Omnia - Musick And Poëtree - www.worldofomnia.com
Een van de tradities in de folkmuziek is het verbeteren van de wereld. Er zijn talloze liedjes tegen grootgrondbezit, uitbuiting van de armen, het beleid van de Amerikaanse regering, noem maar op. Echtpaar Steve Sic en Jenny Evans-van der Harten vindt dat de wereld om ons heen verziekt is en heeft een eigen levensfilosofie ontwikkeld, met invloeden uit allerlei oude Europese gebruiken, uitgedragen met veel Keltische symboliek. Het stel vormt de kern van pagan folkband Omnia. Respect voor de natuur en persoonlijke vrijheid spelen een grote rol in de liedteksten, die ze samen onder de naam Stenny schrijven. Het jongste album, Musick and Poëtree, bestaat uit een dubbelaar met op de ene cd eigen werk met band (Musick) en een tweede schijf met covers, waarop alleen het echtpaar te horen is (Poëtree).
Omnia heeft afgelopen jaar nieuwe bandleden gekregen, waarmee de groep op Musick niet echt een nieuwe weg inslaat, maar wel anders klinkt dan op het eerdere werk. Naast de diverse instrumenten van Steve en Jenny (waaronder diverse handtrommels, fluiten, Ierse bouzouki, bodhrán en de harp) horen we Philip Steenbergen (akoestische gitaren), Maral Haggi Moni (zang) en Daphyd Sens op slideridoo (een soort uitschuifbare didgeridoo). De bezettingswisseling zal deels een verklaring zijn voor het feit dat er maar 5 nieuwe nummers werden opgenomen, waarin vooral de levensvisie centraal staat, vrijheid en niet (willen) passen in de maatschappij. In de muziek wordt dat vertaald naar diverse stijlen: naast het bijna country-achtige Free en de primitieve ritmes in Xtatica vormt Free Ra Huri een soort mix tussen Iers en Bretons Keltische klanken.
Met Poëtree willen Steve en Jenny songs brengen die niet helemaal in Omnia zouden passen, maar wel in de bardische traditie vallen. Het resultaat is eclectisch, je zult weinig verzamelingen tegenkomen waar Nick Cave volgt op Wim Sonneveld. Het getuigt wel van een brede smaak, al is niet elke cover even geslaagd. Het lijkt alsof ze de oorspronkelijke uitvoering willen imiteren, maar wel met een eigen sausje. Het Dorp krijgt net een wat nichteriger tintje en het bankstel wordt een flatscreen bij Mien, maar je moet wel even door het irritante accent heen bijten, net als bij het Duits in Lili Marleen. De traditional Who Are You? (een versie van As I Roved Out, doet denken aan de manier waarop Christy Moore hem doet) en het ruigere Mercy Seat van Cave passen stukken beter bij de stem van Steve Sic, en ook aan opener Gröne Lunden (een Zweedse traditional) weet het koppel met een lieflijke harp en zachte samenzang een prettige sfeer mee te geven. Het instrumentarium is op deze schijf beperkt tot twee Keltische harpen, dombek (een soort trommel), piano en bodhrán.
Hoewel de inhoud van beide schijven (elk zo'n 20 minuten) makkelijk op een cd had gepast is de keuze voor een dubbelaar logisch door het verschil in repertoire. Een mooi vormgegeven boekje met teksten, foto's en pentekeningen maakt een fysiek exemplaar van deze cd extra aantrekkelijk.
Omnia maakt zelf geen onderscheid tussen hun bohémienne paganistische levensstijl en hun muziek, niet erg voor de fans, al zullen niet ingewijden waarschijnlijk erg moeten wennen aan een houding die makkelijk als arrogant kan worden geïnterpreteerd. Dat daargelaten is Musick And Poëtree een heel luisterbaar, toegankelijk album geworden, een kennismaking met de nieuwe band en tegelijk een kijkje in de invloeden van weleer.
Mirjam Adriaans
Omnia speelt vaak op Gothic en Fantasy evenementen, in 2012 is de band geboekt voor Folkwoods (11 t/m 13 augustus in Eindhoven).