Het blijft voor vele muzikanten aanlokkelijk om Ierse muziek te spelen, ook al liggen de roots van die muziek zeker een paar honderd kilometer westwaarts. Veel van die groepen gaan vol respect om met dat Keltisch erfgoed maar blijven vaak steken in goede bedoelingen. In Nederland is een aantal Keltische folkgroepen actief die de goede bedoelingen voorbij zijn en de muziek een persoonlijke accent zijn gaan geven. Ik denk aan groepen als Fling en Maalstroom en er zullen er ongetwijfeld meer zijn.
In België heeft met kwantitatief veel minder Iers-georiënteerde groepen. Dit zal ongetwijfeld te maken hebben met de rijke traditie die dit land zelf al heeft. De belangrijkste en bekendste Keltisch-georiënteerde band in België is ongetwijfeld Orion, de groep rond violist Rudy Velghe en accordeoniste Raquel Gigot. De groep nam maar een gering aantal albums op, maar draait internationaal gezien al vele jaren op het hoogste niveau mee.
Vorig jaar kwamen op Wild Boar Music twee interessante Keltische albums uit. Hoewel de albums al een tijdje op de markt zijn, zijn ze voor de liefhebbers van Ierse muziek zeker de moeite waard.
Paddy Murphy's Wife zag ik jaren geleden al eens op het Labadoux-festival. Een sympathiek stel muzikanten met een vooral traditioneel getint repertoire. Shaken not Stirred is het tweede album van de groep en die valt bepaald niet tegen. Instrumentaal valt er heel wat te genieten op deze schijf. De muzikale horizon is verbreed en dat resulteert in een aantal aangenaam gevarieerde instrumentale sets. Zo laat Johnny Cunningham's Pernod Waltz zich moeiteloos combineren met het traditioneel Scandinavische werkje Waltz efter gruppa en kom ik werk tegen van Blowzabella-voorman Paul James en de Britse trekharmonicaspecialist Andy Cutting. Ook bandleden Fre Vandaele en Jan Debrabandere lieten zich niet onbetuigd en kwamen met een mooie set jigs op de proppen. Drummer Dries Pattyn is niet altijd prominent op drums aanwezig en bespeelt ook de cajon en andere percussie-instrumenten wat de variatie ten goede komt. Een puntje van kritiek op dit verder zeer aardige album is de zang. Deze komt in de vocale nummers, waaronder de Franstalige traditional J'entend le moulin en het aanstekelijke More than I can say van de Ierse Gentenaar Daithi Rua, nog te aarzelend uit de speakers. Wanneer Paddy Murphy's Wife zich nog verder weet te ontwikkelen, dan zullen we in de toekomst nog meer van de band horen.
Het wachten is nu op het eerste echte schijfje van deze veelbelovende band. Gezien de kwaliteit zal dit niet lang op zich moeten laten wachten.
Assie Aukes