June Tabor - At the wood's heart - Topic Records TSCD557
Toch kan ik me voorstellen dat anderen afhaken bij de monotonie van de ondoordringbare duisternis die haar vertolkingen uitdragen. Voor hen biedt dit album echter enkele lichtpuntjes. En dat niet alleen vanwege het feit dat ze meteen in ‘The Banks of the Sweet Primroses' zingt: "there's many a dark and a cloudy morning turns out to be a bright sunshiny day". Dat klinkt weliswaar bemoedigend, maar ik bedoel dat enkele nummers wat uitbundiger ingekleurd dan we gewend zijn. Neem het tweede ‘The Broomfield Wager'. Gastaccordeonist Andy Cutting geeft het een Morrisachtige glimlach mee. En in het eeuwenoude ‘Now Welcome Summer' geven diezelfde accordeon en de fiddle van vaste man Mark Emmerson de tune van John Playford's The English Dancing Master een extra hupje.
Maar Taborianen onder ons, niet getreurd. De toonzetting is nog steeds meest tamelijk donker. Dat past haar beter. Als zij een lied over de liefde uitkiest - zij is een vertolker, geen schrijver - zal het eerder gaan over de perikelen dan de over de geneugten die daarbij komen kijken. Wat dacht je van: ' the pain of losing you is overwhelming, I can't go on' (Ah, The Sighs), of ' I thought I loved you, but I don't. But maybe I do after all... Damn!' (Johnny Johnny). Zo kennen we June weer. Die nummers zijn ook beide bedacht met dromerige intro's die je meteen onderdompelen in de juiste melancholische sfeer.
Debet daaraan is vrijwel steeds het spel van vaste man Huw Warren op piano. Maar ook de gevoelige inkleuring op verschillende saxen door Mark Lockhearts dragen bij aan de melancholie zoals ook de subtiele accenten op slidegitaar door Martin Simpson in Johnny Johnny en de lome frasering van die andere topsaxofonist Iain Ballamy in ‘She's Like the Swallow' en in het boeiend gearrangeerde ‘Lie Near Me'.
De kenner zal het al geconstateerd hebben, dit album bevat veel traditionals: acht van de twaalf nummers. Drie van de vier covers zijn top, Duke Ellington's `Do Nothing ‘Til You Hear from Me' mag live dan wel een belevenis zijn, hier op cd neigt het mij iets teveel naar easy listening.
Van de andere drie is het genieten. Luister hoe gitarist Simpson met zijn subtiele fingerpicking spel Tabor's toch al fraaie interpretatie van de Anne McGarrigle song ‘Heart Like a Wheel' boven het origineel uittilt. Een van de mooiste songs van dit album. Net als dat andere nummer dat vrijwel enkel gitaarbegeleiding kent van Simpson: ‘The Cloud Factory' van Bill Caddick.
Blij verrast ben ik ook met de uitvoering van ‘Les Choses les Plus Simples'. Met een bijna wenende altviool en slepende accordeon nóg lyrischer dan het origineel van de grote Franse folkzanger/gitarist Gabriel Yacoub (ooit oprichter van Malicorne). Yacoub heeft de coupletten afwisselend Frans en dan weer in het Engels geschreven. In zijn eigen vertolking valt de krakkemikkige uitspraak van de Engelse taal op. Andersom is dat nu bij Tabor ook het geval met het Frans, terwijl ze toch een voorbeeld had in Yacoubs versie...?! Het is niet meer zo erg als in ‘Belle Rose' op het album Rosa Mundi (2001), maar dat haar Frans nou echt verbeterd is kan ik niet zeggen... En toch heeft dat ook zijn charme.
‘At the wood's heart' komt kort na het schitterende carrière-overzicht ‘Always' (TSFCD 4003) van June Tabor. Wie wil kennis maken met deze bijzondere zangeres kan geld uitsparen door niet die 4-cd box (wel iets voor de Taboriaan of de verzamelaar) te kopen, maar dit typische Tabor-album.
Henk - Waardering 9