NO blues - Farewell Shalabiye - Rounder Records RRECD 10
Arabische muziek wordt op een andere manier gemaakt dan westerse. Hier wordt gelet op noten en toonladders, daar werkt de muzikant vooral met melodielijnen. Een paar dagen samen in de studio heeft een opmerkelijke cd opgeleverd, Farewell Shalabiye, met een gelijknamige single die al verschillende keren te beluisteren was op de radio. Het project kreeg al aandacht voor het goed en wel af was, platenmaatschappij Rounder Records hoorde ervan en besloot deze plaat uit te geven.
Het is een idee van Rob Kramer van productiehuis Oost-Nederland. Zet een paar muzikanten met een verschillende achtergrond bij elkaar, en laat ze eens uitzoeken hoe dat samen klinkt. Je neemt daarvoor Ad van Meurs uit de americanahoek, Palestijnse udspeler en zanger Haytham Safia en bluesbassist Anne-Maarten van Heuvelen. Zelf noemen ze het resultaat 100% pure blend arabicana, opgenomen op de cd Farewell Shalabiye. Het album duurt een kleine veertig minuten, en vanaf het begin word je als luisteraar meegetrokken in een ontspannen sfeer die ontstaat door de unieke combinatie van Arabische taqsim en westerse folk-blues.
De cd begint met The Clock, een van de twee instrumentalen. Je hoort de ud voorzichtig beginnen, vervolgens valt na een tijdje de gitaar in, met een soepele overgang, die de rest van het album blijft kenmerken. Er wordt heen en weer gereisd tussen twee werelden, zonder dat je merkt dat die heel verschillend zijn. Je weet alleen dat ze allebei heel mooi zijn.
Wie het werk van The Watchman op cd heeft zal een aantal dingen meteen herkennen. Het titelnummer bijvoorbeeld vertoont toch wat trekjes van het oude Farewell Baby, Hello Blues, van de eerste cd The Watchman. Ook Graceland is bewerkt tot het nummer Memphis. Maar wie denkt, hé, die ken ik al, die cd hoef ik niet meer, die heeft het mis. De toevoeging van de ud en de zang van Haytham Safia maken deze nummers weer helemaal nieuw en fris. Bovendien staat er ook werk op van Anne-Maarten van Heuvelen, die de teksten schreef van The Regular, een heerlijk bluesy nummer over die vaste stamgast aan de bar en Dancing Without Sound, dat lekker relaxed klinkt. Dan is er Nobody's Fault But Mine, een nummer van Blind Willie Johnson uit de jaren twintig van de vorige eeuw. Het stond al jaren op het repertoire van Van Meurs, maar hij had het nog nooit op cd gezet. Het NO blues-project bood hem de gelegenheid om dat alsnog te doen. Nu staat er een ouderwetse blues op een cd met udbegeleiding van Safia en percussie van Osama Mileegi, die er een heel bijzonder stuk van maken. Ankie Keultjes deed de productie en het mixen, en zorgde ervoor dat er een mooi geheel is ontstaan. Zij levert zelf ook een vocale bijdrage, op de traditional Wayfaring Stranger, die redelijk ingetogen wordt gezongen, en waarop ze, naast de lead, ook de achtergrondstem doet.
Op de een of andere manier heeft de samenwerking tussen de drie muzikanten meer opgeleverd dan de som der delen. Farewell Shalabiye is een bijzondere cd, die je soms aan de sprookjes uit duizend-en-een-nacht doet denken. Haytham Safia (geboren in Jeruzalem) heeft een stem die je raakt, vol melancholie soms, en zijn udspel geeft de nummers een extra dimensie. Ik heb genoten van dit album. Eind september zijn de eerste live uitvoeringen, daar ben ik heel benieuwd naar. Het lijkt me namelijk erg lastig om al dit moois ook goed ten gehore te brengen bij een optreden.
Mirjam Adriaans, waardering: 9