Madou - Is er iets? - Madoumuziek / Belvedere records BEL002
Na het album Hinkelen verlieten Vera Coomans en Wiet van de Leest in 1979 de legendarische Vlaamse folkgroep Rum. Ze waren het niet eens over de koers die de groep in de optiek van Dirk van Esbroeck moest volgen (ik schreef hier ooit uitgebreid over elders op Folkforum: Rum in augustus 1979 op de Folkdag in Moergestel. Het laa...).
Begin 1980 was er opeens de Vlaamse band Madou met volwassen teksten en een opmerkelijk geluid. De eerste single Witte nachten was nog een radiohit, maar helaas bleef verder succes grotendeels uit. Madou stierf na het uitbrengen van een paar singles en een elpee een stille dood.
Maar zie, rond de eeuwwisseling kwam de naam weer bovendrijven. Het album en de singles kwamen uit op cd. De Brusselse groep Jaune Toujours nam, met medewerking van zangeres Vera Coomans, een aantal nummers op in een nieuw en opmerkelijk arrangement en ging in 2006 met de zangeres op tournee. In Vlaanderen geniet Madou sindsdien een cult-status. De groep was haar tijd ver vooruit, was een veelgehoorde conclusie uit die tijd.
En nu is er het nieuwe album Is er iets?. Van de oude formatie is alleen de spil Vera Coomans (zang) en Wiet van de Leest (piano en viool) over. Zij worden bijgestaan door Vera’s zoon Thomas Devos (gitaren, bas, keyboards) en de zoon van Wiet Louis van de Leest (beats, wurlitzer, keyboards, percussie). Voor de liefhebbers van het oude werk van Madou is het fijn te kunnen constateren dat het nieuwe album naadloos aansluit op het vorige album, dat dit jaar precies 40 jaar geleden uitkwam. Nog steeds is daar die prachtige breekbare stem van Vera Coomans. Het merendeel van de teksten zijn als vanouds van Jan Devos. De echtgenoot van Vera Coomans is ouder en wellicht milder geworden, maar z’n pen is nog immer scherp en wrang, zoals o.a. doet blijken in het titelnummer Is er iets? of het intrieste Nachthuis. Gele schoenen is een remake van het nummer Bijna gelukkig, de b-kant van de eerste single Witte nachten. Ook de tekst en melodie van Avondgebed komt me bekend voor. Ik vond het niet op het oude album, maar wellicht ken ik het via een live-opname.
Het grote verschil tussen de twee albums zit in de sfeer. Was het debuut album koud en kaal in zijn productie te noemen, het nieuwe album voelt bijna warm aan. Alle lof dus voor producer Peter van Laerhoven. Ook de muziek is eigentijdser geworden, zonen Thomas Devos en Louis van de Leest hebben daarin ongetwijfeld een sturende rol gehad. Toch klinkt dit nieuwe album onmiskenbaar als Madou. Inmiddels treedt de groep ook weer op met het voorgenoemde viertal, aangevuld met drummer Mattijs Vanderleen. Ik ben daar blij mee.
Assie Aukes