John Wright - SongDance - Twirtle record TW102
In de ruim tien jaar van zijn carrière is John Wright in ons land uitgegroeid tot een waar fenomeen.
Uitverkochte zalen, een Nederlandse fanclub (met veel vrouwelijke leden) en zelfs een Nederlandstalige website is zijn deel. John Wright werd in Nederland ontdekt via de folkclubs, maar die gelegenheden is hij wegens de immer groeiende populariteit inmiddels ontstegen. Het is dan ook niet zo verwonderlijk dat hij juist in ons land en wel op vrijdag 10 juni a.s. in muziekcentrum Vredenburg in Utrecht een live-dvd/cd gaat opnemen.
SongDance is het tiende album van John Wright en stamt al uit 2003, maar verscheen pas onlangs officieel op de Nederlandse markt. In Nederland wordt John Wright nog altijd als folkartiest bestempeld, maar in Amerika wordt zijn muziek meestal omschreven als ‘adult easy listening' en daar is veel voor te zeggen.
Op het album is een aantal liederen opgenomen van zeer uiteenlopende songwriters als Sam Larkin, Julie Matthews, Mary Chapin Carpinter, Kieran Halpin en Steve Tilston met als mager rood draadje het woord ‘dance'. Mocht je in dit geval een zeer dansbaar album verwachten, dan kom je bedrogen uit, want net als op eerder verschenen albums heeft John Wright veelal gekozen voor gevoelige balladen, liederen waarvoor zijn stem uitermate geschikt is. In nummers als de titelsong, geschreven door Allan Taylor, en het orkestrale The flame danced flamenco van de onbekende Joseph Topping schittert hij dan ook als vanouds. Ook het speciaal voor dit album geschreven If I'd only learned to dance van Anthony John Clarke overtuigt.
Minder wordt het wanneer het tempo van de liederen omhoog gaat. De stem van John Wright verliest dan behoorlijk aan zeggingskracht. Zo devalueert Dancing days van 10CC-voorman Graham Gouldman tot een allerdaags niemendalletje en is Steve Tilston's Mirror Dance in een poging om te rocken volslagen belachelijk. Ook het bekende (recentelijk nog door Madeleine Peyroux opgenomen) Dance me to the end of love van Leonard Cohen mist, mede door de lelijke achtergrondvocalen van Julie Matthews en Chris While, net de essentie die dat nummer in andere versies zo bijzonder maakt.
Een aardige titel is natuurlijk nooit een garantie voor een sterk lied en het lijkt er op dat John Wright zich op dit album teveel heeft laten leiden door dat ene woordje ‘dance' in de desbetreffende titels. SongDance is dan ook een album met een aantal prima liederen, maar ook met een paar kwalijke uitglijders.
Assie Aukes waardering: 6,5