Otis Gibbs - Joe Hill's Ashes - Wannamaker / Lucky Dice
Uit Chili komt het positieve bericht dat de daar sinds 5 augustus vastzittende mijnwerkers wellicht al dit weekeinde bevrijd kunnen worden. Dat het lang niet altijd goed afloopt met mijnongelukken vertelt Otis Gibbs in Twelve Men Dead In Sago, over misstanden die leidden tot een groot ongeluk in Virginia in 2006. Het staat op zijn jongste cd, Joe Hill's Ashes, een album vol sobere, verhalende liedjes die gezongen moeten worden.
Otis Gibbs heeft namelijk een boodschap. Al jong kwam hij tot de conclusie dat alles behoorlijk oneerlijk verdeeld is in de wereld, hij schreef er zelfs een brief over aan president Reagan. Dat leverde hem een FBI-file op, waardoor hij bij grensposten meer dan eens uit de rij gepikt werd. Zijn uiterlijk, een lange baard en flink wat tattoos, valt ook niet echt onder het beeld dat men van 'eerzame burgers' heeft. Toch is Gibbs oprecht betrokken bij wat er gebeurt in de wereld en om hem heen en dat verwoordt hij met zijn karakteristieke rauwe stem in pakkende, poëtische teksten, die bedoeld zijn om je aan het denken te zetten, niet om je een mening op te leggen. Zo gaat het titelnummer over de links activistische mijnwerker Joe Hill die in 1915 ter dood veroordeeld werd na een rechtszaak waar heel wat op aan te merken was. Het liedje verhaalt over de mijn, over de vraag wat er misging, over mensen die hun mond opendoen en een nieuwe dag in de mijn. Soms wordt Gibbs persoonlijk, zoals in The Town That Killed Kennedy, geschreven na een paar slechte reiservaringen met Greyhound bussen en in slotnummer Something More, waar hij verhaalt over vrienden die heengaan en hoe hij zijn geloof verliest dat er nog iets meer is dan deze wereld.
Zoals ook al het geval was bij voorganger Grandpa Walked A Picketline en eerdere platen van Otis Gibbs bestaat de lekker in het gehoor liggende begeleiding voornamelijk uit akoestische gitaar. Die wordt op Joe Hill's Ashes hier en daar aangevuld met viool (Deanie Richardson) of subtiele drums (Pat McInerney). Gibbs werkte ook samen met Thomm Jutz (die hier al eens met David Olney heeft getoerd) op gitaar, bas, mandoline en zang. Amy Lashley zorgt voor de frisse achtergrondstem op diverse nummers. De productie is naturel, met als resultaat een mooi sober album dat de liedjes vooropstelt. Eerlijke liedjes met soms schrijnende verhalen die gehoord mogen worden.
Mirjam Adriaans
Otis Gibbs, tourdata oktober 2010:
donderdag 07 oktober Amsterdam Paradiso
vrijdag 08 oktober Nieuwendijk Xinix Rootscafé
zaterdag 09 oktober Kerk-Avezaat Thedinghsweert (met Matt Harlan)
zondag 10 oktober Ottersum Cultureel Podium Roepaen (Roepaen Festival)
dinsdag 12 oktober Düsseldorf (D) Filmmuseum / Black Box
woensdag 13 oktober Deventer Burgerweeshuis
donderdag 14 oktober Nieuw en Sint Joosland Theater de Wegwijzer
zaterdag 16 oktober Burgum Kiehool
zondag 17 oktober Amen Cafe De Amer