Lupa Luna - Le ciel est au bout - Appel Records - APR1318
Twee jaar geleden waren we onder de indruk van een optreden van Lupa Luna in Tilburg. Dit Vlaamse trio, met Greet Garriau, op diatonisch accordeon, haar partner Sam Van Ingelgem op bas en percussie en Geert Waegeman op mandoline, viool en nog veel meer instrumenten, bestond toen nog maar een paar maanden. Onze recensente sloot haar verslag af met de woorden: `Een cd zou er eind volgend jaar kunnen zijn, de groep is opnamen aan het plannen, tot die tijd raad ik iedereen aan eens een concert van ze te gaan bezoeken, want het is genieten!'
Die cd, die de titel Le ciel est au bout heeft meegekregen, heeft een jaartje langer op zich laten wachten, maar dat was het wel waard, want ook op de zilveren schijf is het genieten met Lupa Luna.
Dat begint al met de warm zwierig gezongen opener Omi, waarop Greet Garriau zingt zonder woorden, met uitzondering van het zinnetje 'patience mon âme, le ciel est au bout', waarmee gelijk de titel van de cd is verklaard. Daarna volgt een divers geheel, dat door diezelfde stem in allerlei buigingen, van zwoel tot ijl, bijeen gehouden wordt. Gaudi, een nummer van Geert Waegeman, doet me in het begin aan het geluid van Llan de Cubel denken en heeft een excentrieke bijklank, net als de beroemde architect. Avond heeft dan weer een nadrukkelijk basloopje en mooie accenten op elektrische gitaar. A Portrait is een tekst van de Schotse dichter Robert Louis Stevenson, op een reggae-achtig en tegelijkertijd oosters klinkend deuntje en bij Fantango volgt op een 1001-nacht intro inderdaad een tango op trekzak en zwierige viool met daartussendoor de heldere stem van Garriau. The Fly heeft een grappige tekst van William Blake en Before the Noise is een prachtige wals met viool en trekzak in samenspraak.
Na het 'scatten' in The noise will stop volgt een moderne hippietekst in Muzette: `ik zong van maan en wereldvree van jou, maar jij keek liever naar tv'. Het ontroerende St Sarah, over een meisje dat heel jong een hartstilstand kreeg, wordt toepasselijk ijl en zweverig gezongen. Ying Yang begint (ying?) als een balfolk-deuntje (tovercirkel) op trekzak en viool, het tweede stuk (yang?) wordt het cercle-ritme vervangen door een poppy beat. De mazurka Lievies vormt een passende afsluiter voor deze droomplaat.
Voor wie muziek in hokjes wil stoppen is dit een lastige plaat. Is het folk? pop? jazz? singer-songwriter? Wie ruimer kijkt, ziet en hoort vooral een prachtig debuutalbum.
Ronald Rietman
Wie live weg wil dromen bij Lupa Luna kan op 23 januari 2010 in 't Smiske in Asse terecht, of op 13 maart in 't Ey in Belsele, beide in België.