Trekzakliefhebbers opgelet!
Wim Dictus - Op de grens - www.zonnigemuziek.nl
Op de Grens van Wim Dictus is een vrolijk stemmend folkachtig solo-album met als hoofdinstrument de diatonische accordeon in de stemmingen C/F, A/D, D/G en Bes/Es. Alle andere instrumenten op dit hoofdzakelijk instrumentaal album, bespeelt Dictus ook zelf. Het gaat dan om percussie-instrumenten en diverse snaarinstrumenten. Naast gitaren hoor je ook uitheemsere schoonheden als de Venezolaanse cuatro en de Spaanse luit (Saez).
In zijn 47-jarig bestaan bewandelt Wim Dictus - wieg, huis en opnamestudio nog steeds in Wernhout op de Nederlands-Belgische grens - uiteenlopende paden in de volksmuziek. Zeg maar gerust Dictus is een folk-duizendpoot. Van '84 tot '89 vormde hij o.a. met zijn broer Peter de Brabantse groep Van Dikke & Zo. Met het trio De Fijne Mannen maakt hij ondermeer cajun, zydeco, latin en jazz. Hij speelt mediterrane en caribische muziek, van Cubaanse zigeunerswing tot rumba gitana en Valentino in de groep Cuata.
Hij doet aan boventoon zingen, zichzelf begeleidend op de Indiase tanpura of begeleid door didgeridoo. Hij geeft daarin cursussen. Op de diatonische accordeon is hij ook docent en componist. Hij begeleidt dansers. Al lang is hij verzot op Spaanse en Caraïbische muziek, hij weet alles van Cubaanse muziek. Hij is niet enkel muzikant maar ook danser en is na de Dansacademie Noord-Brabant met verschillende vormen van werelddans bezig geweest, zoals West- en Oosteuropese folkloredans, Afrikaans en natuurlijk Caribisch.
Dit album Op de grens bevat alle elementen van de muziek waarmee Dictus zijn leven lang bezig is. Van Westeuropese folk tot Latijns Amerikaanse volksmuziek. Een enkele keer spelen snaarinstrumenten een grotere rol dan de accordeon. Dit is bijvoorbeeld het geval in het nummer Seven can weigh met een fraaie kantele-achtige sound en een fraai voorgedragen Spaanstalig gedicht. Een enkele keer hoor je vrijwel enkel accordeon zoals in Verwachting tot vanavond.
Het album begint met een lekker deinende Bourée Corrézienne. Er staan nóg meer van die dansbare bourrées op dit album. Eigenlijk kun je vrijwel nooit stil blijven zitten. Het superswingende Çongo de Captieux heeft Dictus evenals de drie bourrées regelmatig gespeeld tijdens de danscursussen van Aly Staats-Bols, docente internationale dans aan de Fontys Dansacademie in Tilburg.
Uit die danspraktijk komen ook de reels My love she's but a lassie en Wiltshire six hand reel, evenals de jigs Northumberland Lady en Narry the piper.
Het meeste materiaal is in de loop der jaren tijdens workshops op diatonische accordeon én tijdens danscursussen ontstaan. Son pa'acordeón, La Rumba del Arroyo Nuevo en Ven, Belén schreef Dictus bijvoorbeeld voor zijn cursisten van de workshops ‘Trek er es uut' en ‘Doorslaande Tongen'. In deze drie nummers heeft Dictus geprobeerd zijn door Caraïbische muziek geïnspireerde ideeën te vertalen in eenvoudige en eigentijdse thema's.
Die eigentijdsheid hoor ik helaas niet terug in de reels en jigs. Zondermeer oubollig is de percussie in Wiltshire six hand reel. Klopt het dat ik af en toe een nootje mis in My love she's but a lassie, en in Northumberland Lady? En het accordeonspel in Northumberland Lady / Narry the piper heeft iets stroefs.
Ondanks deze kanttekeningen zal dit album een inspiratiebron zijn voor jonge folkbands. Zeker voor muzikanten die op zoek zijn naar repertoire voor het folkbal. Bovendien heb ik over het algemeen met plezier naar Op de grens geluisterd. Als het dan ook nog eens zo blijkt te zijn dat de helft van de opbrengst van de CD-verkoop naar het KWF Kankerbestrijding (www.kwfkankerbestrijding.nl) gaat, zou ik zeggen: Kijk allemaal eens op de site van Wim Dictus (www.zonnigemuziek.nl) en schaf dit onderhoudende album aan.
Zie ook: www.wimdictus.nl.
Henk - Waardering 7,5