Blue Dew - Little Whisky Child - eigen beheer (www.bluedew.nl)
De groep Blue Dew, uit de omgeving van Zwolle, is al jaren actief in de folk. Hun repertoire kenmerkt zich door een mix van hoofdzakelijk Keltische muziek met Amerikaanse bluegrass-invloeden. Vorig jaar verscheen de cd Little Whisky Child, behorend bij het gelijknamige theaterprogramma.
In het theater vertelt Blue Dew verhalen, zowel gesproken als in muziek, maar vaak ook in beeld. Little Whisky Child gaat over drie broers die hun geboortegrond in Ierland verlaten om het geluk te zoeken in Amerika ten tijde van de drooglegging daar. Ze smokkelen illegaal gestookte whisky, maar raken ook betrokken bij een aan drank verslaafde moeder en haar dochtertje. De voorstelling wordt gecombineerd met de vertoning van een speelfilm en was al diverse keren uitverkocht.
Op de cd Little Whisky Child zijn de liedjes uit de voorstelling (voor het merendeel eigen werk) bewerkt tot op zichzelf staande nummers. Jan Kuijs liet zich inspireren door het verhaal van Little Whisky Child en schreef een stel liedteksten, de muziek werd grotendeels door Blue Dew gecomponeerd. Met jaren ervaring in het genre hebben ze de sfeer alvast prima te pakken gekregen, het nieuwe materiaal klinkt alsof het zo uit de traditie is geplukt. Gezien het thema van het verhaal zal het niet verbazen dat er heel wat drinkliederen en -instrumentalen voorbijkomen. Net als in het theater begint de schijf nog feestelijk en vrolijk, maar sijpelt allengs spijt (Drunkard's Lament) en melancholie door, verwoord door de vuurtoren (The Lighthouse's Tale van Adam McKenzie en Chris Thile, doet hier qua stijl aan CSNY denken) in een van de drie covers van de plaat. De instrumentatie past zich aan aan de sfeer, Drunkard's Lament wordt bijvoorbeeld enkel door akoestische gitaar begeleid. Als het onheil wordt aangekondigd in Banshee, vormen gitaar en bodhran een ritmisch duo, waarin de viool zich hoog jammerend mengt. Gastmuzikant Sijtze Malda, die op de vorige plaat nog accordeon speelde, ontbreekt nu, maar er zijn wel een paar nummers van zijn hand opgenomen. Een daarvan is Fil A Run, waarvan de intro speels vogelgekwetter herbergt.
De viool is op Little Whisky Child wat aan de scherpe kant, met name in de ballads, maar daartegenover staat dat de akoestische gitaar en de banjo lekker ontspannen klinken. De bodhran is aanstekelijk, terwijl banjo en mondharmonica fijn samenspel leveren in Hangover, maar wat mij betreft is Blue Dew toch vooral sterk in de samenzang. Met nummers als Dingle Dangle (met enkel bodhran-begeleiding) of het geheel a capella The Best Way to Drink waan je je zo in een gezellig ouderwetse Ierse pub waar de gasten hun klassiekers nog kennen. Een tijd geleden mocht ik zelf meemaken hoe boeiend de verhalen zijn bij een optreden van Blue Dew, en al staan die nou net niet op het schijfje, Little Whisky Child is een fijn souvenir om mee naar huis te nemen en na te genieten van de pakkende sfeer in het theater.
Mirjam Adriaans
Blue Dew is:
Pim Leutholff: zang, banjo, gitaar en bodhran
Marius Klein: zang, gitaar en banjo
Wendy van Zomeren: zang en viool
John Beumer: zang, contrabas en mondharmonica
Optredens:
3 maart 2011: Theater Globe, Hilversum
9 april 2011" Theater Carrousel, Ommen
21 mei 2011: Theater Idea, Soest