Solas - Waiting for an Echo - Shanachie 78060
Waiting for an Echo is het zevende album van Solas. Opgenomen op diverse locaties zoals in de "home studio" van Seamus Egan (Philadelphia), maar ook tijdens hun laatste bezoek aan Europa waar Solas o.a. in Duitsland toerde (Irish Folkfestival). "Guerilla recording" noemt Seamus Egan dat. Voor de goede orde, het betreft hier geen live-album.
Je kunt van Solas zeggen wat je wilt maar de groep herhaalt zich nooit. Hun eerste 3 CD's zijn traditioneel georiënteerd, maar op hun laatste 4 slaat Solas moderne wegen in. Dat levert niet altijd bijzondere CD's op. Hun laatste CD, Another Day, zou je zelfs (voor Solas-begrippen) teleurstellend kunnen noemen.
Met Waiting for an Echo is Solas weer helemaal terug. Ik denk dat deze CD tot het beste behoort dat Solas ooit uitbracht. Een zeer afwisselend album. Gebleven zijn de opwindende, zeer ritmische instrumentalen. De Solas-aanpak in de verschillende sets van reels, jigs en polka's herken je uit duizenden. Meerstemmige melodische ontwikkelingen die gelijktijdig plaatsvinden en waarin de ritmische accenten voortdurend verschuiven. Met die aanpak krijgt zelfs een "verschoten", kapotgepeelde tune als Morning Dew weer een frisse kleur. Hier overigens gebracht in combinatie met een zeer complexe tune, Coconut Dog. Van de hand van Seamus Egan die hier een zeer patente gitaarpartij laat horen en met een kleine rol voor Carlos Nuñez.
Solas herbergt meer componisten. Violiste Winifred schreef Mi Pequeña Estrella (Little Star) een prachtige air die door de gitaarnoten van Seamus Egan een Spaans karakter krijgt. Zij schreef ook een nieuw arrangement bij de tradtionele Amerikaanse (Appalachen) ballad The Silver Dagger. In deze versie een stuk beter te pruimen dan die Dolly Parton of Joan Baez ooit afleverden.
Opvallend groot is de bijdrage van accordeonist Mick McCauley aan dit album. Verantwoordelijk voor een groot aantal instrumentalen, waaronder een hele mooie langzame tune The Doireannis Waltz, maar ook voorzien van een fraaie stem. Dat laat hij horen in Erin, een politiek getinte song van de hand van Antje Duvekot, (een hier nauwelijks gekende Amerikaanse singer/songwriter met Duitse roots), maar vooral in The Night Visit. Niet te verwarren met de Christy Moore song met dezelfde titel. Het gaat hier om een traditional (eigenlijk Night Visiting Song) waarvan John McCusker/Kate Rusby tekst en muziek aanpaste. Heeft door de stem van McCauley verwantschap met het werk van Christy Moore.
In het verleden leende Solas al wat meer modern songwriters-werk. Ik herinner aan prachtsongs als Georgia Lee (Tom Waits) en Scarecrow's Dream (Dan Fogelberg). Op deze CD doen ze dat gelukkig weer. Naast Erin (Duvekot) vinden we moderne songs als On a Sea of Fleur de Lis (Richard Shindell) en Lowground (Casey Neill). In dat laaste nummer komen we een oude bekende tegen. Gitarist Eamonn McElholm (ex-Stockton's Wing) verzorgt hier de vocalen. En wie ooit het origineel hoorde (Casey Neill Trio - Portland West) en daar het arrangement van Solas tegenover zet zal onmiddellijk kiezen voor de laatste versie.
De rol van zangeres Deirdre Scanlon op deze CD is niet bijzonder groot. Eigenlijk alleen prominent aanwezig op de tracks Silver Dagger, On a Sea of Fleur de Lis en de traditional The Ploughman. Ik vind dat geen bezwaar. De stemmen van McAuley en McElholm geven de muziek van Solas een extra impuls.
Paul, Waardering: 8½