‘Festina Lente' omvat spannende folk vol fantasie, absurdisme, klassiek en speelse avantgarde
Aurélia - Festina Lente - Home Records 4446007
Je kent dat verschijnsel ongetwijfeld. De cd-winkels krijgen hun nieuwe schijfjes binnen met daarbij de mededeling: File Under.... Dan weten ze meteen in welke bak ze de cd kunnen zetten: pop, rock, reggae, folk, wereldmuziek, etc. Ik ben benieuwd hoe dat advies luidt bij dit album. Akoestisch? Avantgarde? Folk? Modern Klassiek? Hedendaags? Alternatieve akoestische rock? Het zit er allemaal in.
Het is weer zo'n kwalitatief hoogstaand product uit de Belgische folkschool. Aurélia is een nieuw trio dat bestaat uit ervaren muzikanten: snarenman/zanger Tom Theuns (Ambrozijn, Vera Coomans, Nada, Olla Vogala, ...), violiste Aurélie Dorzée (Horizonto, Trio Trad, Didier Laloy invités, ...) en percussionist Stephan Pougin (Panta Rhei, Didier Laloy invités, ...).
Dorzée schreef instinctief de melodieën en vanuit haar improvisaties is de plaat Festina Lente ontstaan. Theuns ging creatief aan de slag met de arrangementen. De muziek verenigt fantasie, absurdisme, klassiek en speelse avantgarde in zich, maar straalt ook een spannend folky gevoel uit. Een enkele keer neigt de sound naar die van een tekenfilm.
Na de bijna klassieke vioolsolo Le Grenier is het nummer Lisa Linn zo'n ongrijpbaar exemplaar boordevol verschillende ingrediënten. De bevlogen theatrale zang en ondefinieerbare tekst verwijzen naar Oost-Europa en Italië. De banjo van Theuns zweeft ergens boven een hete Amerikaanse prairie. De blikken percussie lijkt zo uit het circus geplukt, terwijl de viool een klezmer-melancholie in zich bergt.
Op het eerste gehoor produceert Aurélie geen gesneden koek. Maar er vormen zich bij hun muziek snel beelden. Dan duurt het niet meer lang of een aantal nummers hecht zich onverbiddelijk in je geheugen. Festina Lente is dus een groeidiamant.
Het spel van Dorzée op altviool klinkt bewogen warm en soms aangenaam ongepolijst. Tom Theuns experimenteert vocaal nog gedurfder dan op het jongste Ambrozijn-album, hetgeen het avantgardistische karakter van enkele nummers versterkt. Zijn snarenwerk op akoestiche gitaar, banjo en mandoline is sprankelend. De getalenteerde percussionist Pougin kan zijn grooves, inventiviteit en gevoel voor humor in dit gezelschap volledig kwijt.
Het hart van het album wordt gevormd door drie nummers: Tharoul 1, 2 en 3. Het voert je door tal van emoties en sferen. Je hoort een oud-Engels gedicht (?) waarin Theuns klinkt als de oude Schotse folkbard Robin Williamson. Hij zorgt ondertussen op harmonium voor een drone waar overheen Dorzée een arabische feel legt op haar viool. Plots lijkt het weer op het Zweedse Vasen compleet met speelse percussie, of Bazar Bla.... Ga d'r maar aan staan. Prachtig!
Komende zondag 21 augustus stelt Aurélia dit album voor tijdens het Triskell Folkfestival in het Limburgse Merkelbeek.
Henk - Waardering 9