Skerryvore - Skerryvore - Skippinish Records (www.skerryvore.com)
Het Amsterdamse Panama heeft de primeur. De eerste cd presentatie van het Schotse Skerryvore in Nederland, sterker nog de eerste buiten het Verenigd Koninkrijk.
Skerryvore bracht al eerder Westcoastlife en On the road uit, voor hun 3e album kiezen ze simpel voor Skerryvore. De Schotten is het voor het eerst gelukt om de energie en dynamiek die ze op het podium uitstralen ook voldoende voor het voetlicht te brengen op dit studio-album.
De presentatie begint als uit de luidsprekers rustige enigzins esoterische muziek klinkt, die wel meteen het Keltische gevoel geeft van de Schotse eilanden of de Ierse kust. Langzaamaan neemt Martin Gillespie op doedelzak het nummer over en komt ook de rest van Skerryvore het podium op. Dan wordt er meteen gas gegeven en is de toon voor de avond gezet. Afwisselende muziek met een mengeling van traditonele muziek en Celtic rock. Met zo nu en dan uitstapjes naar meer funky of meer poppy melodietjes. En dat in een folkrockbezetting van (elektrische of akoestische) gitaar, bas, drums aangevuld met viool en twee accordeons of accordeon en doedelzak. Uiteraard veel werk van het nieuwe album, maar ook ouder werk komt voorbij zoals het titelnummer van On the Road en een Runrig-cover, Rocket to the Moon.
Met Runrig is dan ook meteen een belangrijke invloed van de band genoemd. Zelf noemen ze het Trad-Rock, maar folkrock dekt de lading ook. Het is niet heel druk in Panama, maar iedereen die er is heeft het goed naar zijn zin. Er wordt naar het einde toe steeds uitzinniger gedanst, maar er is ook ruimte om even in te haken en mee te deinen. En her en der komt ook nog een ballad voorbij, wat wil een mens nog meer? Enige minpunt is het geluid, met name in het eerste gedeelte van het optreden. Regelmatig vragen bandleden om bijstelling van het monitorgeluid en ook de hogere tonen klinken wat te scherp. Naar het einde toe gaat dat gelukkig wel beter.
Aan het eind van het concert mag een van de gelukkige bezoekers zich ook nog winnaar van een Skerryvore Scooter noemen, want die werd onder de bezoekers verloot.
Het album is zoals gezegd het album dat Skerryvore live het beste benadert. Terugluisterend lijkt het erop dat de openingsnummers Cairm A'Chuain (The Call of the sea) en Wits end waren. Deze kennen een zelfde opbouw. Prijsnummer live was Angry Fiddler, en ook op CD is dit een sterke instrumental. Snijdend vioolspel met een drijvend ritme als ondergrond en funky bas en wah wah gitaar. Toch is het live net iets edgier met wat meer spanning, dus een live album is een logische volgende stap voor deze band. Op Skerryvore nemen ze daarop al een voorschot door af te sluiten met een live uitvoering van Home to Donegal, een Patsy Cavanagh nummer onder meer bekend van Daniel O'Donnell. Dat is dan ook meteen een nummer wat klinkt zoals ze live ook klinken.
Al met al is het een onderhoudende plaat geworden, die laat zien dat de band behoort tot het beste wat folkrock te bieden heeft, van de folky poppy openers Path to Home en Simple Life via instrumentaal juweeltje Angry Fiddler en de traditonele Jailhouse Jigs tot aan afsluiter Home to Donegal (Live).
Skerryvore:
Alec Dalglish / Zang, akoestische & elektrische gitaar
Barry Caulfield / Bas
Martin Gillespie / Doedelzak & acoordeon
Daniel Gillespie / Accordeon
Craig Espie / Viool
Fraser West / Drums & percussie
Patrick Adriaans