
'n Jaar of vier geleden - nadat ze met Eef & Coo het Cabaretfestival in Leiden had gewonnen - drong ze tot folkkringen door nadat ze zanger Patrick Riguelle verving bij Kadril. Ze volgde daarin het advies van Wannes Van de Velde die voorspelde: "Je gaat dat wel tof vinden". Van de Velde kreeg gelijk en De Roovere pakte nog veel meer aan. Ze zingt en musiceert (klarinet) ondermeer bij Kadril, Oblomow, Kleine Blote Liedjes, Jumbalaya en Hamdallaya. Met Kadril en Oblomow maakte ze afgelopen jaar de prachtige albums Pays en Ya'waaw. Op de onlangs uitgebrachte Ambrozijn-single 'A Song' doet ze de backing vocals. En nu overtuigt ze volledig op het album Kleine Blote Liedjes.
Kleine Blote Liedjes is een initiatief van snarenman/componist/tekstdichter/zanger Gerry De Mol. Van de liedjes die hij voor zijn grotere project Oblomow schreef waren er een paar die iets minder goed in dat concept pasten. Eva De Roovere, ook zangeres van Oblomow, grapte: 'Dan doen we die toch gewoon met ons tweetjes'. De Mol pikte deze suggestie serieus op en zette het vervolgens op poten.
Waar Oblomow een op 'wereldmuziek' geöriënteerd repertoire heeft, met vaak ingenieuze arrangementen, gaat het bij KBL om vrijwel niet gearrangeerde luisterliedjes, vaak met enkel gitaar en stem. Aanvankelijk zaten daar nog enkele Engelstalige nummers bij, maar op het album is het enkel Nederlandstalig. Het album bevat vertalingen, maar ook veel eigen teksten.
Gerry De Mol is een creatieve poëtische schrijver, die ondanks een grote dosis weemoedigheid, gelukkig niet al te zwaar op de hand is. Het kenmerkende en aangename aan zijn werk is juist dat er geregeld een glimlach in doorbreekt. Ook de muzikale invulling getuigt van gevoel voor humor.
De liedjes zijn niet altijd compleet bloot op de cd gezet. Hier en daar wordt gegrepen naar de bikini-versie door smaakvolle toevoeging van enkele andere instrumenten als een antwoordapparaat, hoorn en cello. De cello is in goede handen bij Ludo Vercampt (o.a. Oblomow), die bijvoorbeeld de lekkere blues Dek me toe met extra accenten een nog lomer karakter geeft. Evi Baetens produceert fraaie hoornklanken zoals in de intro van het schitterende Pluisje en in het daarop volgende Digitaal Vandaag.
Als je de aard van de liedjes - waarin je verwijzingen hoort naar blues, country en folk - zou moeten etiketteren kom je uit bij termen als luisterlied en kleinkunst. Je hoort dat Eva De Roovere zich daar, met haar opleiding tot actrice, goed in thuis voelt. De emotie die ze in de liedjes legt doseert ze goed. Alle teksten klinken doorleefd. Een enkele keer heeft ze zelf voor de tekst gezorgd zoals in het olijke 'Fantastisch', een vertaling van een nummer van Loudon Wainwright III.
Eén van de vijftien nummers zou net zo goed op een Oblomow-album gepast hebben: het sterke openingsnummer Nooit of Nooit. Het arrangement met cello en gitaar en de glisando in de zang doen sterk aan Oblomow denken. Het tweede nummer is een echt hitje. 'Op een hoopje' is geregeld op de Vlaamse radiostations te horen. Typisch zo'n nummer dat het goed zou doen op de Nederlandse tv in het programma VARA-Laat. De melodie van 'Een Menuet van Bach' is inderdaad gebaseerd op een menuet van Bach, je hoort het aan het slot op piano. Poëtisch is de tekst die handelt over ouderdom en liefde:
Ze borstelde haar haren
Op 't randje van het bed
Alsof hij haar daar jaren
Terug had neergezet
En boog ze weer voorover
En wees ze met een pink
De randen rond haar ogen
Is dat weer een rimpel die begint?
't Zijn barsten in de spiegel, zei hij
Als zij iets vroeg
Hij kon nooit zo goed liegen
Of toch nooit goed genoeg
Het album is niet overal even toegankelijk, maar na verloop van tijd blijkt alles prima te kloppen. Waar ik wel meteen tijdens de eerste luisterbeurt van onder de indruk raakte is het rudimentaire geluid van de banjo in de Gilian Welch-vertaling Iemand Lief. Ook direkt midden in de roos was het afsluitende 'Het Krieken van de dag', een bewerking van Richard Thompson's Dimming of the Day. Nog trager en indringender dan het origineel.
Eva De Roovere neemt op dit album zang, shakers, klarinetkleppen en dennenappel voor haar rekening, Gerry De Mol gitaren, dobro, bariton ukelele, bas, banjo, kalimba's, angklung en 6-snarige bas. Verder werkten mee: Lode Vercampt (cello), Evi Baetens (hoorn) Joni De Mol (piano) en Gert-Jan Blom (guitarron, basharmonica, percussie etc…). De Nederlander Blom is ook co-producer. Hij werkte ooit met mensen als Fay Lovsky en Joost Bellinfante. Geen wonder dat hij valt voor het werk van De Mol en De Roovere.
De opnames zijn binnen één week gemaakt in een mobiele studio in de Ardennen. Platenfirma's stonden niet in de rij om het album uit te brengen. Dat is nu in eigen beheer gebeurd op het nieuwe label Global Daknam Records.
Henk - Waardering 8,5
PS: Voor wie KBL binnenkort live wil meemaken: donderdag 19 februari staan Gerry De Mol en Eva De Roovere in de Arenbergschouwburg in Antwerpen (070-222192).
Zie voor andere concertdata: www.kleinebloteliedjes.com