Fanfare Ciocărlia - Gili Garabdi, Ancient Secrets of Gypsy Brass - Asphalt Tango Records CD-ATR 0605 (distributie Music & Words)
In het oosten van Roemenië ligt het dorpje Zece Prajini. Het heeft zo'n 400 inwoners, vooral boeren. In 1996 reisde ene Henry Ernst in dat gebied en ontdekte dat er wel heel veel muzikanten tussen zaten. De dorpsbewoners horen tot de Romazigeuners, en leren volgens traditie van vader op zoon hun (koper-)instrumenten te bespelen, zonder bladmuziek. Ernst was onder de indruk, formeerde een band van twaalf muzikanten uit de bevolking en Fanfare Ciocărlia was een feit. Vooral in het westen blijkt deze zigeunermuziek aan te slaan. Op 7 maart kwam de vierde cd uit: Gili Garabdi.
Gili Garabdi duurt een klein uur en er staan 16 nummers op. Het is een gevarieerd album, met invloeden uit verschillende windstreken. Je hoort latin dansmuziek, klezmer, maar ook Arabische deuntjes. Dit alles ingebed in een heel eigen fanfaregeluid. Het sleutelwoord is echter snelheid. De meeste nummers worden in een fors tempo gespeeld. Ik kan me voorstellen dat het de toeschouwer bij een concert af en toe moet duizelen. Oorspronkelijk werd door de zigeuners op bruiloften en doopfeesten gespeeld, dus het geheel klinkt vrolijk en feestelijk. Vanaf het eerste nummer, een bewerking van het Bondthema dat ze, heel toepasselijk, 007 genoemd hebben, tot het laatste, een remix van het Arabisch klinkende Alili stoomt de Fanfare Ciocărlia door, met een twintig seconden durend Time Out, een tussendoortje dat op een repetitie lijkt. Drie trompetten, twee klarinetten, twee altsaxen, twee tuba's, een tenorhoorn en een baritonhoorn, een grote trom en percussie zorgen voor een aanstekelijk geluid. Dat de groep zich vooral op een westers publiek richt blijkt uit hun repertoire: naast 007 hebben ze ook een stuk van Duke Ellington (Caravan) gecoverd. Ma Maren Ma en Godzila, uitgevoerd door gastzanger Jony Iliev (die deze nummers op een eigen album al eerder uitbracht), hebben respectievelijk een latin tintje en juist weer een typische zigeunerklank. Wat mij betreft springt de traditional Lume Lume eruit, door de opbouw. Na een kort heftig begin gaat de band ingetogen (met zang) verder om steeds sneller naar het einde toe te spelen.
Het is een swingend album, de energie straalt er vanaf en het geheel klinkt goed. Enkele minpuntjes: de remix van Alili met allerlei technische snufjes zal vast wel commercieel zijn, maar is aan mij niet besteed. De ondertitel, Ancient Secrets of Gypsy Brass vind ik wat overdreven. Klinkt nogal zweverig en dat is deze muziek beslist niet. Dansbaar, dat wel.
Mirjam Adriaans, waardering 7,5
zie ook www.fanfare-ciocarlia.com.