Walt Wilkins & The Mystiqueros - Wildcat Pie & The Great Walapateya - eigen beheer (www.waltwilkins.com)
Van zonnige country met een vleugje CSNY via bluesy weemoed en een snufje Randy Newman naar funky rock, je komt het allemaal tegen bij Walt Wilkins & The Mystiqueros. Eigenlijk is het geen band in de gewone zin van het woord, maar meer een collectief van singer-songwriters die elkaar gevonden hebben in de Texaanse stad Austin. Elk schrijft zijn eigen werk, de leadvocalen worden onderling afgewisseld en af en toe gooien ze er samen een lekkere cover in. Dat alles wordt gebonden met een flinke dosis spelplezier en dan heb je The Mystiqueros, die een nieuwe plaat uithebben: Wildcat Pie & The Great Walapateya, waarop ze op hun eigen opgewekte wijze een ode brengen aan het goede leven.
Hoe ze op de titel Wildcat Pie & The Great Walapateya gekomen zijn weet ik niet, maar dat doet er eigenlijk ook niet toe. Wie vorig jaar bij een van de optredens was van Walt Wilkins & The Mystiqueros zal in elk geval terugdenken aan de gezellige ontspannen sfeer die Walt Wilkins, Jimmy Davis en Bill Small neerzetten met hun gitaren en samenzang, ondersteund door Bart de Win op keyboard of accordeon. Bovendien zullen een paar nummers al bekend zijn, waaronder twee lekker expressieve stukken van Jimmy Davis: It's Only Rain (met karakteristieke seventies samenzang, ook te vinden op zijn album Campfire Songs uit 2006) en If I Had A Little Truck (dit vrolijke stuk werd al snel een publieksfavoriet). De Win werd bij dat tourtje aangekondigd als eerste internationale Mystiquero en hij is nu ook op dit nieuwe album te horen, onder meer met een fijn stukje melodica op het reggae-achtige King For A Day (naast Wilkins en Small schreven Marcus Eldridge en Ray Rodriguez mee aan dit lied) en de mooie accordeon-accenten op het bluesy This Old House van Bill Small. Dit is overigens een van de weinige melancholieke stukken op een album dat vooral opgeruimd klinkt, zoals ook elk optreden van deze mannen een klein feestje is. Op de cd-hoes tel ik overigens een stuk of zeventien namen, samen levert dat een gevarieerd geheel op, soms stevig rockend, dan weer gemoedelijk ontspannen of juist nostalgisch klein. Zo wordt het album een soort verzamelaar, die toch door de gelijkgestemde muzikanten (en de productie van de Mystiqueros in samenwerking met Ron Flynt) een fijne samenhang kent.
Met zoveel singer-songwriters bij elkaar is het niet moeilijk een album te vullen, maar het eigen werk hebben ze ook nog eens aangevuld met een paar aanstekelijke covers (o.a. van Doug Sahm en Eric Clapton). Wil je op een druilerige novemberavond even ontsnappen aan de grijze dagelijkse sleur, dan vormt Wildcat Pie & The Great Walapateya ruim 71 minuten lang een uitstekend medicijn met opgewekte liedjes over alledaagse beslommeringen waarin toch telkens weer iets bijzonders te ontdekken valt. Voor de bijbehorende vermakelijke verhalen raad ik aan om een van de optredens van Walt Wilkins & the Mystiqueros te bezoeken, gegarandeerd genieten van een potje goede Amerikaanse muziek zonder pretenties.
Mirjam Adriaans
Tourdata november/december 2013:
22-11 Pius X, Volendam
23-11 Cambrinus, Horst
24-11 Roepaen, Ottersum
25-11 Beauforthuis, Austerlitz
26-11 Theater Walhalla, Rotterdam
27-11 Huisconcert, Nuenen
28-11 Café Olt-Ghiessen, Giessenburg
29-11 Van Slag, Borger
30-11 La Truite dArgent, Houffalize (B)
01-12 Berlage, Eindhoven
02-12 Huisconcert, Purmerend