Aggieland - Welcome to Aggieland - Music & Words MWCD 1015
Een cd-recensie gecombineerd met concertverslag
Om 12.00 uur begon vanmiddag het koffieconcert in De Prinsenhof in Best. Aggieland speelde daar nummers van het debuutalbum Welcome to Aggieland. Naamgeefster van de band is Aggie de Kruijf, ook bekend van The Very Girls. Gitarist Stephan Jankowski (o.a. van The Watchman), die een groot deel van de liedjes meecomponeerde en de productie deed van het album, was er niet bij vandaag.
Satoshi Ueda speelde gitaar en lapsteelgitaar. Verder speelden Jim van Rossum op gitaar en Ruud Sempel op bas (die op de cd bespeeld wordt door Paddy van Rijswijk). Alle nummers van Welcome to Aggieland kwamen aan bod, en dus mag het optreden ook beschouwd worden als een soort generale repetitie voor de cd-presentatie die op 12 maart zal plaatsvinden. Daarnaast hebben we ook nog wat covers gehoord, zoals nummers van Steve Earle, Joni Mitchell en Gillian Welch. Dat geeft al aan in welk genre Aggieland past. Het gaat om luisterliedjes, singer-songwriter- en americanastijl.
Misschien was het een beetje vroeg, en waren de bandleden nog niet helemaal opgewarmd, want de eerste set kabbelde een beetje voort. Het eerste nummer was Working Wonders. Dat is het tweede nummer van de cd en de titel geeft al aan waar het over gaat. Bij het tweede nummer gaf Aggie de Kruijf aan dat ze een slaapliedje ging zingen om te kijken of we wel goed wakker waren. Stranger's Lullaby volgde, het laatste liedje van de cd en een van de mooiere.
Aggieland live in Best, foto Ronald Rietman
Vooral Storm Warning kreeg een goede ontvangst en was daarmee het mooiste nummer in het eerste deel. Dit nummer is mijn favoriet van het album. Het gaat over de ferry naar Staten Island in New York die op 15 oktober 2004 crashte op de kademuur. Tien mensen vonden daarbij de dood. Aggie was toen op toernee met The Watchman en op die dag hingen ze een beetje de toerist uit. Een paar van hen wilden met die ferry mee naar Staten Island, maar ze kwamen te laat en dus misten ze hem. Achteraf hoorden ze pas van het ongeluk. Daar hebben wij het als luisteraar mee getroffen, want het liedje is een indringend juweeltje geworden. Grounded, een nummer over een depressief gevoel, klonk live gevoeliger dan op de cd.
In het tweede deel leek de band er wat meer zin in te hebben. Love Is Here is een liefdesliedje, maar wel een beetje zoet. Baby Jesus is een soort wiegeliedje, dat Maria zou hebben kunnen zingen als ze had geweten wat de toekomst voor haar kind in petto had. Hoogtepunt in deze set vond ik Liar, dat een aardige intro kreeg met gitaar, waar je op de cd een drumcomputer hoort, en verder vrij ingetogen begeleid werd. Het vertelt over een man die met liegen en bedriegen zijn eigen wereld creëert, uiteindelijk veroordeeld wordt, maar niet vanwege zijn leugens. Als laatste werd Afloat gebracht, een nummer over Cuba, waar Aggie de Kruijff haar hart aan verpand heeft.
Als toegift werd Working Wonders gebracht, waar ze ook al mee begonnen waren, maar dat de tweede keer mooier klonk. Uiteindelijk mis je Stephan Jankowski wel. Hij is een goede gitarist en is toch eigenlijk een belangrijk onderdeel van Aggieland. Ik neem aan dat we hem later wel zullen zien bij een volgend optreden...
De stem van Aggie de Kruijf is naar mijn mening altijd de moeite van het beluisteren waard, dus ook vandaag. Haar warme, heldere, geluid kwam goed tot zijn recht voor een stil publiek. Dat geldt ook voor Welcome To Aggieland. Ik hoorde vandaag echter wel een warmer stemgeluid dan op de cd, er sprak wat meer gevoel uit. De eerste vier nummers van de cd vind ik wat gladjes geproduceerd, de volgende vijf klinken beter en de laatste drie zijn echt prachtig. De teksten vind ik allemaal wel goed. Aggie de Kruijff schrijft leuke, soms lieve, soms kritische teksten over allerlei onderwerpen, zowel persoonlijke dingen als maatschappelijke. Wat mij betreft mag ze dat zeker blijven doen.
Mirjam Adriaans Waardering: 8+