Tommy Fleming - Live at St. Patrick's Cathedral, Dublin - Clann 0102DVD
In 1996 maakte Fleming nog deel uit van De Dannan, waarmee hij een bijzonder geslaagd album maakte: "Hibernian Rhapsody".
Na dit album besloot hij solo verder te gaan en scoorde meteen met zijn eerste CD "Restless Spirit" (1998). Op die CD vertolkt Fleming songs van Britse en Amerikaanse songwriters als John Gorka, Clifford T.Ward en meervoudig Grammy winnares Diane Warren. Dubbel platina was zijn deel. Tijdens een tour door Ierland brak Fleming zijn nek als gevolg van een verkeersongeluk. Twee jaar lang was hij uit de roulatie maar hij kwam terug met albums als "The Contender" (2000; Iers georiënteerd met songs van Jimmy McCarthy, Christy Hennessy en John Hurley) en "Sand and Water" (2002), waarvan de titelsong geschreven werd door de Amerikaanse countryzangeres Beth Nielsen.
Nu is er dan de release van CD en DVD "Live at St. Patrick's Cathedral", het eerste product wat Fleming uitbrengt onder zijn eigen label, "Clann Records".
Ik ben niet erg kapot van deze DVD. De ambiance is prachtig, de muziek een stuk minder. Er zijn mensen die spontaan op de loop gaan als ze de tenor van Fleming horen. Hij bedient zich van een soort Bel Canto zangstijl met fikse uithalen om de ballads een extra lading te geven. Plus af en toe nog wat extra vibrato voor het effect.
Dat is aardig voor een paar nummers, maar geen hele DVD (CD) vol. Daarbij kiest Fleming voor een door en door versleten repertoire. Een paar titels: "Will ye go Lassie Go", The Auld Triangle", "Song for Ireland", "Carrickfergus", "Clare to Here", "Leaving of Liverpool", "Only our Rivers Run Free", "The Irish Girl", "Field of Athenry", "When You Were Sweet Sixteen". Zijn begeleiders weten deze overbelegen songs niet van extra peper te voorzien. Het geheel krijgt een statische begeleiding, zonder ook maar één opmerkelijk muzikaal moment. Van een eenvormigheid die sterk naar new age geurt. Vergelijkbaar met de sound van Phil Coulter (hetzelfde irritante "middle-of-the-road" pianogeluid).
Eigenlijk is dat vreemd. Allereerst staan er toch een paar behoorlijke muzikanten op het podium. Maurice Lennon (fiddle) kennen we van Stockton's Wing en zijn solo-produktie Brian Boru's. Hier staat hij van papier te spelen met een gezicht als een oorwurm. Zanger/gitarist Bill Shanley (Mary Black, Maura O'Connell) lijkt ook niet bijzonder in zijn sas met deze opdracht. John O'Brien(pipes), Danny Byrt (percussie), David Hayes (keyboards) en Eddie Lee (bas) zijn de onbekendere namen. Ten tweede heeft Fleming in het verleden wel degelijk bewezen stoffige traditionals (bijv. "Danny Boy" of "Black is the Colour") op te kunnen poetsen.
Hier is blijkbaar gekozen voor de veilige weg. De Ierse variant van "Alle dertien goed". Het zal ongetwijfeld verkopen maar de echte folkliefhebber zal toch met eengrote boog om dit produkt heen lopen.
Paul - Waardering 5