Tip Jar - Gemstone Road - Shine A Light Records SLR 0052017
Het Nuenense duo Tip Jar timmert flink aan de weg en dat begint zo langzamerhand zijn vruchten af te werpen. Regelmatig zijn Bart de Win (zang, akoestische gitaaar, toetsen, klokkenspel) en Arianne Knegt (zang) op pad om een radioshow hier of daar te doen, tv mag ook natuurlijk en de agenda met optredens raakt steeds voller. En terecht, want ze maken fijne liedjes, vaak luchtig van toon maar steeds meer kruipt er een inhoud in de teksten die ertoe doet. Die tendens zet zich voort op hun derde album Gemstone Road, dat in een stevig Amerikaans jasje gestoken is.
Op Gemstone Road is wat meer country en zelfs een vleugje rock te horen en de plaat klinkt wat minder folky dan de vorige twee albums van Tip Jar. Dat heeft alles te maken met de opnames, die dit keer in Amerika plaatsvonden met bevriende muzikanten uit Austin en omgeving, die op de vorige platen vooral een gastrol hadden. Wie Tip Jar kent weet dan dat hier natuurlijk Walt Wilkins (akoestische gitaar, zang) bedoeld wordt met een flink stel Mystiqueros: Bill Small (bas, zang), Jimmy Davis (zang), Ray Rodriguez (drums), Tina Mitchell Wilkins (zang), Ron Flynt (wurlitzer, baritongitaar, zang) en Corby Craig Schaub (elektrische en slide gitaar), uiteraard is Kim Deschamps ook weer uitgenodigd voor een partijtje pedal steel en dobro en Pat Manske horen we af en toe op tamboerijn. De Nederlandse inbreng is nu beperkt gebleven: Harry Hendriks (het derde lid van Tip Jar) voegt op enkele nummers accenten toe op banjo, gitaar, ukulele en zang, BJ Baartmans speelt een partijtje mandoline en Joost van Es laat zijn viool spreken op een paar nummers. Gilad Atzmon nam in zijn studio in Londen een klarinetpartij op.
Een paar stukken hoorde ik al bij optredens, en die deden me uitzien naar deze plaat. Toch werd ik niet meteen gegrepen door de klank van het album, ondanks de zorgvuldige opname (Ron Flynt), mix (Pat Manske) en productie (Walt Wilkins, Pat Manske, Tip Jar). Of misschien juist daardoor, het is naar mijn smaak net wat te netjes, al is het geluid ook weer niet te gelikt. Bij de live uitvoering tijdens de cd-presentatie viel in een keer wel alles op zijn plek, en als ik de schijf dan nog eens in de cd-speler leg valt het spannende samenspel op van onder meer wurlitzer en elektrische gitaar in titelnummer Gemstone Road, het subtiele klokkenspel dat precies de juiste hoeveelheid jeu geeft aan Rosie, een vrolijk klinkend nummer over een dame waarmee vanalles mis blijkt te gaan als je de tekst goed volgt en de prettige honkytonk-sfeer die opgeroepen wordt door de piano en klarinet in Good Love, een liedje dat het gevolg is van een ruzie.
Er zijn weer fraaie teksten te vinden op Gemstone Road, sommige heel persoonlijk, andere ‘gewoon’ over de liefde en eentje was zelfs een bijzonder betaalmiddel. Knegt en De Win schreven dit keer drie nummers samen, waaronder Like a Child, dat zijn oorsprong vindt in de aanslag in Nice. Een jaar of wat daarvoor hadden ze zelf nog zorgeloos over die boulevard gelopen, in het lied denken ze terug aan de kinderlijke onbevangenheid van voor de gebeurtenissen. In Without Thinking Twice gaat het over het vreemde gevoel dat Knegt jaren geleden had toen ze voor het eerst moeder werd, een flinke verandering in je leven. A Song For Mary is het eerder genoemde bijzondere betaalmiddel, of misschien is ruilmiddel een betere term. Bij een optreden zag Knegt een relief van Maria en hoewel ze niet religieus is klikte het meteen en ze vroeg of ze het mocht kopen. Dat kon niet, maar als er een liedje voor geschreven werd mocht ze het meenemen, De Win maakte er een mooie ode van aan elk leven. En het album sluit af met So Long met een fijn nostalgische viool, het is een brief van De Win aan zijn vader die bijna dertig jaar geleden stierf, hij schreef hem met de gedachte dat zijn moeder, van wie hij vorig jaar afscheid moest nemen, ergens nu bij hem is.
Drie albums in drie jaar tijd (en als je de voorgaande cd’s van Bart de Win meetelt is Gemstone Road alweer de zesde plaat sinds 2009), het duo De Win en Knegt is behoorlijk productief, al gaat dat niet ten koste van de kwaliteit. Integendeel, de liedjes lijken zelfs steeds sterker te worden en voor de cd-hoesjes wordt telkens weer een verzorgd ontwerp gevonden. In dit geval verraadt het plaatje op de voorkant al dat Tip Jar met Gemstone Road een Amerikaanse sfeer nastreeft. Als je de uitstekende muzikanten van The Mystiqueros onder je vrienden mag rekenen dan is dat natuurlijk geen enkel probleem.
Mirjam Adriaans
PS Voor de liefhebber is de plaat ook op vinyl verkrijgbaar, met een andere hoes:
Meer info over Tip Jar vind je op www.tipjar.nl