David Munnelly - Swing - DLCD002
Er moet veel gebeuren, wil ik van een Ierse band nog opkijken. Zeker als het repertoire zich nagenoeg enkel ophoudt met reels & jigs. Ik hoorde dat al zo vaak in alle soorten en maten, dat je er op uitgeluisterd raakt. Met een zeker scepsis lees ik dan ook berichten over celtic festivals die uit hun bol gaan, zoals onlangs het Irish Fund Raising Festival in Vlaardingen. Maar nu ik eindelijk de eerste en tot nu toe enige cd Swing van de veroorzaker daarvan hoorde - het album verscheen reeds twee jaar geleden - begrijp ik dat. De naam van de jonge Ierse accordeonist David Munnelly (25) gonsde begin dit jaar al door ons land tijdens de eerste Irish Unplugged Tour. Hij had met zijn Friends veel succes. En nu hij voor een korte tournee weer naar ons land komt (data hieronder) en zijn nieuwe album net niet op tijd klaar is, stuurde hij ons zijn Swing-cd toe.
De grote kracht van Munnelly zit 'm niet enkel in zijn fantastische instrumentbeheersing, maar ook - en daar zit 'm de kneep - in de onbevangenheid waarmee hij ritme en kleur toelaat uit bijvoorbeeld klezmer en meer nog uit de Hot club de France. Als je in Ierland invloeden van buitenaf in de traditionele muziek inbouwt is dat zoiets als vloeken in de kerk. Maar Munnelly verwerkt ze zo organisch in zijn traditie dat hier sprake moet zijn van Hot club d'Irlande.
Met name in de nummers Charlotte's Reel en Lively Leah, nog zo'n reel, is de rol van snarenplukkers als Gavin Ralston (gitarist en producer), Paul Kelly (mandoline) en Jim Sheridan (banjo) bepalend voor de gypsie-swing.
Inspiratiebron voor Munnelly is dansmuziek uit de twintiger jaren van de vorige eeuw. Hij slaagt erin de sfeer van die dancehall muziek over te dragen. Hier en daar kruipt ie achter de piano, waarmee de sound me meteen herinnert aan die van de legendarische Bob Davenport.
In zijn danssets straalt Munnelly een positieve energie uit die we relateren aan De Dannan, een groep waarmee Munnelly afgelopen jaren nog wel eens als gastmuzikant rond tourde. Hij mocht ook al eens aanschuiven bij The Chieftains, Sharon Shannon en de fameuze saxofonist Richie Buckley, die op dit album ook mooie bijdragen levert, zoals een introverte solo in de air An Carraigin.
Munnelly weet zich trouwens toch goed te omringen. Onder zijn Friends, waarmee hij op tournee komt en die ook aan de cd meewerken, bevindt zich naast gitarist/producer Gavin Ralston bijvoorbeeld ook violist Daire Bracken, een van de oprichters van de band Danu. De dwarsfluit en andere fluiten zijn in goede handen bij Davids jongere broer Kieran, getuige de gevoelige slow air Between the Tides waarin David zijn broer begeleidt op piano.
Tussen al het instrumentaal geweld komt het enige zangnummer als geroepen. Dat nummer Singing Land is zo mooi gezongen door Andrew Murray (plaats zijn stem gerust dicht naast die van Rod Paterson), dat ik niet begrijp dat deze jongen van het eiland Inishbofin in Co Galway nog geen solo-cd op zijn naam heeft staan. Hij houdt van sean nos zingen, onbegeleid staand aan de top van de bar in de doodstille pub. Maar die romantiek heeft hij geregeld losgelaten, gezien de tournees die hij al deed met Donal Lunny en met De Dannan.
David Munnelly 7 tot 12 januari in Nederland op tournee:
7/1: Music Sacrum Arnhem ,
8/1: Stadsgehoorzaal Vlaardingen,
9/1: Theater De Hofnar Valkenswaard,
10/1: De Purmeryn Purmerend en Chassé Theater Breda,
11/1: Stadsschouwburg Middelburg
Henk - Waardering: 8+