Gevoelige en optimistische Luka Bloom op Innocence
Luka Bloom - Innocence - Bigsky Records, www.lukabloom.com
Luka Blooms tiende album Innocence kreeg ik onlangs te pakken. Na het verstilde lullaby-album Before Sleep Comes hoopte ik op iets pittigers. Heel even dreigt zoetsappigheid. Soms iets teveel galm. Dan weer belletjes, nog net geen klankschaal. Als het gezwijmel dreigt te overheersen is daar echter steeds die knappe sax van Kenneth Edge. Mijn God, wat een sterke vondst om daarmee juist op tijd de nummers van boven het kitch-ravijn weg te trekken.
Het razende uptempo van vroegere nummers als Delirious zul je niet zo vaak meer horen. Luka Bloom wordt ouder. Is de vijftig net gepasseerd, wordt rustiger, wijzer, romantischer en spiritueler. Zijn teksten worden poëtischer. In het titelnummer vraagt hij zich af wat je het best kunt bewaren als je ouder wordt, inderdaad... ‘je onschuld'. Thank you for bringing me here is in al z'n eenvoud een aangrijpend dankwoord van een meisje aan haar ouders. Het zou - ook vanwege de tweede stem van Eithne Ni Cathain - zomaar een Sinead O ‘Connor-song kunnen zijn.
Over het algemeen komen zijn teksten steeds meer vanuit zijn gevoel. Sfeertekeningen van om de hoek. Hij woont weer op het Ierse platteland. Dus heeft hij het onwillekeurig over blackbirds, dafodils en the smell of lavender, of over de warmte van juni. Maar oppervlakkig zijn de songs nooit. In enkele nummers is nog steeds ronduit sprake van engagement. Voor de verschrikking van de gijzeling en moordpartij in Beslam vond de Ierse bard echter geen woorden. Hij heeft er een gevoelige instrumentaal aan gewijd: Peace on Earth.
No matter where you go, there you are is een ijzersterke (en bij uitzondering ook in een pittig uptempo) song over een timmerman uit Algerije die zijn land ontvlucht. Mohamed, a Muslim man, moet wel, want hij weigert dienst. Hij trekt Europa door. Voelt zich nergens thuis. Hij verdient de schamele kost met de verkoop van zelf gemaakte houten kistjes. Op straat in Parijs raakt hij plots hevig ontroerd door een Ierse fiddle-tune waarvan de melancholie hem aan thuis herinnert. Hij raakt bevriend met de violist en bouwt uiteindelijk violen in Galway ‘where the music never ends'. Dit nummer zal - met een aanstekelijk refrein - ongetwijfeld een meezinger worden bij Luka Blooms komende concerten.
Bloom heeft op Innocence voor het eerst City Of Chicago vastgelegd. Dit lied over de Ierse emigratie naar Amerika na de hongersnood in de 1847, schreef hij in 1984 - toen nog onder zijn echte naam Barry Moore - voor zijn broer Christy die het nummer groot maakte. Luka Bloom heeft het zelf geregeld live gespeeld, maar vond nooit de juiste vorm om het op een album vast te leggen. Nu heeft hij die wél goed te pakken. Deze versie is iets meer uitgesponnen dan die van zijn broer. Het arrangement is aangenaam kaler, zang én enkel subtiel fingerpicking gitaarspel met een minimaal tikje extra galm. Fraai.
Nog indrukwekkender is het subtiele gitaarspel gecombineerd met de kippevelsax in Miracle Cure. In dat nummer ziet een optimistische Luka Bloom vergevingsgezindheid als dé miracle cure voor de vele problemen in de wereld...
Luka Bloom laat zich door enkele klasse-muzikanten begeleiden. Ik roemde al de rol van Kenneth Edge op sax. Hij siert daarmee vijf van de dertien nummers op. Een keer speelt hij klarinet en wel in het nummer Gypsy Music, met een gepassioneerde tweede stem van Eithne Ni Cathain. Eithne hoor je bovendien enkele keren op viool, een rol die ook twee keer door Pat Collins wordt ingevuld. Mooie contrabaspartijen (ook gestreken) zijn er van Joe Csibi. Percussionist van dienst is Ray Fean.
Een bijzonder geluid op dit album is dat van de darbouka, bespeeld door Mohamed Bouhanna. Het zorgt voor een extra drive in het nummer over de Muslim man. Opmerkelijk is vervolgens zijn rol in de traditionele instrumentaal Larry Redicon's Bow waarwee de cd eindigt. De darbuka vervangt daar de bodhran in een sessie-achtige omgeving met fiddle, gitaar, spoons en zo. Het wekt de suggestie - en zo zal het met een knipoog naar het nummer over de Muslim man ook bedoeld zijn - van een opname in een van die kroegen in Galway ‘where the music never ends'.
Henk - Waardering 9-