Colcannon - Journeys - Greentrax CDTRAX282
Na het beluisteren van deze CD moest ik toch eerst controleren of er hier eventueel sprake was van een re-release. Laten we zeggen van een CD uit de jaren zestig. Want zo klinkt Colcannon. Het blijkt echter een nieuwe CD te zijn van deze Australische band.
Eén bekende naam herbergt Colcannon: John Munroe. Hij vormde eind jaren zeventig een duo met de veel bekendere Eric Bogle. Beiden Schot van geboorte, beiden uitgeweken naar Australië.
De muziek van Colcannon laat zich het best omschrijven als softe folk/rock met een Celtic feel. Het is niet alleen de meerstemmigheid die je het gevoel geeft naar oud materiaal te luisteren (The Weavers, The Seekers), dat gevoel wordt nog versterkt door een paar oude covers die Colcannon opnam.
Het is ook veelzeggend dat die covers de betere nummers van de CD vormen. Allereerst is daar "Find the Cost of Freedom". Tijdloze Crosby, Stills, Nash klassieker, geschreven naar aanleiding van de gebeurtenissen op Kent State University waar studenten het leven lieten tijdens toenmalige vreedzame protesten. Hier weet Colcannon platgetreden paden te vermijden door het nummer te voorzien van een fraai gitaararrangement (Pete Titchener). Ook zangeres Kat Kraus zingt hier wat minder pathetisch dan in andere nummers op deze CD. Minder bekend is "Let the River Run" (Carly Simon), ook gebruikt in de film "Working Girl". Opgewekte, bijna religieuze song. De derde cover tenslotte is van de hier nauwelijks gekende David Francy, geboren Schot maar geëmigreerd naar Canada. Daar wordt hij beschouwd als een hele grote singer/songwriter. Zijn laatste CD's werden alle bekroond met een "Juno", vergelijkbaar met onze Edison. "Torn Screen Door" is een pareltje van zijn hand en beschrijft de problemen van de boeren op het platteland in Canada. Hier in een mooie a-capella uitvoering.
Met het merendeel van teksten op deze CD zit het wel goed, al bedient John Munroe zich af en toe van een wat kinderlijk optmisme dat niet van deze tijd is. ("Stand up"). Hij schreef ook de teksten "The Border" (emigratie-song) en anti-oorlogssong "My Only Son". Sterke teksten die helaas niet het arrangement krijgen dat ze verdienen. Vooral het leijke arrangement van "My only Son" valt op. Na een stemmig intro krijgt dit nummer een muzikaal refrein dat zo naar een Eurovisie Songfestival kan. Het plichtmatig geroffel van de tamboerijn helpt ook niet echt. In andere nummers legt zangeres Kat Kraus het er wat te dik bovenop ("The Island", "Down the Track"). Het wachten is nog op de snik in de stem, die blijft gelukkig uit.
Eén instrumentaal op deze CD: "The Tinto Jig/Star of Munster", waarin vooral de afgeraffelde versie van "Star of Munster" erg lelijk is. Daar lijkt het warempel of de viool van Emma Luker niet gestemd is.
Ik ben niet bijzonder gecharmeerd van deze CD. Het geheel klinkt behoorlijk ouderwets en dan in de letterlijke betekenis van het woord.
Paul - Waardering 6½